Frankenstein

Sander nam me mee naar de film, Frankenstein (2025) van Guillermo del Toro (Nightmare Alley, Pacific Rim). De film zat vol met bekende mensen, zoals Oscar Isaac (Dune), Christoph Waltz (She Who Must Be Obeyed, Spectre), Mia Goth, Charles Dance (Alien3, And Then There Were None), David Bradley (Hot Fuzz, Captain America: The First Avenger), Lars Mikkelsen (Sherlock), Ralph Ineson (Nosferatu (2024), The Green Knight) en nog Burn Gorman (Pacific Rim, And Then There Were None) in een kleine rol.

Frankenstein is natuurlijk gebaseerd op het fantastische en baanbrekende boek Frankenstein; or, the Modern Prometheus van Mary Shelley, dat zij schreef in 1818 (meer dan 200 jaar oud!). En het belang van dit boek en verhaal kan niet genoeg benadrukt worden. Het is een prachtig voorbeeld van (late) Gothische horror, het is een vroege vorm van science fiction, met zeer vooruitstrevende wetenschap en de morele vraagstukken die daarbij komen kijken. Het is geschreven door een vrouw in een tijd dat dat niet gebruikelijk was. En het verhaal is talloze maken verfilmd (121 hits op de IMDB) en geparodieerd (en hier besproken, Young Frankstein, Bride of Frankenstein). 

Mensen, ik meen het, als je niet weet wat je aanmoet met de lange, donkere nachten deze winter, ga dan Frankenstein lezen. Haal het bij je bieb, of pluk het van internet. 

Spoilers

Deze film is heet van de naald, dus echt, op eigen risico. 

De film opent op de Noordpool, waar het Deense schip Horisont is vastgelopen in het ijs. De bemanning ziet het somber in, ze zullen het schip moeten loshakken uit het ijs of anders moeten overwinteren. Wanneer zij dan bij nacht vreselijk geschreeuw horen, worden ze nog banger. Onder leiding van Kapitein Anderson (Mikkelsen) vinden ze Viktor Frankenstein (Isaac) op het ijs. Hij is zwaargewond en ze nemen hem aan boord. 

Een gruwelijk, reusachtig monster achtervolgt hen en probeert het schip te beklimmen. Wanhopig probeert de bemanning hem af te weren. Maar uiteindelijk moet de Kapitein met een enorme blunderbus het monster zo hard neerschieten dat hij door het ijs zakt. 

Aan boord vertelt Viktor Frankenstein zijn verhaal een Kapitein Anderson. 

Terugblik van Viktor Frankenstein

De jonge Viktor groeit op met eens strenge vader (Dance) en een lieve moeder (Goth). Wanneer zijn moeder bevalt van zijn jongere broertje William, sterft zij. Zijn vader richt zich in de opvoeding helemaal op William en negeert Viktor volledig. Uiteindelijk sterft vader ook. 

Viktor groeit op en wordt een briljant chirurg in Edinburgh, maar wordt daar van de universteit getrapt, wegens onethische experimenten op dode lichamen. 

Viktor weet steun te krijgen van zijn broer William (Kammerer) en van een wapenhandelaar Heinrich Harlander (Waltz). Hij zet zijn experimenten door en krijgt ondertussen een crush op Elizabeth (Weer Goth, erg Freudiaans allemaal), de verloofde van William en nichtje van Heinrich. Elizabeth doorziet hem meteen en beantwoord zijn obsessie niet. 

Viktor haalt overal en nergens lichaamsdelen vandaan en knutselt daarmee een lichaam in elkaar, dat te zijner tijd ook tot leven komt. Maar het wezen lijkt vrij weinig te kunnen en begrijpen en Viktor raakt steeds verder gefrustreerd over zijn experimenten. Maar wanneer Elizabeth het wezen ziet, lijkt zij wel contact te kunnen leggen en een intellectuele doorbraak te bewerkstelligen. 

Uiteindelijk besluit Viktor Frankenstein om het product van zijn experimenten te vernietigen. Het hele gebouw gaat in vlammen op en Viktor raakt ernstig gewond. Maar zijn oersterke en waarschijnlijk onsterfelijke monster weet te ontsnappen. 

Inmiddels heeft het monster zijn weg het schip op gebaand en hij komt de kajuit in waar kapitein Anderson luistert naar het verhaal van Viktor Frankenstein. Het monster heeft inmiddels leren praten en staat er nu op om zijn deel van het verhaal te vertellen. 

Terugblik van het Monster

Het Monster weet zijn ontsnapping uit het ontploffende laboratorium van Viktor Frankenstein te overleven. Hij vindt zijn weg door het bos naar een boerderijtje en molen van een kleine boerenfamilie. Hij leert spreken door naar hen te luisteren. Verder doet hij in het geheim klussen voor hen, die veel kracht vereisen. Wanneer de meeste familieleden naar de stad vertrekken voor de winter, legt het monster contact met de achtergebleven, blinde grootvader (Bradley) van de familie. Deze leert het monster nog beter spreken en lezen. 

Met zijn nieuw verworven kennis, gaat het Monster terug naar de ruïne van het laboratorium van Viktor Frankenstein. Daar leert hij over zijn afkomst als wetenschappelijk experiment. Maar hij leert ook de naam en het adres van zijn maker. Hij heeft meteen een nieuwe missie, zijn maker opzoeken. 

Net op het moment dat William met Elizabeth wil huwen en Viktor ten onder gaat aan de depressie over zijn mislukte levensmissie en het feit dat de enige vrouw waar hij ooit wat voor voelde, liever met zijn kleine broertje trouwt. 

De komst van het Monster maakt deze gespannen dag nog een tandje erger en het eindigt in een bloedbad waarbij William en Elizabeth omkomen nog voor het huwelijk voltrokken wordt en het Monster wegvlucht, terwijl een zwaargewonde Viktor Frankenstein de achtervolging inzet. En het eindigt allemaal op het poolijs, waar ze dan ook Kapitein Anderson en de Horisont tegenkomen. 

Wanneer Viktor Frankenstein dan uiteindelijk echt sterft aan zijn verwondingen, sluit hij toch vrede met het Monster en zijn enige nakomeling. Het Monster verlaat het schip en gaat op zoek naar een nieuwe plek voor zichzelf in de wereld. En kapitein Anderson ziet in dat hij zijn obsessie met de pool los moet laten en zet koers naar huis. 

Conclusie

Dit is zoals Gothische Horror in de film moet zijn. De omgeving is naast de hoofdrolspelers van dit drama een karakter op zich. Het begint al met de gruwelen van het poolijs en de dreiging om een hele winter door te moeten brengen in de kou en duisternis. Dan is er nog het waanzinnig laboratorium van Viktor Frankenstein, waarbij de architectuur verschrikt toekijkt hoe Viktor alle wetten van de natuur met de voeten treedt. En ook de kleurige kleding van de twee vrouwen in de film lijkt een commentaar te zijn op de ambitie van de mannen. 

En dan is er nog het verhaal op zich. Een man probeert alleen leven voort te brengen, niet zoals de natuur het bedoeld heeft en het loopt steeds verkeerd af. Maar koppig gaat de man maar door en door, hoeveel mensen hem ook "nee" proberen te vertellen. En het eindigt in tranen natuurlijk. 

Guillermo del Toro heeft een serieuze verfilming gemaakt van het verhaal van Mary Shelley en dat is heel goed gelukt. De focus ligt niet op de horror van een monster, maar juist bij de beschaafde mannen die alles naar hun hand willen zetten om hun zin te krijgen. Ze deinzen niet terug voor onethische experimenten, grafroof en het opkopen van lijken of het roven van lichamen van (eigen!) oorlogsslachtoffers. En als het experiment dan dan niet goed loopt, hop, dan vernietig je het! En niet willen accepteren dat de fout bij jezelf lag. 

Prima film, pak er zeker eens bij op een koude en donkere avond. 

  

Egyptische kruissteek

De dagen worden weer korter, de nachten langer. Met tuinieren is het wel grotendeels klaar en dan wil ik binnen zitten met een handwerkje. In het verleden heb ik verschillende boeken gekocht en gekregen van Barbara Hammet, die mooie kruissteekpatronen maakt, maar een boek had ik nog niet, Ancient Egyptian Cross Stitch.  

Het is weer een prachtig boek met grote en kleine borduurpatronen, allemaal geïnspireerd door Egyptisch kunst uit de oudheid. Ik kan niet wachten om dit weer te verwerken in kleine en grote projecten komende winter!

Curse of the Crimson Altar

In mijn poging om elke maand een film gebaseerd op de verhalen van H. P. Lovecraft te kijken, heb ik toch wat steekjes laten vallen. De laatste film die ik keek was Dagon, eind augustus. Nu heb ik dan Curse of the Crimson Altar (1968) gekeken, de zevende Cthulhu film van het jaar nog maar, ik moet er nog vijf zien voor het einde van het jaar, en het is al november!

De film Curse of the Crimson Altar is van Vernon Sewell (en ook bekend als The Crimson Cult). De film zit vol met bekende koppen, zoals Christopher Lee (Ivanhoe, The Gorgon), Boris Karloff (The Terror, The Bride of Frankenstein) en Michael Gough (The Boys from Brazil, Dr. Terror's House of Horrors). Het verhaal is (losjes, heel losjes) gebaseerd op The Dreams in the Witch House, een verhaal uit 1933 van H. P. Lovecraft. Dat verhaal is vaker verfilmd en de link is in deze film wel heel losjes. 

Spoilers

De film opent met een vreemde martelscene met allemaal halfnaakte mensen, gekleed in leer, die onder leiding van een dame met hoorns en een groene (of blauwe) huid (Steele) een jongedame martelt. Een jongeman wordt gedwongen de jongedame te doden met een mes en zijn handtekening in een boek te zetten. 

Dan gaan we door naar Robert Manning (Eden), een handelaar in antiek. Hij krijgt een pakket van zijn broer, Peter. Deze is in dorpje Graymarsh allerlei leuk antiek op het spoor gekomen en hij stuurt vast wat vooruit naar zijn broer en de winkel. Maar het pakket is vertraagd, meer dan een week eerder verzonden. En van Peter is nog steeds geen spoor. Robert besluit op onderzoek uit te gaan, wat is Peter overkomen in Graymarsh? 

Eenmaal aangekomen in Graymarsh eindigt Robert al snel in Craxted Lodge, waar wat jonge mensen een wilde feestje bouwen, met drank, drugs en veel seks. Even later mag Robert dan toch Morley (Lee), eigenaar van het landhuis zien. Deze verteld hem dat hij niets weet van ene Peter Manning en ook niemand heeft gesproken. Omdat het al laat is, mag Robert een nachtje blijven overnachten. 

In zijn bed heeft Robert die nacht vreemde dromen. Hij droomt van een heks met een groene huid, die hem verleid tot allerlei zondige daden. Overdag gaat Robert op zoek naar zijn broer. Verder leert hij ook professor van het occulte John Marsh (Karloff) kennen. Deze vertelt hem over de lokale legende van Heks Lavinia Morley, een voormoeder van de huidige Morley. 

Roberts onderzoek voert hem steeds verder. Er blijkt een geheime kamer te zijn, die de martelkelder uit zijn dromen is. Bovendien is zijn broer daadwerkelijk in Craxted Lodge geweest! De cultus van Lavinia Morley is nog steeds actief en har nazaat Morley voert die aan! Uiteindelijk komen alle geheimen aan het licht. 

Conclusie  

Het leuke van deze oude films is dat ze gewoon via Youtube te vinden zijn. Dus kijk hem vooral eens. 

Het is nog best een leuke griezelfilm. Lee en Karloff zijn natuurlijk altijd prima. Gough speelt nog een interessante bijrol als geestelijk gehandicapte bediende, die teveel weet en bijna ten onder gaat aan de spanning. Verder is het onderzoek dat Eden moet doen om zijn broer te vinden ook nog spannend, is zijn broer in dit dorpje geweest, leeft hij nog, wie weet er meer?

Maar de connectie met The Dreams in the Witch House is maar zwak. Ook in dat verhaal heeft een jongeman in een vreemde slaapkamer dromen over een heks. En dat is eigenlijk het enige. Prima griezelfilm, beroerde Lovecraft - verfilming. 

Call of Cthulhu XXII - Subtle Anger of a God

De Musketiers hebben de plannen van het Hof van Chaos bijna verijdelt, maar een laatste confrontatie moet nog plaatsvinden in het paleis van Kardinaal de Richelieu. 

Richard Rouzet
Bernárd "Benno" de Rothschild (met "Claudia" en "Birgitte")
Malo de Guesclin
Albert D'Arcy
Gaston Eclair (met "Edith" en "Sophia") 

Kade bij de Notre Dame, Parijs

Bernárd de Rothschild heeft Milady de Winter en Comte de Rochefort naar veiligheid gebracht, terwijl een magische mist zich over de kade verspreidde. Onder leiding van Monsieur de Tréville zijn Milady de Winter en Comte de Rochefort gearresteerd en gefouilleerd. Daarbij zijn twee tabletten met eindeloze reeksen driehoekjes van de arrestanten afgenomen. Nu is het dan tijd om met de arrestanten te vertrekken, naar de kazerne van de Musketiers. 

Terwijl de Musketiers wegmarcheren, komt er van de kade een enorm, woedend, blubberend gekrijs. Geen menselijke keel brengt dat geluid voort. Als ze het horen, beginnen Milady de Winter en Comte de Rochefort hysterisch te lachen. Zij zijn een concurrent van het Hof van Chaos te slim af geweest! Maar dan komen er uit de steegjes rond de kade meer monsters opdagen, het zijn weer onheilige mengelingen van mens en vis! Zij vallen de musketiers aan! 

Maar na alle horror van deze avond, zijn de musketiers niet meer onder de indruk. Met vaste stem beveelt Monsieur de Treville een deel van de musketiers te knielen en hun musketten aan te leggen.

Maar Malo wacht dat niet af! Hij richt zijn trouwe musket op een van de monsters en schiet. En hij schiet raak! Het monster smakt meteen ter aarde. Malo realiseert zich dat hij zijn Musket nu ook een naam zal moeten geven, zoals Bernárd dat heeft gedaan. Na even twijfelen noemt hij zijn musket voortaan "Angelique". Ook Albèrt laat zich niet onbetuigd en vuurt zijn twee pistolen af, daar weet hij ook twee monsters mee te verwonden. Hij besluit zijn pistolen voortaan "Colette" en "Claudine" te noemen. Dan zijn de andere musketiers ook eindelijk gereed, met oorverdovend geknal gaan meerdere musketten tegelijk af, en even later vuurt de tweede linie. De hybride vis - monsters sterven allen. 

Albèrt: "Who are you gonna call? Musketiers!"

Na al dat lawaai kijken toch verschillende mensen uit de ramen en zij zien de massa van bloederige vis - mens resten op straat liggen. Terwijl de musketiers zich snel uit de voeten maken, denkt Albèrt dat dit al wel snel in een bouillabaisse zal verdwijnen.

Terwijl de musketiers zichzelf en hun gevangenen in veiligheid brengen, beging Milady de Winter te babbelen. De tabletten zijn van het hoogste belang. Zij zijn het wapen dat de kardinaal vanavond nog nodig heeft, voor de veiligheid van Frankrijk en zelfs de mensheid. Ze hebben helemaal geen tijd om naar de kazerne te gaan! Voor zonsopgang moet dit allemaal geregeld zijn! Monsieur de Tréville twijfelt even en stuurt dan zijn trouwste en dapperste Musketiers met de tabletten naar het huis van de Kardinaal. Hij zal met de rest van musketiers naar de kazerne gaan en een oogje op de gevangen houden. 

Rue des Mauvaises Paroles, Parijs     

De Musketiers zijn naar de Rue des Mauvaises Paroles gegaan, waar Kardinaal Richeleu zijn privé woning heeft. Dit is meer een soort klein stads-paleis met een formele tuin. De poort voor de tuin staat open en nergens zijn wachters te bekennen. Hier hadden zij toch wel gardisten van de kardinaal verwacht. Gaston en Albèrt vertrouwen het niet, zij besluiten naar binnen te sluiten en te bekijken wat zij kunnen vinden. Benno, Malo en Richart blijven achter. 

Wanneer Gaston en Albèrt de tuin inlopen, verwonderen zij zich over de nette heggen, bloemenperken en gesnoeide bomen. Tot zij plots geconfronteerd worden met twee monsterlijke, reptielachtige honden! Met hun kwijlende muilen, springen zij op de Musketiers af. Albèrt aarzelt geen moment en begint te schieten (met Colette en Claudine!). Iedere hoop op een stille verrassing kunnen zij nu wel vergeten. Gaston trekt zijn zwaard en zwiept er mee naar de verschrikkelijke honden. De honden vallen ook aan, maar de Musketiers springen steeds behendig opzij. Wanneer Malo, Benno en Richart op het geluid van schoten afkomen, is het snel gedaan met de honden. 

Bedrukt lopen de Musketiers verder, het waren verschrikkelijke beesten, wat zal hen vanavond nog meer te wachten staan? Wanneer zij bij de voordeur van de woning van de kardinaal aankomen, zien zij een soort vreemde deken of cape op de stoep liggen, met daaronder twee musketten. Wanneer Gaston de deken oppakt, realiseert hij zich dat dit een gevilde huid is...van een mens! Geschokt kijken de Musketiers naar deze huid. Welke ongelukkige moest het lot van Saint Barthélemy ondergaan?

Alleen Malo en Bernàrd zijn zo slim om omhoog te kijken en zij zien twee gruwelijks langs de muur van het huis omlaag klimmen, met hun hoofd eerst! Dit zijn de slachtoffers van de gruwelijke villing, hun spieren zijn bedekt in een laag druipend slijm, vet en bloed en zij komen de Musketiers aanvallen! Op de plek van hun mond, zit nu een massa wriemelende tentakels, met daaronder een zuigmond vol tanden. 

Albèrt grijpt weer naar "Colette" en "Claudine" en mompelt tegen zichzelf dat hij op een constructieve manier zijn trauma verwerkt! Hij schiet op deze gruwelijke monsters en raakt hen flink. Gaston grijpt een van de musketten die op de grond ligt, noemt haar "Bertha" en schiet ook. Ook Malo, Bernárd en Richart laten zich niet onbetuigd. Bernárd heeft moeite om "Sophia", het leen-wapen van Gaston af te vuren. Hij belooft haar haar later goed schoon te maken. 

Maar de monsters mogen ook aanvallen! Malo ontwijkt hun aanvallen, en Bernárd besluit om terug te slaan, wanneer een monster te dichtbij komt. Binnen de kortste keren zijn deze twee Ontvelde Gruwelen gedood, en hun twee vrienden, die even later ook langskwamen ook.

Voor de Musketiers naar binnen gaan, herladen zij al hun wapens, de twee musketten nemen zij ook mee. Wanneer zij het huis van de Kardinaal betreden, worden zij overvallen door duizeligheid. Een enorme trap leidt naar boven, de vloer is gemaakt van glanzende, zwarte steen, waarin de sterren van het hemelgewelf stralen. 

Dan horen de Musketiers een stem. Een vrouw, geheel gekleed in zwart en met een zwarte sluier loopt langzaam de trap af. Zij begint een toespraak over het huis en de kardinaal. En iedere keer dat zij een trede naar beneden komt, lijkt zij te verdubbelen, tot er 4 gesluierde vrouwen zijn. Gaston wacht haar monoloog niet en schiet meteen met "Bertha". Dat doet behoorlijk wat schade! De andere Musketiers schieten ook op deze vreemde vrouw. Zij raakt wel gewond, maar wanneer het haar beurt is om terug te slaan, doet zij dat op verschrikkelijke wijze. 

Eerst roept zij verschillende, verschrikkelijke monsters op. Het zijn gigantische, gevleugelde slangen. Deze monsters alleen al veroorzaken waanzin in iedereen die hen aanschouwt. Albèrt probeert nog voor zichzelf te ontkennen wat hij hier ziet. Dan gebruikt zij haar magische krachten. Zij slaat Malo met blindheid en zijn huid krijg ineens allemaal etterende wonden, waar de pus uitdruipt. Bij Richart probeert zij een ledemaat van hem te laten wegrotten. 

Bernard wordt al deze bovennatuurlijke en onnatuurlijke fenomenen te veel. Hij valt flauw van schrik. Als even later een verblindde Malo ook probeert aan te vallen, valt hij over Bernárd, die hij niet meer kan zien. 

Gelukkig herinnert Gaston zich dat hij al bijna een dag lang rondloopt met de Glanzende Trapezohedron in een doosje. De straling van dit vreemde object zou ook allerlei vreemde effecten hebben. Hij grijpt naar het doosje en haalt het tevoorschijn. Wanneer hij het doosje opent, heeft dat een verschrikkelijk effect. Drie van de vier vormen van de vreemde vrouw in het zwart sterven meteen. Daarmee verdwijnen ook twee van de drie gruwelijke, gevleugelde monsters die zij opriepen. 

Wanneer dan ook de laatste vrouw gedood wordt, door de Musketiers, en het laatste monster verdwijnt, staan zij ineens heel alleen in de ontvangsthal van het huis van de Kardinaal Richelieu. De zon komt op en alles lijkt voorbij. 

Naweeën

Kardinaal de Richelieu komt weer bij zinnen, nu zijn minnares Naria Zambranos is verdwenen. Hij pakt zijn taken weer op. De tabletten, die hij op haar advies naar Parijs had laten komen, laat hij vernietigen en in zee werpen. Hij richt zijn aandacht weer op het met wortel en tak uitroeien van de overlevende leden van het Hof van Chaos, en aanverwante partijen, zoals de Hugenoten. 

De Musketiers herstellen grotendeels weer van hun verwondingen, hoewel Albért voor altijd te littekens van het verschrikkelijke tentakelmonster bij zich zal dragen. Ook voelt iedereen zich psychisch verzwakt. Maar een lange vakantie zal de Musketiers ongetwijfeld goed doen. 

   

Viy

Regelmatig kijk ik hier slechte horrorfilms. Maar dit keer keek ik een goede horrorfilm! Het was echte cinema, gebaseerd op literatuur en ook nog cultureel verantwoord. Het ging om de Russische film Viy (1967). 

Het verhaal is gebaseerd op het gelijknamige verhaal van Nikolai Gogol. Het verhaal kwam voor het eerst uit in een verhalenbundel uit 1835. 

Spoilers

We beginnen bij een Oosters Orthodox klooster/ seminarie, waar de priesters in opleiding vakantie krijgen. Balorig verlaten zij hun school om de lange tocht naar huis te maken. We volgen drie jonge priesters in opleiding, Khalyava (Zakharchenko), Gorobets (Salnikov) en Khoma Brut (Kuravlyov). Het lukt hen niet om voor de nacht onderdak te vinden, en ze blijven doorlopen (en wodka drinken). Wanneer ze een wolf horen huilen, willen ze wel heel graag onderdak vinden. Dan zien ze in de verte een lichtje. Dat blijkt een klein boerderijtje te zijn van een oude vrouw. Deze wil de mannen wel binnen laten, maar verder hoeven ze niet veel te verwachten. 

De oude heks (Kutuzov) benadert Khoma, die eerst denkt dat deze aftandse oude vrouw een oogje op hem heeft, hij wijst haar af. Maar dan blijkt zij een heks te zijn. Ze betovert Khoma en berijdt hem als een paard, terwijl ze door de nacht vliegen. Maar Khoma roept Jezus aan, en de heks verliest haar kracht. Wanneer zij weer landen, ranselt Khoma haar ongenadig af met haar eigen bezemsteel. De lelijke, oude heks verandert in een mooi meisje (Varley), dat huilt dat hij haar doodslaat. Verschrikt vlucht Khoma weg, terug naar het Seminarie. 

Eenmaal aangekomen bij het Seminarie, zijn de problemen van Khoma nog niet voorbij. Een aantal kozakken is namens hun baas naar het Seminarie gekomen. De dochter van de baas ligt op sterven en zij wil dat priester Khoma naar haar toekomt om de gebeden voor haar ziel te zeggen. Dat de volstrekt onbekende student Khoma bij naam bekend is bij een dochter van een rijk man is al behoorlijk verdacht en hoe hij ook probeert, hij kan niet onder deze opdracht uitwurmen. Khoma gaat met de kozakken mee naar het landgoed van de rijke Kozak en zal daar de gebeden voor zijn dochter zeggen. 

Na een lange reis komen ze dan aan bij het landgoed van de rijke Kozak. De dochter is inmiddels overleden aan haar verwondingen. Khoma wordt door de rouwende vader gevraagd hoe hij de dochter kent, maar Khoma weet dat ook niet. Ondanks dat de jongedame nu dood is, moet hij toch de gebeden voor haar zieleheil zeggen, drie nachten lang! Bij nacht wordt hij opgesloten in de lokale kerk, waar ook de jongedame opgebaard ligt. Khoma heeft zichzelf al moed ingedronken (met wodka) en vertelt zichzelf dat het allemaal wel meevalt. De doden komen niet meer tot leven. 

Maar dan, de jongedame blijkt een heks en haar dode lichaam komt tot leven. Khoma probeert zich te beschermen met een magische cirkel en het dode meisje kan hem niet meer zien, maar probeert hem wel te vinden. Khoma reciteert hysterisch gebeden, tot de haan kraait. 

De volgende dag probeert Khoma zichzelf moed in te drinken (met wodka) voor de tweede nacht in de kerk. Die is zo mogelijk nog erger. Dit keer vliegt de jongedame rond in haar eigen doodskist, terwijl een dronken Khoma de gebeden steeds opzegt. Wanneer de haan kraait, vervloekt ze Khoma en wordt zijn haar wit. Die dag probeert Khoma te ontsnappen, maar hij wordt door de kozakken weer teruggebracht naar het dorp en de kerk. 

De laatste nacht wordt een stomdronken Khoma weer naar de kerk gebracht. Hij denkt dat hij is voorbereid met zijn magische cirkel en gebeden. Maar hij is te dronken om zich echt te concentreren. De heks roept allemaal monsters op, die de kerk binnendringen en Khoma belagen. Door de cirkel kunnen zij hem niet zien. Totdat Viy wordt opgeroepen. Dit monster, met zijn doordringende ogen, kan alles zien. Zodra de andere monsters zijn oogleden optillen kijkt hij rond. Khoma weet dat hij zijn ogen moet afwenden, maar hij moet kijken. De andere monsters vallen hem nu eindelijk aan en hij sterft onder hun aanval, terwijl de haan kraait en de derde dag aanbreekt. De onheilige monsters proberen te vluchten, maar zij zijn te laat. De heks sterft nu voorgoed en neemt weer de gedaante van de oude vrouw aan, uit het begin van de film. 

De dorpelingen komen binnen en vinden een dode Khoma. Zij sturen zijn lichaam terug naar het Seminarie. 

Conclusie

 Deze fantastische film is gratis te zien op Youtube, en dat mag je zeker niet missen!

Het is een interessant verhaal, dat erg sprookjesachtig aandoet, met mooie meisjes en griezelige gebeurtenissen. Verder zijn de special effects ook erg goed gedaan voor de jaren '60. Met wat stopmotion beelden wordt wel erg duidelijk gemaakt dat het dode meisje toch echt opstaat uit de dood. Ook de monsters op het einde zijn erg griezelig. 

Verder is de situatie van Khoma ook niet te benijden. Hij is duidelijk een beroerde priester. Maar hij wordt eerst aangerand door zijn bejaarde gastvrouw en uitgebuit. Dan wordt hij min of meer gevangen genomen door een belangrijk man en kan niet ontsnappen. Ook zijn baas en geestelijk leidsman geeft niet thuis wanneer hij wil vertellen over zijn zorgen. Geen wonder dat hij steeds vaker naar de fles grijpt. 

Een prima film, kijk hem als je de kans krijgt.