Color Out of Space

Afgelopen weekeinde keken we Color Out of Space (2019) van Richard Stanley. Verder zien we Nicolas Cage (Renfield), Joely Richardson en Madeleine Arthur in de belangrijkste rollen. 

Deze film is natuurlijk gebaseerd op The Colour Out of Space uit 1927 van H. P. Lovecraft. In dat verhaal gaat een hele familie ten onder vanwege een ongeluk met een meteoriet. En in deze film is het niet veel beter. 

Spoilers

De film begint met de stem van een verteller, die terugblikt op zijn avonturen. Hij treft een meisje (Arthur) in het woud, die bezig is met een of ander heidens ritueel (maar charmant, met blote voeten en een lange jurk). Dit doet zij kennelijk om de kanker van haar moeder te bezweren. 

Het meisje is Lavinia Gardner en samen met vader Nathan (Cage) en moeder Theresa (Richardson) en haar twee broers Benny (Meyer) en Jack (Hilliard) woont zij op een geïsoleerde boerderij. Moeder Theresa is herstellende van borstkanker en vader Nathan probeert een Alpaca - fokkerij te beginnen. Het gaat allemaal nog niet makkelijk, maar het gezin is gelukkig. 

Dan op een avond stort er iets, misschien een meteoriet, uit de lucht neer op het terrein van de Gardners. En dan gaat alles al snel mis. Het begint met het water, dat besmet lijkt te worden door de kleur van de meteoriet. En dan veranderen de planten ook, en daarna de dieren. En ook de Gardners zelf raken bevangen door de meteoriet. Ze maken steeds meer ruzie met elkaar en gedragen zich steeds irrationeler. 

En wanneer je denkt dat het niet erger kan worden, neemt het drama nog meer toe. Theresa en Jack worden geraakt door een straal van licht van de meteoriet en ze fuseren tot een wezen. Nathan is niet meer in staat om hulp te gaan halen en alle electrische apparaten werken ook niet meer. 

Uiteindelijk blijft er niets over en wordt de boerderij en de vallei waar deze inlag overspoeld door water van een nieuw gebouwde stuwdam. De verteller kijkt uit over het stuwmeer en blijft bang voor het water, dat waarschijnlijk niet voldoende was om de invloed van de meteoriet te verdunnen. 

Conclusie

Deze nare film weet het verhaal prima naar onze eigen tijd te verplaatsen. De vallei waar de Gardners wonen is nog grotendeels onaangetast door invloed van de mensheid. De meteoriet is al snel een probleem. En de isolatie is beklemmend. Verder begint de waanzin ook langzaam en speelt vooral in op de problemen die er toch al waren in het gezin (de ziekte van een ouder en de financiële problemen). 

En na verloop van tijd gaat de psychologische horror toch echt over in echte horror, waarbij niemand meer op elkaar kan rekenen. 

Nicolas Cage acteert hier weer redelijk ingetogen, maar kan zich na verloop van tijd in zijn waanzin toch weer lekker laten gaan. En Madeleine Arthur blijft nog het langst overeind als Voice of Reason, waarmee haar ondergang dan ook extra treurig is. 

De invloeden voor het oorspronkelijke verhaal van H. P. Lovecraft zijn ook nog goed te zien. Zo hangt de invloed van de meteoriet sterk samen met de plannen om een stuwmeer te bouwen. En tijdens het schrijven waren er verschillende plannen voor stuwmeren in de omgeving van Lovecraft. De Gardners waren ook gedoemd geweest, als ze meteoriet niet was gevallen, aangezien ze zouden overstromen.  

Tijdens het schrijven van het verhaal was het lot van de Radium Girls ook net een groot schandaal geweest. En de problemen met de flora en fauna van de boerderij van de Gardners doet ook denken aan stralingsziekte en kanker. En in de film worstelt de moeder met kanker en de nasleep daarvan. 

Een prima film, die de horror van Lovecraft goed weet te vangen. 

Appelbloesem

Jaren geleden hebben mijn kinderen mij eens overgehaald om appelpitjes in een potje te doen. Eentje daarvan liep uit tot een klein plantje. En die staat inmiddels ook alweer jaren in de achtertuin. Maar het was altijd een beetje een treurig, sprietig boompje. Maar voor het eerst heeft dit boompje (nog steeds best sprietig) eindelijk bloesem! Wie weet kunnen we er eindelijk eens van oogsten, al is het dan 1 appel. 

Mickey 17

Mickey 17 (2025) van Bong Joon Ho (Parasite) is onlangs uitgekomen en samen met man en kind heb ik die gezien in de bioscoop. De hoofdrol was van Robert Pattinson. Verder zagen we nog Mark Ruffalo (The Avengers, Thor: Ragnarok), Toni Collette (Emma, The Sixth Sense) en Steven Yeun (Nope). 

Mickey 17 is gebaseerd op het boek Mickey7 van Edward Ashton, die nu natuurlijk ook onmiddellijk op mijn "nog te lezen" lijstje gaat. 

Spoilers

Deze film is heet van de naald, dus lees echt alleen verder als je spoilers geen probleem vindt. 

De film begint in het jaar 2050. Mickey (Pattinson) vertelt dat hij dan een kleine crimineel is en hij en zijn maatje Timo (Yeun) hebben de ene mislukte operatie na de andere. Op een dag blijkt echter dat zij heel veel geld schuldig zijn aan een zeer vervelende maffiabaas. Die valt niet te ontlopen en Mickey en Timo melden zich aan als personeel voor een ruimtereis op een kolonisatieschip. 

Timo wordt een shuttle - piloot en Mickey wordt een Expendable. Zijn genetische informatie wordt zo gedetailleerd gekopieerd, samen met zijn geheugen, dat hij keer op keer "geprint" kan worden. En zo wordt hij een vervangbaar proefkonijn voor de wetenschappers aan boord van het kolonisatieschip. Wat is het gevolg van de ijzige kou en het vacuüm van de ruimte op het menselijk lichaam? We sturen Mickey. Hoe komen we er achter of er geen gruwelijke virussen in de lucht van de nieuwe planeet zitten? We sturen Mickey. Hoe testen we het vaccin op mensen? We nemen Mickey. Tegen de tijd dat het verhaal begint zijn we al toe aan Mickey17. 

Het kolonisatie schip is van Kenneth Marshall (Ruffalo), een mislukte politicus die nu een soort sekteleider is geworden. Zijn vrouw Ylfa (Collette) lijkt echter het brein achter de operatie te zijn. Zij willen de aarde verlaten en op een nieuwe wereld een nieuwe, zuivere maatschappij stichten. Maar de nieuwe planeet Niflheim is een bevroren Ijsplaneet. Bovendien zijn de volgelingen van Marshall ook de slimsten niet, dus het kolonisatieschip en bemanning zijn allemaal bijzonder slecht voorbereid op hun taak. Eenmaal op Niflheim aangekomen, blijkt het ook nog eens bewoond, door enge, rupsachtige dieren. Maar die zullen vast geen probleem zijn. 

Tijdens een missie op de planeet Niflheim valt Mickey17 in een ijsspleet. Aangezien hij toch een Expendable is, wordt hij prompt achtergelaten. Het is makkelijker om Mickey18 uit te printen, dan een reddingsmissie op touw te zetten. Maar dan wordt Mickey17 gered door de monsterlijke rupsen van de planeet. Hij weet zijn weg weer terug naar het kolonisatieschip te vinden. Daar heeft men echter al Mickey18 uitgedraaid. En gezien een aantal problemen uit de begindagen van de Print - techniek, worden gelijktijdige duplicaten niet getolereerd. Die zullen allemaal volledig vernietigd worden. 

Mickey18 is ietsje agressiever dan Mickey17 en wil zeker niet dood, dus dat leidt al snel tot een strijd. En al snel raakt de hele kolonie betrokken bij de strijd. En de vreemde rupsen blijken toch ook wat slimmer dan gedacht. Eigenlijk staat het hele voortbestaan van de kolonie op het spel. Zal Mickey17 in staat zijn om te overleven? En is een eerlijker maatschappij wel mogelijk?

Conclusie

Deze film is misschien niet zo goed als Parasite, dat we eerder zagen, maar wel erg leuk. Het lot van Mickey geeft goed weer hoe ontzettend mensen kunnen vastdraaien in het kapitalistische systeem. Om te overleven worden mensen gedwongen tot misdaden en worden daarmee afhankelijk van nog veel engere criminelen. Populistische politici misbruiken religie om een sekte te creëren en zich zo te kunnen onttrekken aan rechtspraak en de samenleving. Niemand houdt rekening met de oorspronkelijke bewoners van Nilfheim. 

En daarmee is deze film een aanklacht tegen uitbuiting van onze medemens, onze planeet en de andere bewoners van onze planeet. Maar het is allemaal net wat minder subtiel dan in Parasite.

Desondanks de moeite waard. 

Call of Cthulhu XV - De verbanning van Phêth

Dit is de laatste keer dat de onderzoekers in Cthulhu Dark Ages spelen. De Doem van Wessex wordt afgerond.

Caedmon de Monnik
Draca de Wijze
Cuthbert de Sterke
Benno Ben Salomo
Marcus Livim (afwezig)

19 juli 998, De Adbij van Sint Swithun

Caedmon de Monnik en Marcus Livim worstelen nog steeds met elkaar op de vloer van de voorraadkelder van de Abdij van Sint Swithun. Caedmon wil het wijnvat met de vreemde Griekse teksten sluiten en de demon Phêth erin opsluiten. Marcus Livim is van mening dat het vat vernietigd moet worden en de wijn weg moet lopen. 

Draca de Wijze heeft het goede idee om bij het verslaan van een demon juist meer spirituele hulp in te roepen, zoals een echt exorcisme! (Religion succes) Benno ben Salomo denkt dat de heremiet van Totburh, Hygerd daar een rol in kan spelen. (Insight succes) Uit zijn geraaskal blijkt dat hij in direct contact staat met het hogere. Caedmon vindt dit ook een acceptabel alternatief. In het scriptorium van deze Abdij is misschien ook meer informatie te vinden over exorcismen. 

Draca en Cuthbert keren terug naar Torburh om daar hulp te halen. Caedmon en Benno blijven achter. Ceadmon gaat onderzoek doen in het scriptorium, Benno bewaakt het wijnvat, zodat niemand er iets mee kan doen. 

Het scriptorium van de Adbij van Sint Swithun is volledig overhoop gehaald. Overal liggen manuscripten, perkamentrollen en codexen. Alles ligt door elkaar! Het is verschrikkelijk om aan te zien. Caedmon begint meteen met zijn onderzoek en opruimwerkzaamheden. Al snel vindt hij verschillende bijzondere teksten, die ook niet thuishoren in een Abdij. Hij vindt de Getuigenis van Carnamagos, de Sapienta Maglorum en de Bekentenissen van de Waanzinnige Monnik Clithanus en het Testament van Solomon. Al deze boeken zijn enorm fascinerend en algauw is Caedmon volledig verdiept in het Testament van Solomon. Misschien kan hij daarin ook een beschrijving vinden van de Demon Phêth en een manier om hem uit te drijven.  

Ondertussen zit Phêth niet stil. Zijn demonische invloed is ook  in de bezoekers Caedmon en Benno gevaren. Zij raken meer en meer bezeten van de rijkdommen van de Abdij en willen deze met niemand delen. 

20 juli 998, Totburh

Een vermoeide Draca en Cuthbert komen in alle vroegte aan in Totburh. Daar worden zij al snel herkend en snel naar binnen gelaten. Ook bij Thegn Oswyn krijgen zij al snel audiëntie. Hij is erg bezorgd over het verslag van Draca over de demonische invloeden bij de Abdij van Sint Swithun. Hij geeft Draca toestemming om met de Heremiet Hygerd te spreken. 

Eenmaal weer buiten gaan Draca en Cuthbert naar de cel van de Heremiet bij de houten kerk, die bij de woning van Thegn Oswyn hoort. Hygerd zit in zijn cel. Wanneer Draca hem vraagt naar Phêth en de situatie in de Abdij van Sint Swithun, begint Hygerd meteen te orakelen. Aan zijn relaas is nauwelijks een touw vast te knopen. 

De Abdij brandt! Het brandt in de zoete geur van de zeikstraal van Pan. En ziet, ik ben Koning Solomon, gekomen om het u te geven. Ik ben de meester van de lucht, de aarde, de vlam en de golf. 

De rode gloed is een teken van zijn komst. De zevenentwintigste heer van Sabaoth. Gebaad in de persing van de uva is Phêth gekomen. Als iemand mij uitdrijft in wijn, zoet-geurend en ongemengd met de elfde Aeoon en spreekt: "Ik drijf u uit, bij de elfde aeoon, ik gebied u te stoppen, Phêth." Geef het dan aan de patiënt te drinken, en ik vertrek meteen. Gebaad in het bloed van velen, verblijft hij in de diepte. 

Cuthberth en Draca denken diep na. Wat kunnen deze vreemde woorden betekenen. De Abdij lijkt inderdaad in brand te staan. Ook wordt duidelijk verwezen naar Koning Solomon de Wijze. Deze was in staat om demonen en duivels te beheersen en bevelen. Is de zoete, ongemengde wijn dan de manier om Phêth uit te drijven?

Cuthbert en Draca keren terug van Thegn Oswyn en zij vragen hem om een kar en een vat zoete, ongemengde wijn. Daarmee kunnen zij de demon in de Abdij van Sint Swithun uitdrijven. Thegn Oswyn kan dit makkelijk geven. Hij wil zelfs nog extra Hearthweru meegeven, ter bescherming. De Vikingen zullen hier niet terugkeren en inmiddels zijn voldoende mensen hersteld om Totburh ook te kunnen bewaken. 

De Abdij van Sint Swithun

Wanneer Draca de Wijze en Cuthbert met hun Hearthweru begeleiders weer aankomen bij de Abdij van Sint Swithun, is de rode gloed van de demonische aanwezigheid van Phêth alleen maar sterker geworden. Draca en Cuthbert heffen een strijdkreet aan: "Ik drijf u uit, bij de elfde aeoon, ik gebied u te stoppen, Phêth!" De Hearthweru nemen deze kreet over en al snel galmt het gebod over het grondgebied van de Abdij. Draca en Cuthbert nemen zelf een grote slok van de ongemengde wijn en geven dat ook allemaal aan de Heartweru. En dat is hard nodig, want de waanzinnige vikingen en monikken (voor zover ze nog overeind staan), stormen, bezeten door Phêth, op de mannen uit Torburh af. Draca geeft de Hearthweru opdracht om de vikingen en monikken uit te schakelen, terwijl hij en Cuthbert op zoek gaan naar Phêth. 

Phêth realiseert zich dat de monnik en de krijger zijn geheim kennen. Zij zouden hem weer kunnen opsluiten in een wijnvat! Hij manifesteert zich zo fysiek mogelijk. En hoewel zijn gruwelijke fysieke vorm Draca veel angst aanjaagt, weet hij toch vast te houden aan zijn missie. De kreten van de Hearthweru en Cuthbert verzwakken Phêth ook aanzienlijk. 

Al snel treffen zij Benno in de voorraadkelder, waar hij obsessief bezig is om en inschatting te maken van de monetaire waarde van alle voorraden. En hoeveel hij aan het klooster zou kunnen verkopen in de naam van "herstel". Draca en Cuthbert weten hem te overtuigen om toch wat van de wijn te drinken en de invloed van Phêth verdwijnt al snel. 

Dan zoeken Draca, Benno en Cuthbert naar Caedmon. Als snel vinden zij hem in het scriptorium. Hij is bezeten door alle boeken aan het bladeren. Hij heeft zelfs een soort molen met plateaus gevonden, zodat hij verschillende boeken tegelijk open kan houden en bij de hand kan hebben. Wanneer ze proberen om Caedmon te laten drinken van de wijn en zo de aanwezigheid van Phêth uit te drijven, wordt hij woest. Hij is bang dat zijn boeken, zijn mooie boeken gestolen zullen worden. Het leidt tot een strijd. Caedmon maakt gebruik van een spreuk en verwond de arm van Cuthbert, waarna Cuthbert hem bewusteloos slaat. Dan zien ze eindelijk kans om wat gezegende wijn tussen zijn lippen te laten lopen. 

In de Abdij is nu niemand meer in leven, die nog door Phêth bezeten is. Zij vullen het wijnvat met het Griekse opschrift weer aan met ongemengde wijn en maken het weer dicht. Dan kunnen zij weer terugkeren naar Totburh en Bath. 

Nawoord

Caedmon nam alle bijzondere geschriften mee uit de bibliotheek van Sint Swithun naar de Abdij van  Bath. Dit is natuurlijk niet helemaal de bedoeling, maar Caedmon wil deze gevaarlijke geschriften niet in Sint Swithun achterlaten. 

Cuthbert de Sterke huwt met Æsa Sveinsdotter, de vrouwelijke Hearthweru en zij verdienen hun geld als huurlingen in en om Bath. Cuthbert biecht wel bij zijn biechtvader over de diefstal van Caedmon en zijn schuldgevoel daarover. 

Draca de Wijze heeft na zijn avonturen in Glastonbury en in Sint Swithun nog maar weinig vertrouwen in het Christelijke geloof. Hij verlaat het klooster en hangt weer zijn oude, heidense geloof aan. 

Benno Ben Salomo huwt met de Joodse Rebecca en verlaat Brittannië en reist rond onder andere Joden, verspreid over de wereld. 

Lange termijn plannen

Tuinieren is natuurlijk een hobby van de lange adem. Je plant plantjes en zaadjes en pas na een aantal maanden kun je oogsten. Soms duurt het een aantal jaren voor planten zo groot zijn als je had bedacht. En met bomen duurt het allemaal nog veel langer voor de takken groot genoeg zijn, voor de boom gaat bloeien en voor je in de schaduw gaat zitten. Nu ben ik dan een heel lange termijn plan gestart. 

Kleine loot

In de tuin van mijn ouders staat een enorme kastanjeboom. Een Tamme Kastanje om precies te zijn. De boom was al enorm toen wij er 40 jaar geleden gingen wonen en waarschijnlijk stond hij er ook al, toen de wijk waar mijn ouders wonen gebouwd werd rond de eeuwwisseling van 1900. 

En al jaren laat deze boom in de herfst honderden kastanjebollen vallen. We moesten ze altijd opruimen en eigenlijk deden we nooit iets met de voedzame kastanjes. Ik heb wel eens geprobeerd ze te poffen, maar heel lekker vond ik het niet. Maar de eekhoorntjes waren er blij mee. 

En vorige herfst heb ik een aantal kastanjes mee naar huis genomen en in de aarde gestoken. En met het warme weer van de afgelopen dagen begint de een na de ander uit te lopen. Voorlopig zijn ze nog klein en handzaam. Als ze binnenkort verschillende blaadjes hebben, zal ik ze verhuizen naar grotere potten. Maar dan? Kastanjes worden enorm, in mijn tuin heb ik geen ruimte voor een monumentale boom.