Translate

zondag 27 oktober 2024

Tijd voor een feestje

Vorige week werd ik 47 en dat moest gevierd worden met een feestje! En in ons huishouden gaan feestjes inmiddels volgens een redelijk vast recept. In de morgen staan we heel vroeg op, maken het huis schoon en koken voor de gasten. En dan vlak voor ze binnenkomen, is alles redelijk toonbaar. Nu de kinderen ouder worden, geeft dat een extra dimensie aan een feestje. Er komen mensen langs, die ze graag willen zien (Opa en Oma), maar dan moeten ze wel op tijd uit hun werk of andere afspraak komen, anders lukt dat niet!

The Hobbit

In ieder geval, in de middag kwamen de eerste gasten al binnen. En die kon ik dan meteen voorzien van een lekkere taart met de laatste bessen (half om half kruisbessen en rode bessen) uit eigen tuin. En de mooie cadeaus kwamen ook meteen binnenstromen. Zo kreeg ik een geïllustreerde versie van The Hobbit.  Deze heb ik jaren geleden natuurlijk zelf eens gelezen en was een van de introducties in het Fantasy genre voor mij (en vele anderen). En een tijdje geleden heeft Sander de Nederlandse versie ook aan onze jongste voorgelezen. En nu kan ik hem komende kerstvakantie zelf eens lezen, met prachtige illustraties van Allen Lee. 

 

Odyssey

Maar de gasten (en hun cadeaus) bleven binnenkomen. Een nicht van Sander kwam ook nog langs, met haar gezin. Dus daar konden we ook weer een uitvoerig mee bijpraten. En wat worden de kinderen dan al snel groot. We bleken een voorliefde voor koken te delen en ik heb even de blits kunnen maken met cadeaus van vorig jaar, namelijk de kookboeken met recepten uit vervlogen tijden. 

Verder kon ik een boekenserie aanvullen. De Odyssey herverteld door Stephen Fry was eindelijk te koop! En nu heb ik ook een exemplaar. Het is jaren geleden (voor mijn 41e verjaardag) begonnen met Mythos. Later volgde nog Heroes en Troy. Ik ben er heel blij en de lijst van te lezen boeken wordt steeds langer en langer! En ik kreeg ook nog twee schattige legopoppetjes van Graaf Strahd en een Mindflayer. En een mooie ketting, die prachtig past bij de oorbellen van vorig jaar. 

Aan het einde van de middag kwamen er een voor een vrienden binnendruppelen en al snel moesten we iedereen voorzien van een lekker soepje en pannenkoeken. Er waren geen kleine kinderen op deze verjaardag, maar de grote mensen vonden de pannenkoeken ook erg lekker! En heel laat op de avond kwamen er nog wat mensen binnen, die eerder naar de Megagames in Malden waren geweest. 

En toen was het feest weer voorbij en kon ik vermoeid naar mijn bedje vertrekken.   

maandag 21 oktober 2024

The Big Sleep

Onlangs werd The Big Sleep (1946) uitgezonden op TV. Deze klassieke detective van Howard Hawks (Bringing up Baby) heeft natuurlijk een kickstart gegeven aan een heel nieuw genre films. We zien Humphrey Bogart (Casablanca) in zijn iconische rol als morsige detective en de beeldschone Lauren Bacall (Murder on the Orient Express (1974)) als femme fatale

The Big Sleep

De film is natuurlijk gebaseerd op het gelijknamige boek van de schrijver Raymond Chandler. Deze introduceerde met zijn boek de detective Philip Marlowe en een heel nieuw genre van detectives, die zich meer richtten op de onaangename onderbuik van de samenleving. 

Spoilers

De film begint met Philip Marlowe (Bogart) die naar de villa van Generaal Sternwood wordt ontboden. Generaal Sternwood (Waldron, The Garden of Allah) is een zieke, oude man. Hij wil graag dat Philip onderzoekt wie probeert zijn jongste dochter Carmen (Vickers) af te persen. Hij vermoedt dat het boekhandelaar Geiger is, maar het is aan Philip om dat uit te zoeken. 

Op weg naar buiten komt Philip ook nog de oudste dochter Vivian (Bacall) tegen. Zij probeert uit te vissen wat de opdracht van haar vader precies is. Zij vermoedt dat haar vader wil weten wat er met zijn protegé Sean Regan gebeurd is. Philip houdt zijn mond over zijn precieze opdracht en hoort Vivian verder uit. 

Philip spoort Geiger op in zijn boekwinkel. Al vrij snel is duidelijk dat deze boekwinkel geen echte boekwinkel is, maar een of ander front voor duistere zaakjes. Hij volgt Geiger naar zijn woning. Dan gaat het snel. Uit de woning komt het geluid van geschreeuw en schoten. Wanneer Philip gaat kijken, vindt hij een dode Geiger, een gedrogeerde Carmen en een fotocamera zonder film. Hij brengt eerst Carmen naar huis. Wanneer hij terugkeert bij de woning van Geiger, is zijn lichaam al verdwenen. Diezelfde avond rijdt de chauffeur van de Sternwoods met een dure auto het water in en overlijd ook. 

De intrige wordt nu snel veel ingewikkelder. Vivian komt naar het kantoor van Philip en laat zien waar Carmen mee gechanteerd wordt, het zijn foto's! Het spoor leidt van de dode Geiger naar Brody, een gokker die ook al eens probeerde om de Sternwoods af te persen. Maar ook Eddie Mars, de eigenaar van de woning van Geiger en een grote jongen in de gokwereld, duikt ineens op. Is Sean Regan er met de vrouw van Eddie Mars vandoor gegaan? Weet Vivian meer? Weet Carmen meer?

Het verhaal wordt ingewikkelder en ingewikkelder. Uiteindelijk bereikt Philip Marlowe niet eens zoveel. Carmen en de andere Sternwoods worden niet meer gechanteerd, en er zijn een paar criminelen dood. Maar dat is het dan ook wel. De wereld is er niet veiliger op geworden en de Sternwoods zijn ondanks al hun geld nog steeds niet gelukkig en tot elkaar veroordeeld. 


Conclusie

Geen wonder dat deze film een klassieker is geworden. De chemie tussen Bogart en Bacall spat van het scherm af. Ze zijn enorm goed op elkaar ingespeeld en dragen deze film volledig. Philip Marlowe zou wanhopig graag iets meer willen zijn dan een morsige detective. En Vivian zit vast in een uitzichtloos bestaan als dochter van een bejaarde, zieke man. Maar door alle geheimen die Vivian maar wat graag stil wil houden en Philip steeds opgraaft, zit een leven samen er echt niet in. 

Enig minpunt is wel dat het al wat warrige verhaal van het boek in de film zo mogelijk nog warriger wordt. De filmcensuur was op zijn hoogtepunt in de jaren '40. Zo was het mij lang niet duidelijk waarmee Carmen nou precies gechanteerd werd, maar in het boek worden er naaktfoto's van haar gemaakt. Verder is Carmen in de film dom en verdwaasd en misschien verstandelijk beperkt. Maar in het boek is zij iets slimmer, gemener en doortastender. En dat moest ook weggecensureerd worden, jonge vrouwen zijn geen daders. En in het boek was Vivian getrouwd met de verdwenen Sean Regan, maar love - interests van de held kunnen geen gescheiden vrouwen zijn. Dus ook dat was veranderd in de film. 

Wanneer je de kans krijgt, zeker deze film kijken.

vrijdag 18 oktober 2024

De herfst is hier

De herfst is nu wel echt hier. En dat betekent dat ik de laatste oogst uit de moestuin heb gehaald en dat ik de tuin winterklaar moet maken. De struiken worden gesnoeid, onkruid weggehaald en uitgebloeide planten worden afgeknipt. 


Pompoen

De laatste oogst bestond uit een fikse pompoen. Het is altijd een beetje afwachten of de pompoenen aanslaan in mijn tuin. En deze zomer was natuurlijk zeer nat, en dat heb ik wel gemerkt. De bloemen wilden niet echt zetten en dat betekende ook weinig vruchten. Maar deze ene pompoen deed het prima. 

De Pompoen kwam mee naar huis en werd een aantal dagen later meteen in stukken gehakt en geroosterd in de oven. En daarna gingen de gare stukjes in de soep. Daar hebben we met wat brood nog twee dagen heerlijk van gegeten. 


Benodigdheden

  • 1 pompoen, in stukken en de pitten verwijderd
  • olie
  • 1 ui, gesnipperd
  • een beetje verse gember, gehakt
  • een theelepel komijn, gemalen
  • Nootmuskaat naar smaak
  • Peterselie, gehakt
  • peper en zout
  • 1 liter bouillon.
  • Optioneel, uitgebakken spekblokjes, creme fraiche, gerapte kaas of peterselie. 
Bereiding

  • Doe de stukken pompoen in een ovenschaal, besprenkel met olie en maal er wat peper over.  Zet in een voorverwarmde oven van 220 graden. Laat een minuut of 25 staan, tot de pompoen zacht is. 
  • Verwijder de schillen en hak de pompoen in kleinere stukken. 
  • Giet de olie in een grote pan. Doe de komijn in de hete pan, fruit daarin de ui en gember, tot de ui glazig wordt. 
  • Voeg de pompoen toe en bak even mee. 
  • Voeg een liter water toe, samen met bouillonblokjes naar keuze. Ik deed 1 X groentebouillon en 1 X kippenbouillon. 
  • Voeg naar smaak nog wat peper, zout en nootmuskaat toe.  
  • Laat een minuut of twintig zachtjes koken. 
  • Pureer en serveer. 
Zelf vind ik uitgebakken spekjes in de soep altijd wel lekker. Maar sommige mensen houden meer van smeltende kaas of juist wat creme fraiche. In ieder geval, deze soep houd je warm in de komende koude maanden. 

zaterdag 12 oktober 2024

Call of Cthulhu IX - Eawulf

Na het avontuur met de woeste hond in Bath, worden de onderzoekers geconfronteerd met meer mysteriën. Wat zit hier toch allemaal achter?

Caedmon de Monnik
Draca de Wijze
Cuthbert de Sterke (afwezig)
Benno Ben Salomo
Marcus Livim

5 maart 998, Bath

Tijdens de Lauden adviseert Marcus Livim de Burgemeester van Bath over allerlei belangrijke beleidsstandpunten, terwijl de Abt Ælfheah een preek houdt. Marcus komt niet ver, een andere adviseur, Forstes, heeft duidelijk het oor van de Burgemeester. Marcus kan zijn vinger er niet op leggen, maar hij wantrouwt Forstes. Hij geeft adviezen, die op het eerste gezicht leuk klinken, maar Marcus ziet allerlei risico's wanneer deze adviezen worden opgevolgd. Gefrustreerd verlaat Marcus uiteindelijk de kerk. 

Na de Lauden roept Abt Ælfheah de broeders Caedmon en Draca bij zich. In zijn kantoor zien zij de baardeloze Abt zitten. Zijn halflange donkere haar wordt al grijs bij de slapen. Hij leest uit een perkamenten bericht. Dan wendt hij zich tot Caedmon en Draca. Hij heeft bericht ontvangen van Bisschop Ealdwulf van Jorvik. Bisschop Ealdwulf waarschuwt zijn collega voor een wat verwilderde priester, Eawulf. Deze Eawulf trekt met een klein groepje volgelingen door het land en veroorzaakt af en toe problemen met zijn woeste preken. Eawulf is vertrokken uit Jorvik en is naar Cirenceaster getrokken. Bisschop Ealdwulf adviseert Abt Ælfheah om een oogje op deze Eawulf te houden. 
En Abt Ælfheah geeft deze mooie opdracht door aan Caedmon en Draca. Zij moeten wat voorraden pakken en naar Cirenceaster trekken. Als zij daar aanwijzingen aantreffen dat Eawulf inderdaad in de omgeving verkeert, dan moeten zij contact met hem leggen. Bij voorkeur nemen zij Eawulf mee naar Bath, zodat de Abt kan onderzoeken of de preken van Eawulf wel in lijn zijn met kerkelijk dogma. Als dat niet gaat, moeten Caedmon en Draca weer verslag uitbrengen aan de Abt, die dan zal bepalen wat er verder zal moeten gebeuren. 

Caedmon en Draca de Wijze besluiten dat zij niet alleen een lange reis gaan maken. Zij vragen Cuthbert de Sterke om bescherming te bieden. Benno Ben Salamo wil ook mee. Hij voorziet wat interessante handelsmogelijkheden in Cirenceaster. 

6 maart 998, op weg naar Cirenceaster

De groep van Caedmon, Draca de Wijze, Cuthbert de Sterke en Benno Ben Salomo reist naar Cirenceaster met een klein ezelwagentje met hun spullen. Marcus Livim blijft achter in Bath, hij zal proberen de invloed van Forstes te verminderen. 
De groep trekt naar Cirenceaster en maakt weinig bijzonders mee. De lente is duidelijk aangebroken en de bomen botten al uit in groen en overal fluiten de vogeltjes. 

8 maart 998, ten noorden van Cirenceaster 

De groep is aangekomen in de buurt van Cirenceaster. Zij hebben geruchten gehoord van de woeste priester Eawulf die in de buurt te vinden zou zijn. Hij zou zich ten noorden van Cirenceaster bevinden. Wanneer de dag ten einde loopt, ziet de groep tussen twee beboste heuveltjes de ruïne van een oude Romeinse villa, een prima plek om te overnachten. Draca de Wijze ziet in het rode licht van de zonsondergang geen ruïne, maar een intacte Romeinse Villa. Wanneer hij verbaasd knippert en weer kijkt, ziet hij net als de rest een vervallen Romeinse ruïne.  
Tussen de vervallen muren maakt de groep een kamp. Er worden wat tenten opgezet en een vuurtje gemaakt. Die nacht wordt Benno wakker van wat herrie (Listen success). Hij besluit op te staan en een kijkje te nemen. Hij sluipt weg (Stealth succes). Caedmon wordt daar weer wakker van. Hij grijpt zijn zwaard (dat hij altijd illegaal bij zich draagt, sinds zijn dagen als huurling) en volgt Benno. Plotseling horen beiden een onbekende stem, die zegt: "Beorn, ben jij dat?" Er zijn hier nog andere mensen die in de uitgestrekte ruïnes willen overnachten. 




Voor ze het weten, staan Benno en Ceadmon tegenover een tiental woest uitziende zwervers. Ze hebben voddige kleren aan en zelfgemaakte speren en messen bij zich. Maar dat is nog altijd meer dan de groep bij zich heeft. En een slecht gemaakte speer maakt je net zo dood. Benno probeert om zich eruit te kletsen en de andere groep ervan te overtuigen dat ook ze slechts reizigers zijn, die alleen willen overnachten in deze oude ruïnes (Fasttalk Success). 
De leider van de andere groep zegt dat hij Eawulf is, en dat hij met zijn groep rondreist, om het kwaad te verslaan. Benno nodigt hem uit bij het kampvuur, zodat hij zijn verhaal kan vertellen. Bij het flakkerende kampvuur vertelt Eawulf aan de groep zijn verschrikkelijke verhaal. 

De geschiedenis van Eawulf

Ooit was Eawulf een priester van een klein, geïsoleerd dorpje. Het dorpje stelde niet veel voor en zijn kerk ook niet, maar voor zover dat kon op deze zondige wereld, waren hij en zijn kudde gelukkig. Op een dag kwam de vreemdeling Forstes naar het dorp. Hij en Eawulf werden vrienden en Forstes begon een rol te spelen in de kerk en hielp tijdens de diensten. Maar al snel deed Forstes subtiel voorstellen en beetje bij beetje dwaalde Eawulf en zijn congregatie af van de ware lessen en voorschriften van God. Eawulf en zijn kudde werden verleid door Forstes om verschrikkelijke, onuitsprekelijke en onbeschrijfelijke dingen te doen. 
Toen Eawulf weer bij zinnen kwam, zag hij de ware aard van Forstes, een duivel uit de hel! Eawulf zag nog maar een uitweg. Hij sloot zijn congregatie op met Forstes in de kerk en stak deze toen in de brand. de volgende morgen was iedereen die hij kende dood, alleen Forstes stond nog overeind en deze vluchtte weg in het woud. 
Eawulf werd gek van schuldgevoel en zwierf door Engeland. Toen hij bedelde in een stad, waarvan hij de naam alweer vergeten is, zag hij Forstes weer. Hij zag er anders uit, maar Eawulf herkende hem meteen. Hij wist wat hij moest doen, hij greep een steen en viel Forstes aan. Dat liep op niets uit en hij werd de stad uitgegooid. Nu wist Eawulf wat hij moest doen. De duivel Forstes liep nog steeds rond in de wereld. Eawulf zocht een stel getrouwen en zij zijn samen op jacht naar Forstes en zullen hem terugzenden naar de hel! Het laatste dat Eawulf hoorde was dat Forstes rondhing in westelijk Engeland. 

Ceadmon, Draca, Benno en Cuthbert zijn onder de indruk van dit grimmige verhaal. En ook enigszins bezorgd. Ze weten dat Marcus best wat problemen heeft met een nieuwe college, die ook de naam Forstes heeft. Aan de andere kant, Eawulf komt niet heel stabiel over. 
Ceadmon besluit dat het het verstandigst is om Eawulf mee te nemen naar Bath en voor te stellen aan Abt Ælfheah. Dat was tenslotte hun opdracht. Zou het mogelijk zijn om de volgelingen van Eawulf achter te laten? Waarschijnlijk niet. Maar waarschijnlijk moet het wel te regelen zijn dat zij niet het pad van Forstes kruisen. Het gastenhuis van het Klooster is goed genoeg voor hen. 

De nacht is nog niet voorbij. En Draca de Wijze heeft een vreemde droom. De Romeinse Villa is geen ruïne meer, maar staat fier overeind, zoals het eens bedoeld was. Hij loopt door de kamers en de hallen. In de grote, centrale hal, stopt hij bij een tafeltje met wat beeldjes, kaarsen en fruit in schaaltjes. Hij knielt neer en licht een tegel op. Dan wordt hij weer wakker in de ruïne. 

9 maart 998, Romeinse Ruïne  

Draca de Wijze probeert deze morgen de ruimte en geheime bergplaats uit zijn droom te vinden. Na wat zoeken en wegschrapen van begroeing, vindt hij een tegel. Zonder problemen licht hij hem op. daaronder is een ruimte, gevuld met zand en modder. Na wat graven vindt hij een vrij zware houden kist. Na wat gehannes met een mes barst de houden kist open. Daarin zit een verzegelde loden kist. Hij is vrij zwaar. Wat wilden de vroegere bewoners van deze Villa voor de eeuwigheid bewaren?
Met wat hulp van Ceadmon en Benno krijgt Draca de kist open. Er zitten gebakken kleitabletten in. Een paar met overduidelijk Latijns schrijft, een paar met waarschijnlijk Grieks schrift. En een paar tabletten met allemaal rare kleine plaatjes van vogels, slangen en piramiden. 

Caedmon leest de tabletten met het Latijnse schrift. En de kou slaat hem om het hart wanneer hij het leest. Hij kan er nauwelijks een touw aan vastknopen. Het lijkt te beginnen als een rapport van een Romeinse schrijver, een reisverslag naar AEgyptus. En daar maakte het reisgezelschap vreemde avonturen mee, met heidens priesters, een grote slang en het einde van de wereld. Hij vindt het maar een rare tekst (SAN check succes). 

Introductie

Caedmon leest de introductie van de Latijnse tekst:

In de maand Mei tijdens het Consulschap van Publius Mummius Sisenna Rutilianus en Titus Prifernius Paetus Rosianus Geminus stel ik, Gaius Valerius Lucanis, dit verslag op. In Mensis Martius van het Eerste Jaar van het Consulschap van Hadrianus en Caesar reisde het huishouden van Romeins Patriciër Draco Silvius Dorso, bestaand uit Proclus Servilius Adventus, Vibus Norbanus en ikzelf, reisden met Senator Marcus Livius Cicero naar Iunnu, door de Grieken ook Heliopolis genoemd in AEgyptus. In AEgyptus raakten wij betrokken bij een religieuze strijd tussen Re - Atum en Apep.

De rest van de tekst is te warrig om zo te kunnen vertalen. Caedmon wil de tabletten meenemen om te vertalen in Bath. Hopelijk kan dat wat meer inzicht geven in de levens van de oude Romeinen. 

11 maart 998, Bath   

De groep keert met Eawulf en zijn volgelingen terug naar Bath. Eawulf en zijn volgelingen worden geïnstalleerd in het Gastenhuis van de Abdij en Caedmon en Draca de Wijze vertellen Abt Ælfheah over hun bevindingen. Caedmon vertelt Marcus Livim ook over hun bevindingen en de gekke priester die ook een vendetta tegen ene Forstes lijkt te hebben. 

 

zondag 6 oktober 2024

Tales from the Crypt

Tales from the Crypt (1972) was ook een gapend gat in mijn culturele opvoeding. Maar enige tijd geleden heb ik deze film toch via Jitsi gekeken. Deze film van Freddie Francis (Dr. Terror's House of Horror, The Creeping Flesh) is gebaseerd op een serie stripverhalen uit de jaren '50. 


Tales from the Crypt

Verder zien we verschillende bekende koppen voorbij komen, zoals Peter Cushing (Nothing but the Night, I, Monster), Joan Collins (Star Trek), Richard Greene (The Hound of the Baskervilles (1939)) en Ralph Richardson (A Dolls House, Things to Come). 


Spoilers

De film opent met een gids (Bayldon, Gawain and the Green Knight, Scrooge), die een groep bezoekers aan catacomben de weg wijst en hen waarschuwt dat zij niet af moeten dwalen. Een paar doen dat natuurlijk toch. En in een grote ruimte komen zij dan een vreemde man in een monnikspij tegen. Deze Cryptkeeper (Richardson) laat hen allen zien hoe zij aan hun eind zullen komen. 

And All Through the House

In een prachtig modern huis woont de bloedmooie Joanne Clayton (Collins) met haar man Richard (Boddey, A Man for All Seasons) en dochter. Op kerstavond vermoordt Joanne haar man (waarom is me niet geheel duidelijk) en net als ze bezig is om het lijk te verplaatsen, hoort ze op de radio bericht over een seriemoordenaar, die verkleed als kerstman in de buurt aan het moorden is. Deze man belaagt Joanne ook in haar huis, maar met het lijk van haar man op het haardkleed, durft zij de politie niet te bellen. Gelukkig weet de man niet binnen te komen en het lijkt erop dat hij weggaat. 
Maar dan doet haar dochter het raam open voor de kerstman, zodat hij cadeautjes kan brengen...

Reflection of Death

Carl Maitland (Hendry, Captain Kronos: Vampire Hunter laat zijn vrouw en dochter in de steek om een nieuw leven te beginnen met zijn minnares Susan. Maar terwijl zij wegrijden, krijgen ze een auto ongeluk. Carl weet gelukkig uit het wrak te kruipen en gaat op zoek naar hulp. Maar in plaats van hulp, doet hij een gruwelijke ontdekking... 

Poetic Justice

Snob James Eliot en zijn vader Edward wonen in dezelfde straat als armoedige, gepensioneerde weduwnaar Arthur Grimsdyke (Cushing). James wil dat hij vertrekt, dan kan dat armoedige huisje ook tegen de vlakte! James zet de buren op tegen Arthur. Met Valentijn krijgt Arthur dan ook nog allemaal hatelijke Valentijnskaarten en uit wanhoop pleegt hij zelfmoord en James heeft zijn zin gekregen. 
Maar Arthur verdiepte zich in het occulte, om zo contact te kunnen houden met zijn overleden vrouw Helen. En hij keert terug om bloedig wraak te nemen...

Wish You Were Here

Zakenman Ralph Jason (Greene) komt erachter dat zijn (criminele?) zakenimperium op instorten staat. Hij zou wel eens arm kunnen worden! Hij en zijn vrouw Enid (Murray, The Rivals of Sherlock Holmes) vinden dan een Chinees beeldje, dat wensen kan laten uitkomen. Enid wenst meteen om een fortuin. Nadat zij is uitgepraat, gaat de telefoon. De advocaat van Ralph zegt dat de financiële problemen van Ralph voorbij zijn, hij moet alleen even naar kantoor komen. 
Onderweg naar kantoor sterft Ralph bij een verkeersongeluk. Een wanhopige Enid wil weer een wens doen, maar ze is niet helemaal dom. Ze wenst dat hij bij haar terugkomt, zoals hij was vlak voor het ongeluk. Maar Ralph stierf niet in het ongeluk, maar aan een hartaanval, die hij vlak daarvoor kreeg. 
Enid wil weer een wens doen, om alles goed te maken...

Blind Alleys

Majoor William Rogers neemt de leiding in een verzorgingstehuis voor blinde mannen. En hij voert meteen allerlei bezuinigingen door, terwijl hij het er zelf goed van neemt. George Carter (Magee, The Masque of the Red Death) is een woordvoerder voor de blinde patiënten en klaagt bij de Majoor. Wanneer de Majoor hem weer wegjaagt, zullen de blinde patiënten zelf een plan moeten bedenken om te zorgen dat de Majoor naar hen luister, maar zijn grote Duitse Herder is dan nog een probleem...

Ontknoping

En dan komt de twist. De Cryptkeeper vertelde de luisteraars niet de toekomst, maar vertelde hen over hun recente verleden en hoe zij gestorven zijn. En de enige uitgang uit de catacomben is naar de hel!

Conclusie

Dit was een enige film. De verschillende vignettes waren kort en naargeestig, de hoofdacteurs waren prima. Alleen het bloed was van een hilarisch verkeerde kleur. Verder lijkt deze film natuurlijk erg op een andere film van Freddie Francis, Dr. Terror's House of Horror. Die film werkt ook met een aantal vignettes heeft, waarbij iedereen dood blijkt te zijn op het einde. 




Vooral het segment Poetic Justice wat erg goed. James Eliot was werkelijk een buitengewoon onaangename snob, die alles uit de kast haalt om een armoedige, oude man dwars te zitten. Dat ik een zwak heb voor Peter Cushing, die vlak voor de opnames van deze film, zijn eigen vrouw had verloren, doet daar niets aan af! In ieder geval, het einde van dat segment was zeer bevredigend. 

Een prima film, gratis op Youtube, dus je hebt geen enkel excuus.  



zaterdag 5 oktober 2024

Meridiaan van bloed

Gisteren heb ik Meridiaan van Bloed uitgelezen, van Cormac McCarthy. Cormac McCarthy is ook de schrijver van het deprimerende No Country for Old Men. Dit is nog veel deprimerender. 



Het boek is al weer bijna 40 jaar oud en was indertijd niet heel populair, maar heeft sindsdien wel meer waardering gekregen. Er wordt ook over gepraat om het te verfilmen, maar dat lijkt me, gezien het onderwerp, een uitdaging. 

Spoilers

Het boek opent met een naamloze Jongen (the Kid), die wegloopt bij zijn vader in Tenessee. De jongen vindt zijn weg naar Nacogdoches in Texas. Daar woont hij een Tent Revival bij. Tijdens de eredienst komt er een enorme, bleke, haarloze man de tent binnen. Hij zegt Judge Holden te zijn en beschuldigt de priester van verkrachting en bestialiteit en ontketent zo een enorme rel, waarbij verschillende doden vallen. Later die avond ziet de Jongen dezelfde man weer in een kroeg. Daar zegt Judge Holden het hele verhaal verzonnen te hebben. 

De Jongen trekt verder en wordt lid van de eenheid van Kapitein White, Filibusters voor de Amerikaanse regering in Mexico. De missie van Kapitein White levert uiteindelijk niet zoveel op en ze worden overvallen en in de pan gehakt door Comanches. De overlevenden komen terecht in Chihuahua, waar de Mexicaanse overheid niet op hen zit te wachten. Maar de Jongen heeft geluk. Hij wordt herkent door een kennis, Toadvine, die zich inmiddels heeft aangesloten bij de Bende van Glanton. Deze hebben de opdracht gekregen van de Mexicaanse regering om de lokale bevolking te beschermen tegen de Apachen. Ze worden betaald per scalp.  

De Jongen grijpt deze kans en voegt zich bij de Bende van Glanton. Daar ziet hij ook Judge Holden weer. En eerst is de Bende inderdaad bezig met het beschermen van de lokale bevolking tegen de Apachen. Maar al snel wordt duidelijk dat een scalp van een Apache, een vreedzame inheemse boer of een Mexicaanse boer er allemaal hetzelfde uitzien en allemaal geld opleveren. De Bende van Glanton verandert in een woeste bende moordenaars, plunderaars en verkrachters en laten een spoor van vernieling achter. De Mexicaanse overheid wenst daar niet voor te betalen natuurlijk. De Bende wordt opgejaagd en steekt uiteindelijk weer de grens over naar de USA. 

Bij Yuma vindt de Bende een groep mensen die een veerpont over de Colorado rivier uitbaten. De lokale Yuma baatten vroeger de veerpont uit, en willen hun inkomstenbron terug. Glanton biedt eerst aan om de blanken te helpen, maar later neemt hij het hele bedrijf over en zet mensen ook niet meer over, maar vermoordt iedereen voor hun spullen. De Yuma verdrijven uiteindelijk Glanton en zijn Bende. De Jongen, Toadvine en Tobin zijn de enige overlevenden en zij trekken weg, naar San Diego. 

Tijdens de lange toch naar San Diego komen de Jongen, Toadvine en Tobin Judge Holden weer tegen, die ook de slachting van de Yuma heeft overleefd. Hij wil de spullen van de Jongen hebben en wil ze eerst kopen en bedreigt daarna de Jongen. Maar de Jongen en Tobin vluchten verder. In San Diego belandt de Jongen in de gevangenis, vanwege zijn betrokkenheid bij de Bende van Glanton en de slachting bij Yuma. Hij wordt bezocht door Judge Holden, die aangeeft dat hij alle schuld voor de slachting bij Yuma op de schouders van de Jongen zal laden. 

De Jongen komt vrij en jaren later in Fort Griffin treft hij Judge Holden weer. Deze lijkt niet ouder geworden te zijn. 

Conclusie

Dit is een afgrijselijk deprimerend verhaal en iedereen in het verhaal is afschuwelijk. Het hele verhaal is een complete deconstructie van de Western en de ideeën die daarachter zitten over de Westwaartse expansie van de Verenigde Staten. 
De mannen die in westerns de dappere helden zouden zijn, zijn hier ongeletterde bruten, die alles en iedereen die ze tegenkomen uitbuiten, verkrachten en afslachten. Daarna worden de lichamen ook nog verminkt voor een beloning of voor trofeeën. Maar hun tegenstanders, de inheemse bevolking zijn niet veel beter. Ook die trekken moordend en plunderend door het landschap. Ook zij slachten mannen, vrouwen en kinderen bruut af en laten de mishandelde lichamen achter als waarschuwing voor de rest. De inheemse bevolking zijn hier geen teerhartige zieltjes, die in harmonie met de natuur leven en worden vermorzeld door de Westerse kolonisatiemachine. Zij zijn net zo gewelddadig en opportunistisch als de kolonisator.
En de lokale bevolking, die het slachtoffer is van beide partijen, is geen haar beter. Ook zij zijn bijzonder dom en ongeletterd, hebben er geen probleem mee om hun vrouwen en dochters ter verkrachting aan te bieden en ze betalen maar wat grif voor dubieuze bescherming, zonder te vragen waar die bescherming precies uit bestaat. 

En in deze mix wordt dan nog eens de mysterieuze Judge Holden gegooid. In het begin lijkt hij nog een van de leden van de Bende van Glanton, maar later wordt duidelijk dat hij een soort vreemde, drijvende kracht is. Hij zet de leden van de Bende steeds aan tot meer verdorvenheid en corruptie en uiteindelijk is iedereen dood, behalve hij. 

Lees dit boek alleen bij daglicht. 

 
 

 


 

vrijdag 4 oktober 2024

Stoomtrein

Vorig weekeind organiseerde het Stoomgenootschap een ritje met een stoomtrein tussen Nijmegen en Den Bosch en wij gingen mee!

In de morgen gingen we met onze twee jongste kinderen naar het station in Nijmegen. Daar bleek al meteen dat de stoomtrein wat vertraging had opgelopen, dus we moesten nog een uur wachten, voor we in konden stappen. Maar de trein zag er imposant uit en we konden op houten bankjes in een restauratie wagen zitten. De conducteurs en andere treinmedewerkers hadden allemaal oude uniformen en kleren aan. Het was allemaal heel leuk aangekleed. 

Station Nijmegen

Langs de route naar Den Bosch stonden overal mensen langs de kant van de weg die de trein wilden zien en foto's maken. 

Eenmaal in Den Bosch hebben we eerst een Bossche Bol gegeten (dat hoort erbij) en daarna hebben we nog wat in Den Bosch rondgelopen. We zijn nog even in wat winkels geweest en daarna door naar de St. Janskathedraal, die toch wel erg imposant is. Inmiddels werden we wel een beetje moe en werd er gelunched met verse churro's, want het was marktdag. 

De Sint Janskathedraal

Toen we weer naar huis wilden, waren de problemen met de trein in de morgen niet opgelost, maar juist erger geworden. De vertraging was opgelopen tot meer dan twee uur. Ik kon de verleiding van de intercity naar Nijmegen niet weerstaan en pakte de eerste naar huis. Sander hield het dapper vol met de kinderen en kwam iets later weer thuis.  


Desondanks een hele leuke dag in Den Bosch, met heerlijk weer en een leuk ritje met een oude trein.