Translate

zaterdag 15 februari 2025

Mr. K.

Mr. K. (2024) van de Noors - Nederlandse Tallulah Hazekamp Schwab is een wel heel bevreemdende film en heet van de naald. Sander en ik zagen hem op een zondagmorgen in de Lux. De titelrol is voor Crispin Glover (American Gods), in een kleinere rol zien we ook nog Fionnula Flanagan (The Others, The Guard American Gods). Verder is deze film tot stand gekomen met allerlei Europese fondse, dus we zien ook veel Europese acteurs terug.  

 


spoilers

De film opent met Mr. K. (Glover), die in een nachtclub goocheltrucs laat zien. Maar niemand uit het publiek is eigenlijk echt geïnteresseerd in wat hij doet. Na afloop van zijn show, loopt hij langs verlaten wegen. Hij komt uiteindelijk uit bij een groots hotel, dat duidelijk ooit eens overdadig luxe was, maar nu ernstig in verval is. Hij huurt een kamer en wil de volgende morgen weer vroeg vertrekken. Een sinistere manager brengt hem door een doolhof van gangen naar zijn kamer en geeft hem allemaal waarschuwingen mee.  

De volgende morgen wil Mr. K. vertrekken, hij heeft een afspraak voor een nieuw optreden. Maar hij kan in het doolhof van gangen de uitgang niet vinden. Hij dwaalt rond en rond en lijkt zelfs de trap naar beneden niet meer te kunnen vinden. En de situatie wordt steeds gekker. Een fanfare orkest marcheert, al spelend, door de gangen. Mr. K. komt terecht in de kamer van twee bejaarde zussen (Flanagan en Molloy), die claimen al in geen jaren buiten te zijn geweest. Alles wat zij nodig hebben, is in het hotel. Mr. K. blijft de uitgang zoeken en komt terecht in de kamers van Gaga, een artieste, die een show wil opvoeren. Mr. K. dwaalt weer verder en komt uiteindelijk terecht in de keukens van het hotel, waar alles draait om de eierobsessie van de hoofdkok. 

Na verloop van tijd geeft Mr. K. zijn zoektocht naar buiten op. Maar hij realiseert zich wel dat er iets gruwelijks mis is met het hotel. Het hotel vervalt onder zijn ogen en lijkt zelfs kleiner te worden. Nog even en iedereen zal vermorzeld worden onder het gewicht van het gebouw. Maar het zoeken naar een uitgang is nog niet eenvoudig, en het hele systeem van het hotel komt op zijn kop te staan. 

Conclusie

Net als High Rise is dit een film waar vorm en symboliek boven inhoud gaan. Lange tijd is Mr. K. de enige stem van redelijk, die de bewoners van het hotel er steeds op wijst dat er vreemde zaken gaande zijn. En daarmee wordt hij soms gezien als een verlosser en bevrijder, een rol waar hij zich ongemakkelijk bij voelt. Of hij wordt juist gezien als een stokebrand, die de gevestigde belangen op zijn kop wil zetten (en dus gestopt moet worden). 
Crispin Glover doet het leuk, net als de belangrijke bijrollen. De mooie plaatjes van het steeds verder instortende hotel en de hysterische muziek geven ook een bevreemdende sfeer mee. Zeker een de moeite waard om eens te kijken, als je meer symboliek dan plot in je film wil. 

zondag 9 februari 2025

Station Eleven

Toen we een tijdje geleden weer een Spellendag hadden georganiseerd, kregen we ook twee boeken cadeau van een vriend, voor alle gemiste verjaardagen. En één daarvan was Station Eleven van Emily St. John Mandel. Emily St. John Mandel is een Canadese schrijfster, dus daar kan niets misgaan



Spoilers


Het verhaal begint in Toronto met de opvoering van een versie van King Lear, met bekende, oudere acteur Arthur Leander in de hoofdrol. Op het podium zakt hij in elkaar en sterft. En daarna volgen we verschillende mensen rondom de toneel voorstelling, zoals Jeevan Chaudhary en Kirsten Raymonde. Want tegelijkertijd met het overlijden van Arthur Leander, kwam ook een zeer besmettelijke versie van de griep aan in Canada. Binnen de kortste keren zijn veruit de meeste mensen in Toronto dood en de griep grijpt om zich heen in de rest van de wereld. De beschaving in Canada en de Verenigde Staten stort volledig in.

Twintig jaar later volgen we Kirsten Raymonde, die nu onderdeel uitmaakt van een rondreizende troupe van muzikanten en acteurs, The Travelling Symphony. Zij reizen door een verlaten landschap van dorpje naar dorpje en treden daar op. De maatschappij is na de uitbraak van de griep volledig ingestort, maar na twintig jaar is de rust weer enigszins weergekeerd. Mensen hebben de steden ontvlucht en hebben nieuwe gemeenschappen gesticht, maar het technologie niveau is wel teruggezakt naar pre - industrieel.

Wanneer Kirsten en het gezelschap aankomen bij St. Deborah on the Water, verwachtten zij daar twee ex - leden van de troupe te vinden, die het reizende leven achter zich wilden laten, omdat zij een kind verwachtten. Maar ze zijn er niet en de sfeer in St. Deborah on the Water is erg veranderd, sinds er een sekteleider en zijn sekte zijn neergestreken. Na de apocalyps is dat geen heel onbekend fenomeen, maar de Travelling Symphony weet dat dit soort lui altijd problemen geven en ze vertrekken snel weer.

De Travelling Symphony besluit om verder te trekken naar het Museum of Civilization. Daar wonen kennelijk zeer veel mensen samen en worden voorwerpen van vroeger bewaard. Misschien zijn de ex - leden van de troupe daar ook heen gegaan? Tijdens de reis naar het Museum of Civilization komen verschillende verhalen en gebeurtenissen uit het verleden weer naar boven en in deze post - apocalyptische wereld kan dat alleen maar leiden tot geweld. 

Conclusie

Dit is een heel erg leuk boek! Tegen de achtergrond van een gruwelijke gebeurtenis, die een groot deel van de menselijke beschaving gewoon uitwist, weten nieuwe mensen toch weer een samenleving te creëeren, met belangen die verder gaan dan alleen de volgende maaltijd. Het motto van de Travelling Symphony is een "Survival is not sufficient" van Star Trek Voyager (ook een serie die ik weer eens moet kijken). 
Verder wordt er in het verhaal ook veel heen en weer gesprongen in de tijd. Mensen denken terug aan belangrijke momenten voor de uitbraak van de griep en wat ze deden en wie ze kenden. En dan blijkt dat bijna iedereen wel een connectie had met Arthur Leander en zijn carrière op het toneel. En zo is iedereen uiteindelijk ook met elkaar verbonden, ook in deze nieuwe wereld. 
Een zeer dromerig en hoopgevend boek, kijk zeker of je het eens te pakken kan krijgen. 
 

zaterdag 8 februari 2025

Schaduw van een vampier

We zijn op een enorme vampieren - kick! Nadat we een nieuwe verfilming van Nosferatu (2024) hebben gezien, keken we daarna ook een satire van de productie van de eerste Nosferatu film, Shadow of the Vampire (2000) van E. Elias Merhige. In de belangrijkste rollen zien we John Malkovic (Dangerous Liaisons, The ABC murders), Willem Dafoe (Nosferatu (2024), Nightmare Alley), Udo Kier (Prince Valiant (1997), Iron Sky), Cary Elwes (Bram Stoker's Dracula, The Princess Bride). 



Spoilers

Deze film is inmiddels ook alweer 25 jaar oud (net als sommige computerspellen), maar ik had hem ook nog nooit eerder gezien. 


De film begint met een filmset waar F. W. Murnau (Malkovic) druk bezig is het met maken van de film Nosferatu. Dit is nog een lastige klus, de acteurs doen niet wat hij zegt en stellen te veel eisen, de kosten lopen uit de hand, en als allerergste, Murnau is verwikkeld in een rechtszaak met de weduw van Bram Stoker. 

Maar er gloort hoop aan de horizon. Murnau heeft een acteur gevonden, om de rol van Graaf Orlock te spelen! Deze Max Schreck (Dafoe) is een obscure theateracteur en heeft een hele nieuwe methode van acteren. Hij zal tijdens de opnames nooit uit zijn rol vallen! Altijd zal hij verkleed en geschminkt zijn als Graaf Orlock. Om financiële en juridische problemen te vermijden, laadt Murnau zijn acteurs en ander personeel in de trein, om hen allemaal naar Tsjechoslowakije te brengen, waar de scenes met Max Schreck opgenomen zullen worden. 

Eenmaal in Tsjechoslowakije wordt de situatie al snel vreemder. De lokale bevolking wil niets te maken hebben met Max Schreck en probeert de filmcrew ervan te weerhouden naar het lokale kasteel te gaan voor de opnames. De scenes met Schreck worden alleen bij nacht opgenomen. Leden van de crew worden aangevallen of verdwijnen juist helemaal. Wanneer Murnau naar Berlijn moet, om met de financiers te praten, wordt steeds duidelijker dat Schreck misschien wel een echte vampier is. 

Murnau heeft inmiddels ook een nieuwe cameraman aangenomen, F. A. Wagner (Elwes). Deze is ook zeer onder de indruk van de talenten van Max Schreck, maar hij realiseert zich ook dat er iets gruwelijk mis is. De opnames lopen ten einde, en alleen de cruciale scenes tussen Ellen Hutter en Nosferatu moeten nog geschoten worden. Actrice Greta Schröder (McCormack) heeft ook eindelijk door dat Max Schreck een bovennatuurlijk monster is en verzet zich tegen de opnames. Maar met een injectie van medicatie is zij weer kalm te krijgen. Wanneer Max Schreck haar bloed zuigt, valt hij ook in slaap van de verdovende middelen in haar bloed. 

Cameraman Wagner en Producer Grau (Kier) proberen nu Max Schreck aan te vallen en uit te schakelen, maar hij komt weer bij en verzet zich. En een vampier onder invloed van verdovende middelen is nog steeds een gruwelijke tegenstander. Hij doodt Wagner en Grau, terwijl Murnau manisch blijft filmen. Pas wanneer de laatste crewleden binnenkomen, wordt Max Schreck gedood door het daglicht. Murnau is tevreden met de laatse fantastische take.


Conclusie

Laten we voorop stellen, dat de daadwerkelijke opnames van de oorspronkelijke Nosferatu (1922) niet zo een drama waren als hier. Alle belangrijke personen in de film hebben gewoon nog levens en carrières gehad na de opnames van Nosferatu. 

Maar dit is een hele leuke film. John Malkovic is fantastisch als geobsedeerde filmmaker, die niets in de weg laat staan van zijn visie, niet de gezondheid of veiligheid van zijn medewerkers, niet de juridische kaders rond het verfilmen van het werk van een ander, niet de morele overwegingen rondom samenwerken met een bloedzuigende moordenaar. En Max Schreck is eigenlijk veel onschuldiger, ja hij drinkt het bloed van onwillige mensen, maar hij moet wel, als hij wil overleven. Hij doet dat niet om fantastische films te kunnen maken. 
En daarmee is de film een aanklacht geworden tegen exploitatie in de (film)wereld, waar genoeg schandalen te vinden zijn over het mishandelen van dieren, kinderen en vrouwen voor de visie van een stel makers en financiers. 


  


vrijdag 7 februari 2025

Een kwart eeuw

De tijd vliegt soms sneller voorbij dan je denkt. Maar dan wordt je daar ineens met een pijnlijke realisatie op gewezen. Zo liet Sander mij laatst zien dat The Sims inmiddels alweer 25 jaar bestaat. Dat was een spel dat ik wel waanzinnig veel heb gespeeld. 


 

The Sims was een spel van Will Wright, het brein achter de Simcity - spellen (die ik ook waanzinnig veel speelde). Maar dit keer bestuurde je geen stad, maar echte mensen. En die wilden een huis met mooie spullen, geld verdienen voor de spullen, vriendschappen sluiten en romantische escapades hebben. Ik heb waanzinnig veel gespeeld met dat spel. Uren was ik bezig met huizen ontwerpen, relaties en carrières. 

En dit spel ontketende ook een revolutie in de wereld van de computergames. The Sims boorde een hele nieuwe doelgroep van computerspellen - spelers aan, vrouwen! Een spel dat ging over relaties, carrières en huizen inrichten kon financieel zeer succesvol zijn!




In 2004 kwam The Sims 2 uit. Dit spel introduceert het concept van tijd. Sims werden ouder, van baby naar peuter, naar kind, naar volwassene, naar bejaarde en uiteindelijk naar de dood. En daarmee werd het belangrijker om relaties op te bouwen, kinderen te krijgen en aan een stamboom te beginnen. Ik denk dat met deze versie nog de meeste tijd heb doorgebracht. Ik bouwde families zorgde dat er steeds nieuwe generaties geboren werd. Ik kan me zelfs nog een experiment herinneren waarbij ik een zo ingewikkeld mogelijke stamboom wilde maken. 

In 2009 kwam The Sims 3 uit. Inmiddels was ik toen zelf al begonnen aan mijn eigen familie en had ik steeds minder tijd. Dus met deze versie heb ik ook minder gespeeld. De belangrijkste vernieuwing was dat alle bewoners van 1 wijk in hetzelfde tempo ouder werden. Wanneer je met één familie speelde, groeide de buurt met hen op en hadden buurtgenoten relaties met elkaar, waar je als speler maar weinig invloed op had. 

In 2014 (al meer dan 10 jaar geleden) kwam dan The Sims 4 uit. En dan zie je dat de cirkel van het leven al snel weer rond is. Mijn twee jongste kinderen spelen maar wat graag met The Sims. En ze lijken op hun moeder, want het drama waar ze hun simmetjes aan onderwerpen, is niet minder erg dan wat ik 20 jaar geleden deed. 

En voor tripjes naar het verleden, de soundtrack van alle Sims - spellen staat op spotify. 

dinsdag 4 februari 2025

Nosferatu

Nosferatu (2024) is opnieuw verfilmd, door Robert Eggers (The Northman) dit keer. Deze film is natuurlijk gebaseerd op het verhaal Dracula van Bram Stoker en is in 1922 (meer dan 100 jaar geleden) ook al eens verfilmd, door F. W. Murnau. En nu wordt dat opnieuw gedaan. F. W. Murneau en de zijnen hadden niet met de erven Stoker afgestemd over de rechten van hun verfilming, dus alle belangrijke namen zijn veranderd. 


In de titelrol zien we Bill Skarsgård (Deadpool 2). Verder zien we Nicholas Hoult (Renfield, The Menu), Lily Rose Depp (dochter van Johnny), Aaron Taylor - Johnson (The Fall Guy, The Avengers: The Age of Ultron), Willem Dafoe (Nightmare Alley, The Northman), Emma Corrin, Ralph Ineson (The Green Knight) en Simon McBurney (Tinker, Tailor, Soldier, Spy)

Spoilers

Een jong meisje, Ellen (Depp) is erg eenzaam en zoekt naar een bovennatuurlijke geest, om haar gezelschap te houden. Iets hoort haar en beantwoordt haar verzoek, maar het lijkt niet zo prettig zijn. 


Vele jaren laten is Ellen getrouwd met Thomas Hutter (Hoult) en wonen zij in Wisburg. Thomas wordt door zijn baas Knock (McBurney) naar het verre Transsylvanië gestuurd, een Graaf Orlock aldaar wil onroerend goed in Wisburg kopen. Thomas moet de laatste contracten laten tekenen. Ellen wil liever niet dat Thomas vertrekt, zij voorziet allemaal problemen. 

Thomas laat zijn vrouw achter bij zijn vrienden Friedrich en Anna Harding  (Taylor - Johnson en Corrin) en gaat op pad. De reis is zwaar. Hoe verder hij van Wisburg komt, hoe vreemder het allemaal wordt. De lokale bevolking van Transsylvanië wil niets met hem te maken hebben, als ze er eenmaal achterkomen dat hij naar Graaf Orlock gaat. Dan raakt hij ook nog zijn paard kwijt. Maar gelukkig wordt hij opgepikt door de sinistere koets van de Graaf. 

Eenmaal in het kasteel van de Graaf wordt het er niet veel beter op. Graaf Orlock (Skarsgård) blijkt maar een enge en dominante vent. Hij heeft duidelijk geen bedienden, is onaangenaam in de omgang en heeft wel heel veel interesse in Ellen. Wanneer Thomas na verloop van tijd weer probeert te vertrekken, wordt duidelijk dat hij een gevangene is van de graaf en daar zal blijven tot hij sterft!

Ondertussen heeft Ellen het in Wisburg ook niet makkelijk. Zij mist haar man verschrikkelijk, de psychische problemen uit haar jeugd komen weer terug en zij voorvoelt dat er groot gevaar op weg is naar Wisburg. Zij staat onder behandeling bij dokter Sievers (Ineson), die zich ook machteloos voelt en de hulp inroept van zijn oude professor, Albein Eberhart (Dafoe). Deze realiseert zich dat Ellen gelijk heeft, een of andere duistere macht is op weg naar Wisburg. 

Ondertussen heeft Thomas weten te ontsnappen en weet zijn weg naar Wisburg weer te vinden, maar is wel ernstig verzwakt. Graaf Orlock is ook in Wisburg aangekomen en hij ontketent een gruwelijke pest op Wisburg, mensen sterven aan alle kanten. Graaf Orlock geeft Ellen drie dagen om de zijne te worden, anders zal hij alle mensen in Wisburg laten sterven aan de pest, waaronder Thomas. 

Albin Eberhart weet dat Graaf Orlock niet gewoon te verslaan is, hij kan alleen verslagen worden door het vrijwillige offer van een mooie dame. Wanneer zij Orlock zo afleidt met haar schoonheid, dan vergeet hij dat de zon opkomt, die zijn dood zal betekenen. Ellen heeft er weinig zin in, maar de doden in Wisburg, waaronder Friedrich, Anna en hun twee schattige kinderen, dwingen haar onder ogen te zien dat zij de enige is die tussen Orlock en de vernietiging van alles wat zie liefheeft in staat. Albin zal Dokter Sievers en Thomas wegleiden, naar de woning van Orlock, dan ken Ellen hem verleiden en bij zich houden tot de zon opkomt. 


Conclusie

Whew wat een film. De oorspronkelijke Nosferatu was een zwart/ wit film en werkte met gekleurde lenzen om aan te geven of het dag of nacht was. En hier wordt dat min of meer ook gedaan. Scenes die bij nacht of ondergronds zijn, zijn in zwart wit. En de scenes overdag zijn in zeer verwassen en verbleekte kleuren. En aangezien veel plaatsvindt in de winter, met dikke lagen sneeuw, zijn ook deze scenes praktisch in zwart/wit. 
Verder is Graaf Orlock echt een doodenge griezel, niks geen gedoe met rete - charmante vampieren, die glinsteren bij nacht. Nee, dit is een monster en hij komt je opvreten. Hij voelt zich zeker niet schuldig of gekweld over zijn gruwelijk bestaan. Deze vampier is bijna meer een natuurkracht dan een denkend wezen. Hij wil alleen maar zijn lusten bevredigen, en geeft verder nergens om. Het is alleen maar door de oproep van Ellen, toen zij nog een kind was, dat hij weer actief werd in de wereld. 
Daarnaast is dit ook een verfilming die niet wegkijkt van de vreemde psycho - seksuele ondertonen in het oorspronkelijke verhaal. De vampier wil niet alleen bloed drinken. Hij wil vooral bloed van vrouwen drinken, en het bloed drinken wordt hier ook gebracht als een seksueel gewelddadige aanval. Ook Thomas worstelt nog lang met zijn ervaringen in Transsylvanië, die sterk lijken op een verkrachting. 
Tot slot lijkt er ook nog een klasse - element mee te spelen. De Graaf vindt het niet meer dan normaal dat zijn ondergeschikten hem dienen. Of dat nu met arbeid is, of met hun leven. Thomas en Ellen moeten dood, niet alleen omdat zij prooi zijn, maar ook omdat zij het wagen weerstand te bieden. 

Ik vond deze film zeker de moeite waard. Vooral daarna nog eens de oorspronkelijke Nosferatu kijken, om te zien waar Robert Eggers zijn inspiratie vandaan haalde. 


  

maandag 3 februari 2025

Ik Pas 2025

Nu Januari voorbij is, zit de eerste maand zonder alcohol er ook weer op. Sinds 2021 (2022, 2023, en ook in 2024, echt waar) stop ik iedere keer in januari even met alcohol drinken. Geen heel groot offer, maar ik blijf het doen. December ziet stiekem toch wat voller met feestjes en etentjes en voor je het weet is alcoholgebruik er weer ingeslopen. 



Dit jaar viel het me wel op dat de boodschap van IkPas anders was. In eerdere jaren heb ik me nog wel eens geërgerd aan de boodschap dat stoppen met alcohol heel moeilijk zou zijn. Dat het veel wilskracht vroeg en dat er snel gezondheidsvoordelen merkbaar zouden zijn. Maar aangezien ik sowieso vrij weinig drink, hoef ik op 1, hooguit 2, avonden in de week iets anders verzinnen om te drinken. En ik merk ook niet dat ik beter slaap, die avonden dat ik 1 glas alcohol drink. Dat was dit jaar een stuk minder en dat beviel me ook veel beter. 


Wel heb ik één keer gezondigd met alle goede voornemens. Maar dat was toen onze zoon jarig was. Daar mocht wel één glaasje champagne bij. En ter compensatie heb ik de Dry january dan ook laten doorlopen in februari.  

zondag 2 februari 2025

Call of Cthulhu XIII - Een Groter Doelwit

Zullen de onderzoekers deze keer dan de Cultus van de Slang in Glastonbury onder de duim kunnen houden?

Caedmon de Monnik
Draca de Wijze
Cuthbert de Sterke
Benno Ben Salomo
Marcus Livim (afwezig)

4 april 998, de Abdij van Glastonbury 

Benno ben Salomon, Caedmon, Draca de Wijze en Cuthbert de Sterke besluiten dat de problemen in Glastonbury te groot zijn om hier op te lossen. Ze hebben meer mankracht nodig en gaan dat halen in Dorchester, bij Osmund, Graaf van Dorset. Deze reis zal waarschijnlijk een dag of vier duren, en dan moet er ook nog een reis terug gemaakt worden. Waarschijnlijk zijn zij net met Pasen terug in Glastonbury, wat waarschijnlijk de tijd is waarop het ritueel van de Duivelse Slangen uitgevoerd zal worden. En ook deze reis is weer deels door de laaglanden van Somerset en daarmee zwaar en modderig. 

8 april, Dorchester

Dorchester is in deze tijd een welvarende handelsstad. De boeren uit de omgeving brengen hun producten naar de stad. Via zee wordt handel gedreven met andere steden, naburig en ver. En onder leiding van een capabele graaf profiteert iedereen daarvan. Zonder problemen gaat de groep de stad binnen en al snel komen zij uit het het fort, waar ook de Graaf zijn hofhouding voert. 
Wanneer Benno aan de poort klopt, worden zij te woord gestaan door een poortwachter, die wil weten wat zij komen doen. Na enige uitleg, mogen zij wachten in een wachtruimte, waar ook andere burgers van Dorchester wachten op een audiëntie met de Graaf. Steeds komt een klerk een paar mensen halen, die daarna niet meer terugkeren in de wachtkamer. Na enkele uren wachten is het dan ook de beurt aan de onderzoekers uit Bath. 
Door een klerk worden zij naar een grote zaal geleid. Achter een grote tafel zit een wat oudere man met een grijze baard tussen stapels papier. Aan alle kanten lopen ambtenaren af en aan met papieren die getekend moeten worden en netjes opgeruimd. De man zet nog een laatste handtekening en heeft dan aandacht voor de groep. Hij richt zich eerst door Draca de Wijze. Maar Benno ben Salomo neemt het woord. 
Benno geeft aan dat hij alles weet van de verschillende leningen die Graaf Osmund heeft uitstaan bij de verschillende Joodse handelaren en geldschieters in Brittannië (Fast Talk). Graaf Osmund is niet onder de indruk, hij weet ook precies welke leningen hij heeft uitstaan. Dan doet Benno het voorstel om de bestaande leningen tegen een lagere rente te herfinancieren, in ruil voor een kleine gunst (Accounting succes). Graaf Osmund heeft hier weinig oren naar, maar een van zijn ambtenaren haalt onmiddellijk een klein telraam te voorschijn en begint de kralen heen en weer te schuiven.
Draca de Wijze stapt naar voren en vertelt dat hij en de zijnen een cultus van duivelsaanbidders en ketters hebben gevonden in Glastonbury. Hij is als boodschapper van Abt Ælfweard van de Abdij van Sint Michael van Glastonbury. Zij hebben een wereldlijke, militaire macht nodig om deze cultus de pas af te snijden. En in ruil daarvoor is een herfinanciering van leningen mogelijk. Graaf Osmund overlegt met een paar adviseurs en geeft dan toestemming om 100 man mee te nemen van Dorcester naar Glastonbury, om de problemen daar aan te pakken. 

Een paar dagen lang bereidt iedereen in Dorchester zich voor. Caedmon brouwt drankjes. Hij wil zijn vrienden vervullen van zelfvertrouwen en dapperheid, zodat zij zich niet uit het veld laten slaan door de afschuwelijke slangenmensen en het Grote Serpent zelf, dat huist in de grotten onder Glastonbury (Potions of Fury). Het is nog niet makkelijk een veel van de brouwsels mislukken en moeten weggegooid worden. 

14 april Witte Donderdag, Glastonbury

De groep arriveert met de manschappen in Glastonbury. Ze brengen de nacht door in de Abdij om zich voor te bereiden op wat er komen gaat. 

15 april, Goede Vrijdag

Die morgen begint met een mis. Abt Ælfweard leidt de mis. Het is moeilijk voor iedereen om de hoop op verlossing te houden. Hun queeste ziet er nu somber uit, is het mogelijk dat zij zullen overwinnen? Of zijn zij hier getuige van het einde der tijden? De hoop op overwinning lijkt net zo klein als de belofte van leven na de dood van Jezus, die op deze dag gestorven is. 
Dan gaan Benno ben Salomo, Caedmon de Monnik en Cuthbert de Sterke naar buiten, samen met Eawulf en zijn mensen en de manschappen uit Dorset. Zij lopen de windingen van het pad over de Glastonbury Tor en Benno leidt hen weer naar de ingang van de grotten onder de Tor, of de onderwereld. Draca de Wijze blijft achter, met een aantal manschappen uit Dorset. Zij zullen samen met de Abt en de andere monniken bidden voor een goede afloop en zullen de Verbanning van Apep uitvoeren in de bovenwereld. 

Eenmaal in de grotten leidden Benno, Caedmon en Cuthbert de manschappen door een tunnel van Blauw leisteen naar een onwaarschijnlijk grote grot. Daar zien zij een stuk of vijftien Serpentmensen die een gruwelijk ritueel uitvoeren in aanwezigheid van een waanzinnig grote Cobra. Zijn lijf lijkt wel een berg, zijn zwiepende staat slaat rotsen van de grotwanden, zijn grote hoed is bedekt met schitterende schubben, zijn bloedrode ogen schieten vuur. Het kan niet anders of dit monster is de vertegenwoordiging van de Duivel op aarde!

Caedmon, Cuthbert en Eawulf smeren hun zwaarden in met gif, door Caedmon gebrouwen van Dollekervel. Dan drinken zij het drankje dat Caedmon gebrouwen heeft. Zij worden overvallen door een enorme razernij, en in blinde woede stormen zij naar beneden en beginnen in te hakken op de Serpentmensen. Benno volgt iets bedachtzamer, maar het bloed van zijn voorvaderen ontwaakt en hij weet precies wat hij moet doen met een zwaard!

Cuthbert: "De laatste die een Slang doodslaat, heeft een weeklang latrine - corvee!"
 
Cuthbert, Eawulf en Benno weten meteen ieder één van de Serpentmensen in stukken te hakken, Caedmon weet er één ernstig te verwonden. de soldaten uit Dorchester rennen dapper naar voren, en ook zij hakken in op de Serpentmensen. Maar dan zijn zij ontdekt! En de Serpentmensen slaan terug met hun vuige magie. Zij zaaien angst onder de mannen uit Dorchester (Implant Fear) en links en rechts teren ledematen weg (Shrivelling). 




In de bovenwereld is Draca de Wijze begonnen met de Verbanning van Apep. Zij hebben een beeltenis van een slang gevonden en voeren nu de Verbanning van Apep uit. Draca bespuugt Apep, Draca vertrapt Apep, Draa steekt Apep met de lans. 

In de Onderwereld gaat de strijd verder. Cuthbert, Eawulf en Benno weten weten weer ieder een Serpentmens te doden. Caedmon weet er weer een ernstig te verwonden, en ook de soldaten uit Dorchester laten zich niet onbetuigd. Maar de Serpentmensen zaaien nog steeds angst en de chaos wordt steeds groter, met soldaten die gillend rondrennen. Ook Cuthbert raakt ernstig gewond, wanneer een van de Serpentmensen zijn arm laat wegteren. De soldaten doden ook weer een aantal Serpentmensen. 
Maar dit keer slaat de reusachtige slang, Apep met de zeven windingen, terug. Hij spuwt zijn gif uit over de soldaten, die krijsend van pijn sterven door dit brandende zuur. 

In de bovenwereld gaat Draca de Wijze verder met de verbanning van Apep. Hij bindt Apep met een touw, hij steekt Apep met een mes en dan gooit hij het afgodsbeeldje in het vuur. Langzaam verteert het beeldje in het vuur. 

Cuthbert: "Een groter doelwit!"

In de Onderwereld wordt de strijd nu penibel. Cuthbert en Eawulf staan nu in woede en razernij tegenover de gigantische slang Apep en hakken op hem in. Maar hun zwaarden halen maar weinig uit tegen zijn machtige schubben. Caedmon en Benno vallen weer Serpent mensen aan. Veel van de soldaten uit Dorchester zijn bang en niet zo effectief als gehoopt. Apep haalt uit en verzwelgt Eawulf. Zo zal hij ook de zon verzwelgen, wanneer hij wint!

In de bovenwereld is het afgodsbeeld van Apep nu volledig vernietigd. Abt Ælfweard haalt nu een bescheiden kelk tevoorschijn, terwijl de kerk vervuld is van heerlijke, hemelse geuren. Draca de Wijze kan niet goed zien wat de Abt nu vasthoud, soms lijkt het een kelk, soms juist een schaal of een grote ketel. In ieder geval kan hij uit handen van de Abt een slok heerlijke miswijn krijgen. 

In de onderwereld ziet het er somber uit voor de onderzoekers. Het lijkt erop dat Eawulf nog niet dood is, maar in de maag van de Slang nog steeds zijn strijd levert. Ook Cuthbert en Caedmon blijven op de slang inhakken. Benno ziet ineens een groot, stralend licht. Van het plafond van de grot daalt een kelk neer, waar een heerlijke geur een een verblindend licht van afkomt. Voor Benno zich kan afvragen wat er gaande is, wordt alles zwart. 

Zondag 17 april 998, Paaszondag

Benno, Cuthbert, Caedmon en de andere overlevenden van de uitstap naar de Onderwereld realiseren zich dat zij op de oostkant van de Tor van Glastonbury staan, terwijl net de zon opkomt. Terwijl zij in de verte de kreet van een of andere watervogel horen, zien zij hoe stralen van de zon de Tor raken en daarmee de Tor en de omliggende landen opnieuw creëren uit de mist. 
Overal in het land beginnen de klokken te beieren, terwijl de lentezon de ochtendmist wegbrandt. De wereld komt tevoorschijn. Benno realiseert zich dat dit Paaszondag is. De Zon is opgestaan en de wereld bestaat nog steeds!

In de Abdij van Sint Michael is Draca ook blij zijn mede - onderzoekers weer te zien. De missie lijkt geslaagd. Satan is voor nu verslagen, en de zon schijnt weer over de wereld. 

dinsdag 28 januari 2025

The Haunting

The Haunting (1963) is een klassieke horrorfilm van Robert Wise en gebaseerd op het boek The Haunting of Hill House van Shirley Jackson, dat ik zelf ook eens gelezen heb. Ik kan me ook herinneren dat ik de verfilming uit 1999 eens gezien heb, die was ook behoorlijk naargeestig.


In de film zien we Julie Harris en Claire Bloom (A Doll's House, Brideshead Revisited) in de belangrijkste rollen. 


Spoilers 

De film begint met een verteller die ons vertelt over Hill House, zijn vreemde eigenaar en de vreemde gebeurtenissen die het zijn sinistere reputatie hebben gegeven. Het werd ooit gebouwd door Hugh Crain (Lang) voor zijn vrouw en kind. Maar zijn eerste vrouw overleed, terwijl zij onderweg was naar het huis.  Zijn tweede vrouw kwam ten val in het huis en stierf. En zijn dochter leefde altijd alleen in het huis, uiteindelijk erfde haar verzorgster het huis, maar die verhing zichzelf daarna. Het huis is nu in handen van verre familie van de verzorgster. 

De verteller blijkt Dr. John Markway (Johnson) te zijn, een onderzoeker naar het paranormale. Hij wil, samen met drie onderzoekers (of eigenlijk proefkonijnen) tijd doorbrengen in het huis, om te bekijken wat er waar is van de verhalen. De eigenaresse geeft daar uiteindelijk toestemming voor. 

We volgen Eleanor Lance (Harris), een jonge vrouw die aan alle kanten onderdrukt wordt. Zij ziet haar tijd als onderzoeker in Hill House als een ontsnapping aan haar beroerde leefsituatie met haar zuster en zwager. Eenmaal aangekomen in Hill House, wordt zij meteen overweldigd door de sinistere architectuur en inrichting. En de onheilspellende woorden van de conciërge en huishoudster helpen ook niet. 

In het huis ontmoet zij al snel Theodora (Bloom), een onafhankelijke en vrijgevochten (en tikje lesbische) vrouw. In alle opzichten is zij een tegenpool van Eleonora, maar al snel staan zij op vriendelijke voet met elkaar. Daarna arriveren Dr. John Markway en Luke Sannerson (Tamblyn), de erfgenaam van het huis. Bijna meteen beginnen ook de vreemde gebeurtenissen. Er worden vreemde geluiden gehoord, vreemde stemmen en voetstappen. En het huis lijkt wel bijzonder geïnteresseerd in Eleanor.

De spanningen lopen steeds verder op. Is het huis daadwerkelijk bezeten, of proberen de verschillende logés zelf de boel te manipuleren? Iedereen bereikt een kookpunt wanneer Grace Markway (Maxwell) op komt dagen, John blijkt getrouwd te zijn. Eleanor neemt dit bijzonder zwaar op. Uiteindelijk ontvlucht zij het huis en rijdt zij zichzelf te pletter tegen de boom waar ook de eerste Mevrouw Crain haar einde vond. Iedereen vertrekt en het huis blijft achter. 

Conclusie

Geen wonder dat deze film een klassieker is geworden. Het huis is steeds aanwezig met zijn waanzinnige architectuur en inrichting. Het heeft duidelijk gediend als inspiratie voor Crimson Peak, waar ook een huis met bizarre architectuur een belangrijke rol speelde. Verder wordt er ook veel gebruik gemaakt van de zogenaamde Dutch Angles, wat het verhaal een nog vreemdere en waanzinniger aanblik geeft. 
De focus ligt vooral op Eleonora en haar ervaringen. Die worden uitgelegd door middel van haar eigen innerlijke stem. In het begin ligt het er wat al te dik bovenop, maar na een tijdje ga je helemaal mee in haar steeds waanzinniger overwegingen. 
En uiteindelijk wordt het nooit helemaal duidelijk. Wat gebeurde er nu echt? Spookt het? Was Eleonora altijd al waanzinning? Werd zij wreed gemanipuleerd door de mensen om haar heen. 

Zeker de moeite waard. 

  

zondag 26 januari 2025

Spellenavond Januari 2025

Oud en Nieuw is weer voorbij en het normale leven is weer min of meer begonnen (af en toe een feestje), en dat betekent dat de maandelijkse spellenavonden in 2025 ook weer begonnen zijn. Gisteren kwamen er nog best veel mensen over de vloer, die een spelletje wilden spelen. Een aantal mensen had aangegeven Mechs versus Minions te willen spellen, en Rising Tide kwam ook nog op tafel (kennelijk een combinatie die we leuk vinden?). 



Maar voor we daar aan begonnen had een vriend nog Tokyo Highway: Rainbow City meegenomen. Hiermee bouwt iedereen aan zijn eigen snelweg, die om alle belangrijke punten van Tokyo heen gebouwd moet worden. Het was een combinatie van Junk Art (vorig jaar nog een hit)  en een soort omgekeerd Mikado. Met vreemde vormen blijf je bouwen en vouwen. En zo lang als je maar niets omver gooit en steeds hoger bouwt, kun je punten krijgen. 

En je bouwt snelwegen. Het gaat niet om een soepele rij-ervaring, of efficiënt van A naar B komen. Het is de bedoeling dat je zo vaak mogelijk over (of onder) de snelweg van je tegenstanders heen gaat. En dan ligt een klein ongelukje natuurlijk snel op de loer. Al met al een geinig spel, ook geschikt voor de jongere doelgroep. 

Daarna wist ik nog met twee vrienden Nederland van het wassende water te redden, dus mijn avond kon niet meer stuk. 

donderdag 23 januari 2025

De Hobbit

Voor mijn verjaardag heb ik niet alleen de laatste hervertelling van de Odyssee gekregen, maar ook een Engelse versie van De Hobbit, een mooie hardcover versie met tekeningen van Alan Lee. 



Jaren geleden heb ik wel De Hobbit gelezen, maar in het Nederlands. En een versie hebben laatst ook voorgelezen aan ons jongste kind. En ik heb natuurlijk ook de trilogie Lord of the Rings, ook met de mooie tekeningen van Alan Lee. Maar deze had ik dan nog niet.

Spoilers

Het verhaal is alweer uit 1937, dus het mag allemaal geen verrassing meer zijn. 

Het verhaal begint met Bilbo Baggins, een Hobbit die in een hol onder de grond leeft. Hij leidt, samen met zijn dorpsgenoten een vrij gezapig en landelijk leven. Op een dag wordt dat volledig op zijn kop gezet door de komst van de Tovenaar Gandalf en dertien dwergen. Zij zijn op een missie om een drakenschat te roven. En hebben daarbij een inbreker nodig. Om de een of andere reden zien zij in Bilbo een prima inbreker. 

Thorin en zijn dwergen beleven samen met Bilbo een hoop verschillende avonturen. Zij komen langs het huis van Elrond, de Misty Mountains en uiteindelijk bij de draak Smaug in zijn Eenzame berg. Een draak is nog niet makkelijk te verslaan, maar met wat hulp van dappere mensen lukt het toch. Maar dan begint het gedonder, want inmiddels zijn er veel verschillende groepen op de hoogte van de missie van Thorin en de zijnen en de enorme drakenschat. 

Zal het Bilbo lukken om alles tot een goed einde te brengen? Zal hij eindelijk kunnen terugkeren naar zijn warme, comfortabele hol onder de grond? En zal de vreemde toverring die hij vond nog voor problemen zorgen?

Conclusie

Het is een klassieker en met reden. Het verhaal is duidelijk bedoeld voor een jongere (maar niet heel jonge) doelgroep. Het is redelijk spannend, maar de verschillende avonturen lopen steeds goed af. En uiteindelijk overwint het goede, zoals het hoort in sprookjes. Het is lang niet zo grimmig als het het vervolg In de Ban van de Ring. 
De verschillende karakters komen ook goed tot hun recht. Bilbo zit duidelijk tot over zijn oren in de problemen. De verschillende dwergen zijn zeer verschillend en duidelijk van elkaar te onderscheiden. En Gandalf is een mysterieuze tovenaar, met een heel andere missie van Thorin en de zijnen. Het is duidelijk dat er meer speelt in de wereld dan de plannen van de dwergen. 

Dit mag in niemands boekenkast ontbreken. 

zondag 19 januari 2025

Romancing the Stone

In de kerstvakantie had ik een hoop tijd over en ik keek Romancing the Stone (1984) van Robert Zemeckis. In de hoofdrollen zien we Michael Douglas (Fatal Attraction, Ant-Man and the Wasp) en Kathleen Turner. In een kleinere rol zien we nog Danny DeVito


Spoilers

Joan Wilder (Turner) is een alleenstaande (met kat!) schrijfster van romantische boeken en is daar behoorlijk succesvol mee. Maar ze leidt een wat saai en eenzaam leven in New York (hoe dan?) en ze is op zoek naar de ideale man (en vindt die natuurlijk nooit). 
Dan ontvangt Joan op een dag een pakketje uit Colombia, van haar zuster Elaine (Trainor). Ze is op weg naar een afspraak met haar uitgeefster Gloria (Taylor) en neemt het pakketje mee, zonder te bekijken wat het is. Terwijl Joan weg is, haalt een onaangename man haar flat overhoop. Eenmaal weer thuis treft Joan de ravage aan en dan gaat de telefoon. Het is haar zus Elaine, ze wordt gevangen gehouden in Colombia door criminelen Ralph (DeVito) en Ira en alleen als Joan het pakketje komt brengen, wordt ze weer vrij gelaten. 

En Joan stapt meteen op het vliegtuig naar Colombia. In Colombia wil zij de bus pakken naar Cartagena, maar dezelfde man, die haar appartement overhoop haalde, stuurt haar nu naar een bus die haar dieper het binnenland inbrengt. (Ik kan het niet laten, directe vluchten vanuit New York naar Colombia landden waarschijnlijk in hoofdstad Bogota. Vandaar naar Cartagena is iets meer dan 1.000km.). Ralph wilde Joan opwachten bij het vliegveld van Bogota, ziet dat zij de verkeerde kant op gaat en volgt haar. 

Joan blijft een Stadse vis uit het Colombiaanse water en leidt de buschauffeur zo af, dat er een botsing ontstaat met een geparkeerde auto. De passagiers stappen allemaal uit en vertrekken. Joan blijft wachten op de volgende bus, samen met de man die haar de bus inkletste. Als iedereen weg is, trekt hij zijn wapen en wil het pakketje afpakken. Het ziet er allemaal onaangenaam uit, maar dan komt de eigenaar van de geparkeerde auto terug. Dit is Amerikaan Jack T. Colton (Douglas). Hij weet Joan te redden en samen vluchten ze de jungle van Colombia in. 

Joan en Jack vatten het plan op om het pakketje eens te bekijken. Het is een kaart naar een oude begraven schat. Jack is wat ondernemender dan Joan en wil de schat zelf halen en dan de kaart aan de ontvoerder geven. Dan hebben ze Elaine en de schat! Joan gaat daar in mee en een wilde tocht naar de schat volgt. Ze worden op de hielen gezeten door Ralph en de mysterieuze Colombiaan die Joan naar de verkeerde bus verwees. 

Uiteindelijk komen alle intriges bij elkaar in Cartagena boven een put met krokodillen. Joan blijft achter met haar bevrijdde zuster. De slechteriken zijn allemaal verslagen, maar Jack is verdwenen met de Schat. Zal Joan ooit nog ware liefde vinden?  
 

Conclusie

Het is geen hele goede film, maar wel een prima combinatie van een Romantische film en een Avonturenfilm, met voor ieder wat wils. We hebben Turner als een moderne prinses, ze is mooi en redelijk slim, maar kan niet zoveel buiten haar beperkte wereldje. We hebben Douglas die onder zijn ruige uiterlijk wel een gouden hartje heeft en de beschavende hand van een vrouw kan gebruiken. Verder komen de slechteriken onaangenaam aan hun einde.  

Aan de andere kant, de film is niet zonder fouten. Inmiddels zijn de jaren '80 al wel weer even geleden en de film komt bij vlagen behoorlijk gedateerd over. Voor een vrouw met een succesvolle schrijvers carrière komt Joan wel erg wereldvreemd over. Achteloos racisme ten aanzien van mensen uit Colombia is ook heel ok. En bedreigde dieren vangen en smokkelen is hooguit een klein karakterfoutje. 

Desondanks, een geinig film om eens te kijken op een regenachtige middag. Douglas, Turner en DeVito werkten daarna nog samen aan Jewel of the Nile en War of the Roses. 

zaterdag 18 januari 2025

Weer een beeld aan diggelen

Inmiddels zou ik er toch aan gewend moeten zijn, maar nee. Iedere keer wanneer er iemand, wiens werk ik waardeerde, negatief in het nieuws komt, is het toch even een schok. Dit keer is het Neil Gaiman, schrijver van een flink aantal boeken (en basis voor film en TV) die ik heel leuk vond. 

Uit onschuldiger tijden

Afgelopen zomer werden de eerste beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag bekend, maar de volledige ernst en omvang werden mij niet heel duidelijk. Maar eerder deze week pakte Magazine Vulture groot uit met een enorm artikel over de precieze acties van Neil Gaiman. En die zijn verschrikkelijk. Meerdere vrouwen, allemaal veel te jong en veel te afhankelijk, deden uit de doeken hoe ze slachtoffer werden van Gaiman. En de beste verdediging van Gaiman komt neer op toegeven dat hij inderdaad seks had met al deze vrouwen, maar dat dat allemaal met wederzijdse instemming was. 

En het is allemaal nog verachtelijker omdat Gaiman zich er juist op liet voorstaan een feminist te zijn en minderheden te steunen. 

Dus...ik loop mijn boekenkast maar eens door om wat besmette boeken weg te doen. 

zondag 12 januari 2025

Uitdaging voor 2025 - Call of Cthulhu

Jaren geleden besloot ik eens om mezelf een uitdaging op te leggen, door eens in de week peulvruchten te eten in het Internationale Jaar van de Peulvrucht (in 2016). Daarna heb ik iedere maand een boek uit mijn jeugd herlezen (2017). En nog eens later heb ik iedere maand een Koning Arthur film gekeken (2018). Nu ben ik alweer bezig met een langlopend rollenspel, Call of Cthulhu. Dus daar hoort een nieuwe uitdaging bij.  

Welke films over de wereld van H. P. Lovecraft kan ik kijken in 2025? H. P. Lovecraft is natuurlijk de schrijver waar het allemaal mee begonnen is. Hij schreef verschillende griezelverhalen met als thema de nietigheid van de mens in een onmetelijk groot en onmetelijk oud universum. Een ander belangrijk thema was voor hem de angst voor het vreemde (en zeer veel racisme was hem niet vreemd). Zijn verhalen over monsters uit de ruimte of het totale gevoel van vervreemding wanneer je in een onbekende en onbegrijpelijke omgeving bent, lenen zich wel voor verfilmingen

Als ik op de IMDB kijk, is hij betrokken bij meer dan 290 projecten als schrijver. Daar moeten toch een aantal leuke films tussenzitten? In het verleden heb ik al eens een verfilming van Whisperer in the Darkness gezien, maar er is dus nog veel meer. Ik ga eens kijken of ik elke maand een Cthulhu film kan kijken. 

In het verleden zag ik al eens The Call of Cthulhu (2005) van Andrew Leman en de H. P. Lovecraft Historical Society. Zij hebben het gelijknamige verhaal van H. P. Lovecraft in 2005 verfilmd in de stijl van Stomme Zwart Wit films. Het oorspronkelijke verhaal is in 1928 gepubliceerd en heeft het hele idee van de cosmische horror en het monster Cthulhu geïntroduceerd aan de wereld.  



Spoilers

Het verhaal wordt vrij trouw vervolgd. We beginnen met Francis Wayland Thurston (Foyer), die aan zijn arts (Bolen) vertelt hoe hij in een psychiatrisch ziekenhuis terecht is gekomen. Het begon allemaal met de erfenis van zijn oudoom, Professor Agnell (Lucas). Deze is in 1927 overleden en liet alles na aan zijn achterneefje. Naast alle gebruikelijke spullen, ook een afgesloten kist vol met vreemde rapporten. Zijn oudoom Agnell gaf de opdracht om alles te verbranden, maar gegrepen door nieuwsgierigheid, begon Thurston toch de rapporten te lezen. 

Henry Wilcox
Het begint met een verslag uit 1925 van de gesprekken tussen Professor Agnell en kunstenaar Henry Wilcox in maart van dat jaar. Wilcox heeft een kleisculptuur gemaakt met een raar octopus - mens - monster en hij wil van archeoloog Agnell weten wat hij heeft gemaakt. Wilcox vertelt dat hij steeds dromen heeft en dan droomt van een eeuwenoude, vreemde stad, waar afbeeldingen van dit monster te zien zijn. Agnell herkent de beelden totaal niet. Na een zenuwinzinking stoppen de dromen van Wilcox en kan hij ze ook niet meer herinneren. Maar Agnell is gefascineerd en verzamelt allerlei krantenknipsels. Over de hele wereld waren er in die periode kunstzinnige, gevoelige types die last hadden van nachtmerries en andere geestelijke problemen. 

Inspecteur Lagrasse
Een ander verslag gaat over een ontmoeting die Professor Agnell in 1908 had op een bijeenkomst van de Archeologische Vereniging waar hij lid van was. Inspecteur Lagrasse (Mersault) van de politie van New Orleans was het jaar ervoor betrokken bij een politieactie in de moerassen rond New Orleans, en daar hadden zij een confrontatie met een groep mannen die lokale vrouwen en kinderen wil gebruiken in vreemde en ongezonde rituelen. Inspecteur Lagrasse wist de mannen allemaal op te pakken, maar hij vond ook een vreemd beeldje, van een soort octopus - mens - monster. En hij wil weten of de heren professoren het beeld herkennen. 
Professor Webb (Lynch, The Whisperer in the Darkness) herkent het beeldje. Jaren geleden deed hij onderzoek bij de Eskimo's. En een gecorrumpeerde sjamaan vereerde een vergelijkbaar beeldje. Ook die sjamaan was moorddadig en Webb verloor zijn oog bij die confrontatie. 

Zeeman Johanson
Het spoor lijkt dood te lopen. Iedereen die bij deze zaken betrokken was of meer kan weten is inmiddels dood of niet meer geïnteresseerd en Thurston wil de zaken laten rusten. Maar dan op een dag valt zijn oog op een oude krant uit 1925 met een artikel over het schip "Alert" dat met maar één bemanningslid was aangetroffen, dobberend op zee in de buurt van Nieuw Zeeland. Het verhaal van het overlevende bemanningslid Johanson is vreemd en het artikel vertelt verder weinig. Maar de data uit het artikel komen overeen met het verslag van professor Agnell over Wilcox in maart 1925. 
Thurston besluit naar Nieuw Zeeland te reizen om te kijken of hij meer informatie kan vinden. Daar hoort hij dat Johanson is teruggekeerd naar Noorwegen. Maar er is aan boord van de "Alert" wel een beeldje gevonden, weer een octopus - mens - monster. Thurston wil Johanson nu persoonlijk spreken en reist naar Noorwegen. 
 
Eenmaal aangekomen in Noorwegen, blijkt dat Johanson is overleden. Maar zijn weduwe wil zijn dagboek wel uitlenen aan Thurston. Deze begint te lezen. Johanson en de rest van de bemanning vonden de "Alert" zonder bemanning. Zij onderzochten de "Alert" en lazen in het logboek dat het onderweg was naar een onbekend eiland in de buurt. De kapitein besloot om de zaak verder te onderzoeken. Zij vonden het eiland, wekten een monster uit de krochten van de aarde op en gingen bijna allemaal ten onder. Alleen Johanson en één collega wisten te overleven. Johanson wist het monster te verslaan door het te rammen met de "Alert". 

Dit waanzinnige verhaal en de implicaties ervan hebben Thurston tot waanzin gedreven en hij slijt nu zijn dagen in een psychiatrische inrichtingen. Maar welk effect hebben zijn woorden op zijn arts?

Conclusie

Dit was een prima verfilming! Het verhaal The Call of Cthulhu leent zich prima voor een verfilming. Verder valt door de keuze voor een stomme film en zwart wit, valt het ook niet zo op dat het acteerwerk niet altijd even goed is. De wat overdreven acteerstijl hoort bij deze periode van films maken. En door de verschijning van Cthulhu een Stop - Motion animatie te maken, was het ook mogelijk om zijn verschijning echt eng te maken, met al zijn wriemelende tentakels. 
Verder stipt dit verhaal ook meteen verschillende horror elementen aan. Meer kennis is niet altijd beter. Professor Agnell en later zijn achterneef Thurston zijn (mede door moderne techniek als kranten) in staat om gebeurtenissen van over de hele wereld en uit verschillende tijden met elkaar in verband te brengen en gruwelijke conclusies te trekken over wat de mensheid te wachten staat. Het drijft Thurston en anderen tot waanzin. 
En zonder dat wij het weten, leven er onder het oppervlak van de aarde gruwelijke monsters. Zij zijn in staat om de gehele menselijke beschaving in een keer te vernietigen en we weten niet eens dat zij er zijn. En wanneer de sterren goed staan, zullen zij wakker worden. Het was puur geluk dat Johanson in de buurt was en de tegenwoordigheid van geest had om Cthulhu te rammen. Maar het is slechts een uitstel. 

Leuke, korte film om eens te kijken en een introductie te krijgen in de wereld van Lovecraft. 



zaterdag 11 januari 2025

De Twee Tijgers - Sandokan

Vorig jaar ben ik braaf geweest en kreeg ik van de Sint een mooi cadeau. Het was Sandokan: The Two Tigers van Emilio Salgari. De verhalen van Sandokan (dit is het vierde boek) van Salgari waren voor de Italiaanse bevolking wat Karl May was voor de Duitsers, een inkijkje in vreemde, exotische culturen, die in die tijd, de meeste mensen nooit van dichtbij zouden zien. 



Lang geleden keek ik al eens de TV - Serie Sandokan, gebaseerd op deze boeken. Die vond ik erg leuk en ik ben blij dat ik nu eens van de oorspronkelijke verhalen kan lezen. 

Dit verhaal vindt plaats tegen de achtergrond van de Indiase Opstand van 1857, waarbij Indiase sepoys in opstand kwamen tegen de Britse machthebbers. De opstand duurde vrij lang en was de grootste van de 19e eeuw. Uiteindelijk werd deze bloedig neergeslagen en uiteindelijk werd India onderdeel van het Britse Rijk met een onderkoning onder Koningin Victoria. 

Spoilers

Het verhaal opent in Maleisië. Sandokan en zijn vriend, de Portugees Yanez krijgen bericht dat hun vriend Tremail Naik in de problemen zit. Na eerdere avonturen wilde hij met zijn dochtertje Dharma van zijn oude dag genieten, maar door vijanden uit het verleden is Dharma nu ontvoerd! Tremail Naik vraagt om hulp! Sandokan en Yanez verzamelen meteen hun manschappen en zeilen van Maleisië naar India. 

Tremail Naik heeft zijn hoofdkwartier in de buurt van Calcutta. Wanneer Sandokan en Yanez daar aankomen, is al vrij snel duidelijk dat zij in de gaten gehouden worden. Van Tremail Naik horen zij dat het de cultus van Kali is, die Tremail Naik en Sandokan al eerder verslagen hebben, die weer terug is. Tremail Naik had ooit een priesteres van Kali ontvoerd en was met haar getrouwd, Dharma is hun dochter. De cultus wil nu de dochter opleiden tot nieuwe priesteres. 

Sandokan, Yanez en Tremail Naik trekken de moerassen van Sundarbans in, waar de cultus van Kali haar hoofdkwartier heeft. Daar komt het al snel tot een confrontatie in hun ondergrondse tempel. Maar hoewel Sandokan, Yanez en Tremail Naik de cultus een gevoelige slag weet toe te brengen, weten de grote spelers toch te ontsnappen met Dharma. De cultus heeft zich aangesloten bij de Indiase Opstand en zij gaan naar Delhi, om zich bij de rebellen te voegen!

Tegen de tijd dan Sandokan, Yanez en Tremail Naik aankomen bij Delhi, wordt deze inmiddels belegerd door de Britse troepen en ze kunnen alleen met veel moeite de stad inkomen. En dan moeten zij Dharma nog zien te vinden. En daarna moeten zij nog weer de stad weten te ontvluchten. En de cultusleden houden inmiddels een oogje open voor Sandokan en de zijnen. Dus ze worden betrapt en gevangen genomen, klaar om geëxecuteerd te worden. 

Gelukkig komt alles uiteindelijk toch nog goed. 

Conclusie

Dit is een geinig boek om te lezen. Er is niet heel veel diepgang voor wat betreft karakterontwikkeling of zeer gecompliceerd plot. Maar het is een avonturenboek in de stijl van Karl May of misschien zelfs Alexandre Dumas. Er zijn dappere, nobele helden, vuige slechterikken en mooie vrouwen. En het avontuur ontwikkeld zich snel. Er is de reis naar India, de spionage in Calcutta, de tocht door Sundarbans, de wanhopige race naar Delhi en uiteindelijk de laatste confrontatie. 

Superleuk om eens te lezen. Ik weet al wat ik volgend ga vragen. 

dinsdag 7 januari 2025

Call of Cthulhu XII - Glastonbury Tor

Het eerste jaar waarbij we de Call of Cthulhu tijdperken afgaan en in ieder tijdperk iets meemaken is alweer voorbij. We hebben de Cthulhu Invictus achter ons gelaten, en Cthulhu Dark Ages is ook alweer grotendeels voorbij, waarschijnlijk ronden we dat in april of mei wel af. En dan zullen we later dit jaar waarschijnlijk starten met Musketeers versus Cthulhu of Chulhu: Reign of Terror. 

In ieder geval, de problemen in Bath komen ook tot een hoogtepunt. 

Caedmon de Monnik 
Draca de Wijze
Cuthbert de Sterke
Benno Ben Salomo
Marcus Livim (afwezig)

31 maart 998, Bath

Ondanks dat Forstes verslagen lijkt, zit het de onderzoekers niet lekker. Allemaal zagen zij de oranje gele wolk opstijgen uit het gruwelijke, slangachtige lichaam van Forstes en zij zagen het wegdrijven naar het westen. Kan Forstes terugkeren? Met toestemming en een brief van Abt Ælfheah trekken zij te paard naar Glastonbury. In die richting zagen zij de wolk wegdrijven, bovendien staat daar de oudste kerk van Brittannië, nog gesticht door Josef van Arimatea zelf en gewijd aan Sint Michaël de Aartsengel. Sommigen zeggen dat Josef van Arimatea de Graal van het laatste avondmaal van Jezus en zijn apostelen mee heeft genomen naar Glastonbury en dat deze daar nog steeds bewaard wordt. 
Voor Draca de Wijze en Caedmon is dat een extra reden om eens in Glastonbury te gaan kijken. Zij realiseren zich dat de Graal een krachtig symbool is van wedergeboorte en het overwinnen van de dood, zoals Jezus dat beloofde aan zijn volgelingen. En de gevonden inscripties spreken ook over een Slang die de Zon wil verzwelgen en daarmee de wedergeboorte van de wereld onmogelijk wil maken. (Religion succes Draca, Mythos succes Caedmon). 
Draca de Wijze en Caedmon zijn bang dat het nog eens op een strijd aan kan komen, en zij nemen Eawulf en de overlevenden van zijn legertje mee. 




De tocht naar Glastonbury is zwaar. Zij moeten de Somerset Levels oversteken en dat is in deze tijd van het jaar een natte en modderige bedoening. Maar gelukkig weet Cuthbert de Sterke hen met vaste hand door alle plassen te leiden en steeds weer een droog pad te vinden (Tracking succes). Na twee miserabele dagen, arriveren zij dan in het dorp Glastonbury, terwijl de Tor boven hen uittorent. 

2 april 998, Glastonbury

De onderzoekers besluiten om meteen maar de Tor te beklimmen, naar de leefgemeenschap van de Monniken die daar wonen. Zij volgen het pad dat van het dorp de top van de heuvel op gaat. Het pad gaat niet recht omhoog, maar het draait steeds weer om de Tor heen, in allerlei slingers. het is Benno ben Salomo die zich realiseert dat dit pad niet alleen om de buitenkant van de Tor heendraait. Het draait op de een of andere manier ook naar binnen. Als ze weet hoe je het moet doen kan je het pad ook naar binnen volgen, naar een andere wereld. Is hier een toegang tot de onderwereld? (Insight succes Benno). Uiteindelijk arriveren zij dan bij de monniken. 

Deze leefgemeenschap is heel wat kleiner en bescheidener dan wat Caedmon en Draca de Wijze gewend zijn in Bath. De kerk is van hout. Er is geen groot klooster, maar verschillende gebouwtjes, die bij elkaar staan rond de kerk. Draca de Wijze klopt aan bij de deur van een gemeenschappelijk gebouw. De jonge monnik Thomas doet open. En na enig gepraat wordt de groep verwelkomd om te overnachten in het gemeenschappelijke gebouw. Er zijn verder geen andere gasten, alleen andere monniken.
Die avond neemt iedereen deel aan een avondmaaltijd van eenvoudige stoofpot met brood. De andere monniken zijn erg geïnteresseerd in de komst van de onderzoekers naar de leefgemeenschap van Sint Michaël op de Tor. Maar dat zal allemaal moeten wachten, tot zij morgen eerst met Abt Ælfweard hebben kunnen spreken.  
Die nacht slapen de onderzoekers allemaal op de grond in het gemeenschapshuis van de monniken, terwijl de monniken ieder in hun eigen cellen slapen. 

3 april 998, Abdij van Sint Michael

In de vroege morgen staat iedereen vroeg op om de Lauden bij te wonen. Wanneer de Draca de Wijze en Benno ben Salomo de kerk binnen willen gaan, zien zij in de boog van de toegangsdeur een als centrale steen een siertegel zitten. Hierop staat een afbeelding van Sint Michaël die Satan in de vorm van een Serpent overwint. (Insight succes). Zij zien dit als een voorzienig teken en als teken dat zij daadwerkelijk op de goede weg zijn. 
Tijdens de dienst valt het Benno ben Salomo op dat de monikken allemaal bloednerveus zijn. Zij voeren de rituelen uit alsof ieder moment Paus  Gregorius V zelf binnen kan stappen om te controleren of het allemaal wel goed gaat. Voor een kleine leefgemeenschap aan de rand van het Christendom is dat natuurlijk wel vreemd. Hij vermoed dat zij naar de juiste plek zijn gekomen, hier is iets vreemds aan de hand (Religion succes). Draca de Wijze en Caedmon zien niets, zij zijn juist wel tevreden over de aandacht voor de kleinste details van deze monikken (Religion fail).

Na de dienst kan de groep eindelijk een overleg hebben met Abt Ælfweard. Deze man van middelbare leeftijd ziet er vermoeid en gespannen uit. Cuthberd legt uit wat de onderzoekers komen doen en vertelt over de problemen die zij in Bath hebben gehad met wat uiteindelijk een demon uit de hel bleek te zijn. Abt Ælfheah heeft hen nu naar Glastonbury gezonden. 
Abt Ælfweard vertelt dan over zijn zorgen. Hij heeft het gevoel dat zijn leefgemeenschap belegerd wordt. Alleen door alle rituelen zo goed mogelijk uit te voeren, kan hij de spirituele aanvallen steeds afslaan. Hij is bang dat op een dag, zeer binnenkort, hij en zijn monniken zullen falen. En wat zal er dan gebeuren?
Hoe meer Abt Ælfweard spreekt, hoe meer Benno ben Salomo zich realiseert dat de Abt iets achter houdt. Hij weet dondersgoed waarom hij en zijn leefgemeenschap aangevallen worden! De Heilige Graal wordt hier bewaard. Dit symbool van wedergeboorte en wederopstanding is het doel van de aanvallen. En Abt Ælfweard houdt dat geheim, zelfs voor de meeste van zijn monniken! (Insight succes Benno). 




Wanneer de onderzoekers weer buiten staan, willen Caedmon en Draca de Wijze op de zoek naar de Heilige Graal, net als . Deze zal een machtig wapen zijn, tegen Forstes en de zijnen. Cuthberd de Sterke en Benno ben Salomo zijn daar niet van overtuigd. Al bijna 900 jaar wordt er gezocht naar de Graal. Zelfs de ridders van Koning Arthur, toch niet de minsten, hadden de grootste moeite om de Graal te vinden. Bovendien, waar is een Graal voor en hoe gebruik je die?

Benno ben Salomo leidt de weg, wanneer zij het pad van de Tor volgen, maar nu naar de Onderwereld. Het lijkt hem toe dat hij geen keuze heeft. Zijn voeten worden naar het pad getrokken, hij lijkt het tegelijkertijd te volgen en opnieuw te maken. Zijn vrienden volgen hem, samen met Eawulf en zijn acht volgelingen. 
Op een gegeven moment komt Benno bij een punt waar twee paden lijken te scheiden. Een pad gaat naar beneden, naar Glastonbury, een ander pad gaat naar de Onderwereld. Zonder problemen stapt Benno de Onderwereld in. Draca de Wijze en Caedmon volgen hem zonder problemen, net als Eawulf en een aantal van zijn volgers. Maar Cuthbert de Sterke en een aantal andere volgers blijven achter op de grazige helling van Glastonbury. Zij zien geen spoor meer van Benno en de zijnen. 

Benno, Draca, Caedmon en Eawulf staan nu in een donkere tunnel van Kalksteen en Leisteen. Wanneer zij deze tunnel volgen, komen zij al snel uit bij een grote grot. Zij kijken neer op groot afgodsbeeld van een enorme Slang. Meer Serpentmannen als Forstes zijn duidelijk bezig met een of ander ritueel. Benno vraagt zich af wat zij kunnen doen. Eawulf is gek genoeg nog het verstandigst en stelt voor dat zij nu terugkeren naar de bovenwereld. Forstes heeft een paar dagen geleden nog twee van zijn mannen gedood. En hier zijn er veel meer. Zij kunnen deze meute niet aan. 

Benno, Draca en Caedmon keren weer terug naar een paniekerige Cuthbert, die al probeerde een weg de heuvel in te graven. 

De onderzoekers realiseren zich dat Abt Ælfweard volledig gelijk had. Zij worden inderdaad belegerd en de gebeurtenissen uit Egypte van meer dan 700 jaar geleden herhalen zich nu in het groene en aangename Brittannië. Waarschijnlijk zal het ritueel van de Verbanning van Apep ook hier uitgevoerd moeten worden. Maar daarvoor hebben zij wel meer menskracht nodig. De krijgers van Eawulf zijn dapper, maar het zijn er maar acht. Ook de monikken zijn geen krijgers. 

De dichtstbijzijnde wereldse machthebber is waarschijnlijk Osmund, Earl van Dorset (Deze Osmund leefde later dan 998, maar aangezien hij ook patroonheilige werd van de krankzinnigen, konden we het niet laten). Ongetwijfeld kan Benno wel een slimme deal met hem regelen, om zo zijn legertje te mogen lenen. 
Het ziet er naar uit dat alles tot een hoogtepunt zal komen met Pasen, dat zal zijn op 17 april. 



vrijdag 3 januari 2025

Shin Godzilla

Oud & Nieuw vierden we traditioneel met eerst een film, en dit keer was dat Shin Godzilla (2016) van Hideaki Anno en Shinji Higuchi. Nadat we laatst al Godzilla Minus One hadden gezien, hadden we zin in meer monsterfilms. Deze film huurden we uit de Bibliotheek en konden we op de bank kijken. 


Spoilers

De film opent met een bootje dat verlaten wordt aangetroffen in de Baai van Tokyo. Wanneer de lokale politie het bootje onderzoekt en zich afvraagt waar de eigenaar gebleven kan zijn, ontploft plotseling de boot van de politie en wordt een tunnel onder de Baai van Tokyo ook vernield, een enorme ramp natuurlijk in een drukke stad als Tokyo. 

En wat doe je als overheid, wanneer een enorme ramp je hoofdstad platlegt? Dan richt je een commissie op, om met deze ramp om te gaan. De commissie lijkt nog goed van start te gaan, de ramp moet bestreden worden, mensen gered en verzorgd, slaapplaatsen ingericht. Daarvoor liggen allemaal draaiboeken klaar. Maar wat heeft de ramp nu veroorzaakt, en belangrijker nog, wie moet de schuld krijgen?

Een jonge, ambitieuze ambtenaar Rando Yaguchi (Hasegawa) denkt dat de ontploffing helemaal geen ramp was, maar het gevolg van een levend wezen. Als jonge blaag krijgt hij meteen te horen dat hij geen onrust moet stoken. Maar uiteindelijk blijkt hij gelijk te hebben. Het monster komt aan land en legt een groot deel van Tokyo in puin. 

Voor een monster als dit moet het leger worden ingezet! Maar het leger heeft maar een beperkte opdracht. Is dit monster wel een aanval van een buitenlandse mogendheid, of moet eerst de wet worden aangepast, zodat het leger legitiem ingezet kan worden? Een nieuwe commissie denkt daarover na en bereid wetswijzigingen voor. 

Ondertussen gaan foto's en films van het monster de wereld over. De Amerikanen bemoeien zich ook met de ramp. Zij laten weten dat een Japanse professor lang geleden onderzoek deed naar het monster, maar dat zij die informatie stil hielden, om geen paniek te veroorzaken. NU zeggen de Amerikanen meer hulp toe, en zij bombarderen Godzilla. Maar dat maakt Godzilla alleen maar heel boos, en in zijn woede begint hij kernstraling uit te stralen. De Minister President (Ôsugi) van Japan komt hierbij om, samen met een aanzienlijk deel van de Japanse regering. 

Niet alleen richt Godzilla waanzinnig veel schade aan, hij zorgt ook nog voor een diepe politieke crisis! Maar geen crisis zonder kansen! Nu veel van de oude garde is uitgeschakeld, staan er wat gretige jonge mannen klaar om hun kans te grijpen op het politieke toneel van Japan.  

De aanval van de Amerikanen en de nucleaire reactie van Godzilla hebben wel voor een respijt gezorgd. Godzilla is zoveel energie kwijtgeraakt dat hij in een soort winterslaap raakt en verstijft. De Japanners hebben even de tijd om een nieuwe oplossing te verzinnen. Een dappere commissie van ambtenaren en wetenschappers werken rond het klokje door en komen met een oplossing. Ze willen het bloed van Godzilla laten stollen, zodat het beest sterft. Maar de andere landen van de wereld willen zeker weten dat het werkt en geloven in de inzet van atoomwapens. En ze zijn prima bereid om heel Japan op te offeren als ze zeker weten dat Godzilla ook sterft. 

Het wanhopige plan van de Japanse Interim regering lijkt te werken. Godzilla is voorlopig geen gevaar meer. En de straling van Godzilla zal ook snel verdwijnen. Tokyo kan herbouwd worden en Japan kan herstellen. Maar de rest van de wereld heeft er weinig vertrouwen in en zij laten Japan weten dat als Godzilla weer tot leven komt, er onmiddellijk een atoomaanval uitgevoerd zal worden. Dat blijft dan als een zwaard van Damocles boven de geschokte natie hangen. 


Conclusie

Ook dit is een prima film. De focus ligt wat minder op Godzilla en wat meer op de reactie van de (vrij formele en hiërarchische) overheid. Voor allerlei crisissen liggen plannen en draaiboeken klaar, maar wat doe je als er iets gebeurt waar je echt nog nooit over hebt nagedacht? Dan grijp je terug op wat je kent, overleggen, commissie, afstemming en schuld doorschuiven. 
En in tijden van crisis laat iedereen zijn ware aard zien. Oudere politici willen graag dat alles hetzelfde blijft tot aan hun pensioen en maken zich meer zorgen om de fragiele machtsbalans tussen alle ministeries, dan om de problemen van de bevolking. De jonge politici zien dit als een kans om de macht te grijpen en eindelijke de oude sokken van het toneel te vagen (en vergeten de bevolking). In die zin was deze film het tegenovergestelde van Invaders from Mars, waarbij de overheid juist wel reageerde als een goed geoliede machine, die effectief reageert op een buitenaardse invasie. 

Verder is Godzilla dan niet veel in beeld, maar hij is wel erg eng, vooral in één van zijn latere incarnaties. Half Tokyo ligt in puin, in paniek proberen miljoenen mensen de stad te verlaten, en tegen de horizon afgetekend zie je dan het silhouet van het gruwelijke monster. De dreiging die daarvan uitging kwam mooi over. En de machteloosheid van de overheid om de bevolking te beschermen was ook beklemmend. 

Een interessante film, zeker de moeite waard. 


 

donderdag 2 januari 2025

Oud en Nieuw 2024 - 2025

Kerst is alweer voorbij, en zelfs de spellendag is alweer geweest. Dat betekent dat Oud en Nieuw alweer snel op ons afrazen. En dat hebben we weer volgens traditioneel recept afgehandeld. 




In de middag haalde ik vrienden D. en J. op, voor eerst een film (waarover later meer) en daarna een lekkere maaltijd en dan nog een spelletje tot 00:00. Inmiddels doen we dat ook al weer meer dan 10 jaar op die manier. Zo sluipen de tradities er langzaam aan toch in. En steeds veranderen ze een beetje. 
Ons oudste kind ging in de avond de hort op met vrienden en kwam pas laat weer thuis. Ons middelste kind moest werken en kwam nog even kort thuis om gelukkig nieuwjaar te wensen en vertrok toen ook naar vrienden. En onze jongste bleef de hele avond wakker. 

Die avond speelden we Mansions of Madness, wat wel vaker langs is gekomen tijdens Oud en Nieuw (in 2021 en in 2017). Dit keer speelden we Escape from Innsmouth. Net als in het verhaal The Shadow over Innsmouth moeten we proberen om te ontsnappen uit het dorp Innsmouth, terwijl we achterna gezeten worden door afgrijselijke, onmenselijke inwoners van Innsmouth. Ondanks onze dappere inzet, waren we toch niet in staat om te ontsnappen uit Innsmouth en werden we uiteindelijk geofferd aan de vreselijke goden. Een van ons was echter waanzinnig geworden van alle gruwelijkheden en sloot zich vrijwillig aan bij de onmenselijke cultisten. Dat telt als een gelukkig einde in de wereld van Cthulhu.

En voor we het wisten was het al weer 00:00 en ging er weer heel erg veel vuurwerk de lucht in. Dat was natuurlijk wel een beetje gek, aangezien de gemeente al een paar jaar een vuurwerkverbod hanteert. En sinds Corona was de klad er wel een beetje ingekomen, wat vuurwerk in ons dorp betreft. Dus het was bijzonder om te zien hoe lang en hoe veel vuurwerk er werd afgestoken. Er waren duidelijk wat mensen die flink geinvesteerd hadden in mooi siervuurwerk. En ons dorp was niet de enige, er is tijdens de jaarwisseling weer meer dan voorgaande jaren verknald. 

In ieder geval, 2025 is begonnen en het is maar afwachten wat ons dat allemaal gaat brengen.