Translate

zondag 12 oktober 2025

Ploeteren in de tuin

Ik heb al jaren een moestuin, waar ik een hoop bessenstruiken in heb staan. Zoveel zelfs, dat het me eigenlijk een beetje te veel werd. Ik heb voorraden jam die jaren terug gaan, ik heb bessen in de vriezer. En ondanks ieder jaar ferm snoeien, worden de struiken ieder jaar groter en lijken ieder jaar meer op te leveren. Er moest iets veranderen. Ik heb struiken weggehaald! 

Een aanhangwagen vol

Gelukkig kon ik ze kwijt bij een paar vrienden met een grote tuin. Deze kwamen gisteren langs met een aanhangwagen en samen met Sander hebben we wel 5 grote bessenstuiken uitgegraven. En we hebben ook nog wat barbie-roze Phlox uitgegraven. Daarna alles met een kruiwagen naar de aanhanger gebracht en daarin gegooid. Dat was nog best een klus, maar vele handen (en scheppen) maken licht werk. Sneller dan ik had gedacht waren we alweer klaar.    

Chutney!

Thuis hebben we nog even koffiegedronken, waarna iedereen al snel weer vertrok. Als dank kreeg ik nog wat pruimenchutney, wat ongetwijfeld heerlijk gaat zijn bij wat lekkere kaas. 

dinsdag 7 oktober 2025

Alien Resurrection

Jeminee wat zijn er veel Alien - films verschenen. Nu was het tijd voor Alien Resurrection (1997) van Jean Pierre Jeunet. We zien weer Sigourney Weaver (Aliens, Alien3) als Ripley, maar verder zit deze film vol met andere bekende koppen uit de jaren '90, zoals Winona Ryder (The Age of Innocence, Bram Stoker's Dracula), Ron Perlman (Pacific Rim, Nightmare Alley), Michael Wincott (Nope), Dan Hedaya (A Life Less Ordinary), Brad Dourif (Dune 1984), een feest van herkenning voor mij. Het verhaal is geschreven door Joss Whedon, waar ik in de loop der tijd veel van gezien heb, dus veel van de dialoog kwam me erg bekend voor. 


Spoilers

In een lab aan boord van ruimteschip Auriga wordt een nieuwe Ripley gekloond door militaire onderzoekers (meer dan 200 jaar na de dood van de oorspronkelijke Ripley in Alien3). Ze doen dit omdat zij (nog altijd) hun handen op het Alien DNA willen krijgen, en Ripley was geïmpregneerd met een Alien. De gekloonde Ripley is Ripley 8 (waar zijn de eerste 7?) en zij wordt gesocialiseerd, maar dat gaat maar matig. Ze lijkt wel erg sterk en agressief voor een normale vrouw.  Ondertussen zijn de wetenschappers bezig het Alien DNA te isoleren en op te kweken tot een Alien, eieren te oogsten en meer Aliens te kweken. 

Dan komt een ander ruimteschip langs, de Betty. Deze heeft de huurlingen bemanning van Elgyn (Wincott) aan boord. Deze onfrisse types leveren ontvoerde mensen af, voor experimenten van de onderzoekers (met Alien DNA nu!). Een van de huurlingen is Call (Ryder). Deze herkent de naam van Ripley en realiseert zich dat als Ripley weer tot leven is gewekt, Aliens ook weer tot leven gewekt kunnen worden. Zij wil Ripley meteen over de kling jagen. 
Maar de Aliens zijn al gekloond en inmiddels volwassen. Er zijn er drie opgesloten in één cel. Twee doden de derde, zodat het zure bloed zich een weg door het ruimtestation heen vreet en de andere twee kunnen ontsnappen. Ze beginnen onmiddellijk de crew van het ruimtestation te doden en nemen de hoofdonderzoeker Gediman (Dourif) mee voor onduidelijke doelen. Generaal Perez Hedaya en Elgyn horen bij de eerste slachtoffers. 
Één van de nood-protocollen van de Auriga is om terug te keren naar de aarde, wanneer het schip in nood is. Volwassen Aliens op aarde is echt geen goed idee. Het is aan Ripley en de huurlingen om zichzelf en de aarde te redden. Het plan is om zoveel mogelijk mensen naar de Betty te krijgen en dan de Auriga te vernietigen. Een lange en gevaarlijke tocht door de Auriga volgt, waarbij ook de eerdere 7 klonen van Ripley gevonden worden, die allemaal veel minder succesvol waren dan Ripley 8. Ripley vernietigt hen allemaal. 

Uiteindelijk blijkt er natuurlijk een verrader te zijn, die iedereen om wil leggen, voor verder onderzoek. Ripley wordt ook nog ontvoerd door de laatste Alien, en meegenomen naar het Alien nest. Daar is ook een andere Alien kloon. In plaats van eieren leggen, heeft deze een baarmoeder gekregen en baart nu één enkele nieuwe Alien - mens hybride, die Ripley meteen als zijn moeder ziet. De Alien - mens hybride doodt meteen de Alien die hem baarde en in de chaos vindt Ripley haar weg naar de Betty, die op het punt van vertrekken staat. 
Uiteindelijk wordt de Alien - mens hybride door een gat in de wand van het ruimteschip de koude ruimte ingezogen en stort de Auriga neer op aarde, waarbij het volledig vernietigd wordt. Ripley en de rest van de crew zijn vrij om de rest van het universum te ontdekken. 

Conclusie

Net als Alien3 vind ik deze film overbodig. Weaver is weer prima als een gemenere en sterkere Ripley (vanwege alle Alien DNA), maar verder blijft het allemaal nogal oppervlakkig. Weer enge Aliens, weer enge onderzoekers en militairen die denken een slaatje te kunnen slaan uit de Aliens. Mensen, laat die Aliens met rust. 
Dus, leuk om eens gezien te hebben, maar het voegt allemaal niet heel veel toe. 

zondag 5 oktober 2025

Call of Cthulhu XXI - Nuit d'Apocalyps

De Musketiers kwamen vanuit de catacomben onder Parijs weer omhoog in een scene van totale waanzin. Hoe kunnen zij hun missies voor de Koning en voor de Kardinaal nog uitvoeren?

Richard Rouzet
Bernárd "Benno" de Rothschild
Malo de Guesclin
Albert D'Arcy
Gaston Eclair

Plein der Wonderen, 's nachts

De bewoners van het Plein der Wonderen en Gardisten van de Kardinaal zijn in een hevig gevecht verwikkeld met afschuwelijke Ghouls, die hun slachtoffers opvreten, nog voor deze helemaal dood zijn. En de Musketiers staan hier met het lichaam van Anton Sainte Matine en de Glanzende Trapezohedron. Zij vragen zich af welke missie zij eerst moeten vervullen, en of het nog allemaal uitmaakt, nu de wereld gek geworden lijkt. 
De Musketiers worden gezien door een aantal Ghouls, die onmiddellijk hun aandacht verleggen naar deze nieuwe slachtoffers. Maar Bernárd draagt nog altijd de twee pistolen van zijn vriend Gaston en vuurt deze meteen af op een van de Ghouls, waarmee deze ernstig verwond raakt. Malo, die het hele avontuur onder de grond gemist heeft, komt nu het Plein der Wonderen oprennen. Hij ziet zijn vrienden bedreigd door onmenselijke monsters. Hij aarzelt niet en grijpt zijn musket en verwond daarmee een andere Ghoul. Musketiers Albèrt en Richart trekken hun rappieren en vallen ook onversaagd de Ghouls aan. 
Maar wanneer de Ghouls aanvallen, blijkt meteen waarom het zulke gruwelijke monsters zijn. Gaston krijgt de bloederige klauwen van een Ghoul te verduren en stort bloedend ter aarde. En een andere Ghoul bijt zich vast in de arm van Malo! Bernárd steekt de pistolen van Gaston weg en trekt Claudia en Brigitte, zijn eigen trouwe pistolen, die hem nooit in de steek laten. Daarmee schiet hij weer een Ghoul neer. Ook Malo schiet de Ghoul die aan zijn arm hangt dood. En dat geeft Albèrt en Richart de kans om de laatste Ghouls aan te vallen. Een sterft onder hun zwaarden en laatste besluit makkelijker prooi te zoeken. 

De Musketiers gebruiken de ademruimte om hun wapens te herladen en een bloedende Gaston op te lappen. Dan vertrekken zij snel. Hun eerste prioriteit is de Koning beschermen. Daarna kunnen zij bekijken wat zij doen met het lichaam van Anton Sainte Matine en de Trapezohedron. Daarna kunnen zij eventueel Parijs nog redden. 

Wanneer de Musketiers door te straten rennen, terug naar hun kazerne, zien zij de bevolking van Parijs, die angstig probeert de nacht door te komen. Maar anderen maken van de gelegenheid gebruik om te roven en te plunderen. Een bijzonder brutaal stel heeft zelfs een stel biertonnen bevrijd en bouwt nu een feestje op straat! Bernárd kan dat niet aanzien en spreekt de raddraaiers ferm aan. 

Bernárd: "Wat heeft dit te betekenen?"

Hij wil streng en intimiderend overkomen, maar lijkt alleen maar wat ineffectief en drukdoenerig (Intimidation fail). Al snel komen de andere raaddraaiers ook kijken en lijkt het tot een gevecht met een stuk of 10 dronken mannen. Bernárd trekt eerst weer de pistolen van Gaston, die hij inmiddels Edith en Sophia heeft genoemd (tot verbijstering van Gaston). Hij begint te schieten, onmiddellijk gevolgd door Malo met zijn Musket en Richart met zijn eigen pistolen. De dronken raddraaiers zijn hier niet van onder de indruk en vallen ook aan. Maar wanneer Bernàrd daarna zijn eigen pistolen Claudia en Brigitte te voorschijn haalt en blijft schieten, kiezen de meeste raddraaiers toch eieren voor hun geld en vluchten weg. De rest wordt snel gedood door de Musketiers. Het verbaast de Musketiers wel dat deze raddraaiers zich kleden als Hugenoten, Zijn de Hugenoten werkelijk zo dapper om Parijs aan te vallen? Of doen zij zich voor als Hugenoten om meer paniek te zaaien?

De Musketiers gaan verder en komen langs een barricade in de Rue de Lutèce. De bevolking heeft zich beschermd tegen de rellende inwoners en plunderaars door met al hun huisraad de straat te barricaderen. De dappere jongemannen van de straat zijn bewapend en jagen iedereen weg. Bernárd voert een kort gesprekje met hen, maar aangezien ze geen gevaar vormen en de Musketiers hen ook niet nodig hebben, gaan ze weer verder. 

Notre Dame



Dan komen de Musketiers eindelijk hun bevelhebber Monsieur de Tréville tegen. Deze is met een groep Musketiers op straat. Ze hebben ook al verschillende aanvallen afgeslagen. Monsieur Tréville heeft een opdracht voor de Musketiers. Vanaf komt het schip Fleur de Lille aan bij de werf van de Notre Dame. Aan boord zijn agenten van de Kardinaal met een of ander geheim wapen. Het is van het grootste belang dat deze agenten worden onderschept en dat het geheime wapen niet de Kardinaal kan bereiken! Het gaat om Countess de Winter en Comte de Rochefort. De Musketiers kennen deze mensen van naam en reputatie!

De Musketiers voegen zich bij Monsieur de Tréville en de andere Musketiers en zij gaan verder over een boulevard langs de Seine naar de Notre Dame. De bomen van de Boulevard wuiven heen en weer, alsof er een groot beest doorheen beweegt. Bernárd, Albèrt en Richart horen het gestamp van zware hoeven. Plotseling komt er een gruwelijk monster te voorschijn! Het is zelf ook zo groot als een boom en lijkt geen lichaam te hebben, maar een grote massa aan tentakels. Het beweegt zich voort op drie enorme hoeven! 

Dark Young

Dit kan niet waar zijn! De onmogelijkheid van dit gruwelijke monster overvalt alle Musketiers. Het moet een duivels monster uit de diepste krochten van de hel zijn! Gelukkig weet Monsieur de Tréville zijn kalmte nog enigszins te bewaren. Hij geeft trillende stem het bevel dat de Musketiers een linie moeten vormen en hun musketten in de aanslag moeten brengen. Bernárd, Malo en Albèrt stappen naar voren, terwijl Gaston en Richart ongelovig kijken naar dit onbeschrijfelijke monster!
Bernárd vuurt zijn trouwe Claudia en Brigitte af, beide kogels raken, maar doen maar weinig schade. Tot grote schrik van Malo haalt zijn musket ook maar weinig uit. Dan stapt Albèrt naar voren en hij haalt uit met zijn rapier naar dit gruwelijke monster en hij brengt flink wat schade toe aan een van de vele tentakels. Maar dan slaat het monster terug. Hij grijpt met een van zijn tentakels Albèrt beet en brengt de onfortuinlijke musketier naar een van zijn vele, geopende monden. Albèrt raakt vreselijk gewond. 
Maar nog een ronde van kogels en zwaarden schakelen dit gruwelijke monster uit. Met een dreun valt het stervende monster op de stenen van de boulevard. En de Musketiers kunnen hun collega Albèrt redden. Terwijl ze daarmee bezig zijn, zien ze even verderop de dode lichamen van Gardisten van de Kardinaal, die het onderspit hebben moeten delven tegen dit Duivelse monster. 

Eenmaal aangekomen aan de werf bij de Notre Dame, zien de Musketiers daar inderdaad een scheepje liggen. De Fleur de Lille is eerder gearriveerd dan verwacht. Een deel van de vracht is al uitgeladen en ligt op de kade, er zijn geen scheepswerkers te zien, maar wel verschillende onheilige mens - vis monsters en ook een aantal gruwelijke vismonsters, die de Musketiers eerder onder Parijs hebben bevochten. Een aantal gardisten bevechten de vismonsters, Albèrt herkent Jean Pierre, die ze eerder gered hebben onder Parijs en die hen eerder deze week de uitnodiging gaf voor het diner bij de Kardinaal

Monsieur de Treville positioneert zijn Musketiers langs de railing van de brug over de Seine, die naar de werf leidt. Bernàrd en Gaston rennen langs de kleine baan naar beneden naar de werf zelf en vallen daar meteen een groep van de hybride vismensen aan. Ondertussen zien zij tussen de kisten en dozen op de werf twee mensen in zware capes staan. Onder een van de capes komt een blanke vrouwenhand tevoorschijn, die een pistool afvuurt op een hybride monster. 
Bernárd zwaait met zijn zwaard en doodt met een houw een hybride vismonster. Gaston is verbaasd dat Bernárd liever zijn pistolen gebruikt, terwijl hij zo goed is met zijn zwaard. Maar ook Gaston laat zich niet onbetuigd. Malo, Albèrt en Richart blijven achter op de brug en schieten met hun musketten op de monsters op de werf. De monsters vallen nu Bernárd en Gaston aan en verwonden hen ook weer. 

Monsieur de Tréville heeft nu eindelijk zijn musketiers opgesteld en deze vuren hun musketten af. En nu keert het tijd van de strijd. Een voor een vallen de monsters neer. Bernárd vindt zijn weg tussen de kisten door naar Countess de Winter en Rochefort. 


Ondertussen springt Malo van de brug af, de werf op (Great Leap manoevre) en landt heroïsch, met een zwierige cape op de werf. Hij valt meteen de gruwelijke vismonsters aan, die de Gardisten van de Kardinaal bedreigen. Ook Richart en Albért vuren nog eens schoten af en het lijkt nu wel duidelijk dat de onheilige monsters het gaan verliezen. Bernárd leidt Countess de Winter en Comte de Rochefort snel naar de burg, waar Monsieur de Treville ze meteen arresteert. 
Bernárd kijkt om naar de werf en ziet daar een vreemde mistbank ontstaan. Dat kan alleen maar Duivelse tovenarij zijn! Het is tijd om te vertrekken. Albèrt heeft nog de ingeving om Countess de Winter en Comte de Rochefort te fouilleren. Beiden dragen een tas bij zich met een tablet van gebakken klei erin. De tabletten zijn bedekt met eindeloze series van kleine driehoekjes. Albèrt kan er geen chocola van maken, maar dit is het geheime wapen voor de Kardinaal. 

Monsieur de Tréville vindt het tijd om te vertrekken. Iedereen gaat terug naar de kazerne, waar de musketiers Countess de Winter en Comte de Rochefort zullen bewaken. 







dinsdag 30 september 2025

Alien 3

Ik ben echt even op een Alien - kick gegaan. Ook Alien 3 (1992) van David Fincher. Sigourney Weaver (Alien, Aliens) herhaalt natuurlijk haar iconische rol als Ripley. Maar verder zien we ook nog Charles Dance (And Then There Were None, Pride and Prejudice and Zombies), Ralph Brown (Ivanhoe), Danny Webb (Sherlock), Christopher John Fields (Jurassic Park), Holt McCallany (Nightmare Alley), Lance Henriksen (Aliens), Pete Postlethwaite en Peter Guinness (Legend of the Sword, The Hogfather). 



Spoilers

Deze film begint bijna meteen na het einde van Aliens. Ripley (Weaver), Hicks (Biehn), Newt (Henn) en de androïde Bishop (Henriksen) ontsnappen in de Saluca van LV 426, maar een Alien weet mee aan boord te komen. Ripley, Hicks, Newt en Bishop proberen te ontsnappen met een kleine shuttle, in cryo-slaap. Maar deze shuttle stort neer op de planeet Fiorina "Fury" 161. Dit was een voormalige gevangenis planeet, maar inmiddels zijn bijna alle gevangenen verdwenen, behalve de laatste 30 of zo, die een soort vreemde religieuze cultus zijn gestart rondom hun planeet en hun gevangenschap. Een Alien lijkt te ontsnappen uit de shuttle en bedreigd een hond. 

Ripley wordt gevonden door arts Clemens (een piepjonge Dance), die haar weer oplapt. Hij vertelt haar ook dat zij de enige overlevende was. Na haar eerdere avonturen is Ripley bijzonder paranoïde over de aanwezigheid van Aliens en wil dat er een autopsie wordt uitgevoerd op Hicks en Newt. Er wordt geen aanwezigheid van Aliens gevonden, maar Clemens is erg benieuwd naar waar Ripley nou zo bang voor is. 
Hicks en Newt worden gecremeerd in de grote oven van het fabriekscomplex waar de gevangenen vroeger dwangarbeid verrichten. 

Ripley gaat verder op onderzoek uit en vindt de resten van Bishop, die zij weer aan de praat probeert te krijgen. Deze bevestigd dat er inderdaad een Alien aan boord van de Shuttle was, die nu rondloopt op Fury. Ondertussen er is ook een schip van Weyland Yutani onderweg naar Fury om Ripley op te pikken (vast niet voor iets goeds). 

Inmiddels is ook wel duidelijk dat er een Alien vrij rondloopt op Fury, links en rechts sterven er mannen op gruwelijke manieren. Dan krijgt Ripley het briljante idee om eens aan zelfonderzoek te doen. En ook zij draagt een Alien embryo bij zich. Geen wonder dat Weyland Yutani haar op wil komen halen. Ze zijn niet geïnteresseerd in haar, maar in het embryo, precies wat Burke uit Aliens al van plan was. Dat kan toch niet best zijn. 

Ripley vraagt Dillon om haar te doden, zodat de Alien in haar ook sterft. Dillon wil dat wel doen, maar alleen als Ripley eerst helpt de volwassen Alien te doden. Dat behelst een plan van de Alien bedekken in gesmolten metaal en dan razendsnel laten afkoelen. Daarbij gaan wel bijna alle inwoners van Fury dood. Alleen Dillon, Morse (Webb) en Ripley zijn nog over. Dan arriveren eindelijk ook de vertegenwoordigers van Weyland Yutani, die Ripley beloven dat zij de Alien zullen aborteren. Maar Ripley gelooft daar niet meer in en werpt zich met embryo in het gesmolten metaal, naar haar dood. 

Conclusie  

Na Aliens was dit een vrij overbodig vervolg. Het is weer een actiefilm in een afgesloten omgeving, waar de Alien de mensen een voor een opeet. Maar aangezien dit allemaal hele onaangename mensen zijn, leef je ook totaal niet met ze mee, behalve misschien nog met Clemens. 
Verder is het ook erg zuur om te zien dat Hicks en Newt meteen maar dood gaan aan het begin van deze film, terwijl het echt volledige karakters waren in de vorige film. 
Alleen kijken als je alle films eens gezien wil hebben. 

zondag 28 september 2025

De herfst is begonnen

Het is weer 21 september geweest en dat betekent dat de herfst is begonnen. De lente is misschien mijn favoriete seizoen, maar de herfst heeft ook een hoop te bieden. De laatste oogst uit de moestuin heb ik nu wel binnengehaald en dat leverde onder andere twee pompoenen op. Een daarvan is alweer verdwenen in een heerlijke pompoensoep (met spekjes). En dan andere zal binnenkort ongetwijfeld volgen. En verder heb ik ook al een heerlijke appeltaart gemaakt, met het laatste deel van de bramenoogst. Dan verkeer je toch meteen in herfstige sferen. 

  

Mijn grote pompoenen

En inmiddels komt Halloween er ook weer aan, wat betekent dat er weer plannen gemaakt moeten worden om langs de deuren te gaan. Voor dit jaar heb ik geïnvesteerd in een snoer van lampjes om buiten te hangen. En ik heb natuurlijk mijn trouwe vleermuis-koekvorm, maar daar heb ik dit jaar ook wat andere vormpjes aan toegevoegd, een blaadje en een paddenstoel. 

De dagen worden korter en donkerder, maar met voldoende soep en taart moeten we het wel vol kunnen houden tot de zon weer begint te schijnen.