Pride

Onlangs zag ik Pride (2014) tijdens de vierdaagsefeesten van dit jaar op roze woensdag. Lux Nijmegen organiseerde een filmvoorstelling. Dus dat was een mooie kans om deze film van Matthew Warchus eens te zien. Verder zit de film vol met bekende Britse acteurs van het moment. We zagen Bill Nighy (Ordeal by Innocence, Hot Fuzz), Imelda Staunton (Chicken Run), Dominic West, Paddy Considine (Hot Fuzz), Ben Schnetzer, George MacKay, Andrew Scott (Spectre, Sherlock) en Freddie Fox (Zoon van Edward Fox). 

De film is gebaseerd op ware gebeurtenissen en veel van de mensen die in de film voorkomen, hebben ook echt bestaan. En dat maakt het toch altijd weer bijzonder. 

Spoilers

De film begint met de Gay Pride van 1984. De jonge Joe Cooper (MacKay) wil voor het eerst meelopen en maakt kennis met andere homoseksuele mannen en vrouwen, waaronder Mark Ashton (Schnetzer). Deze zamelt geld in om de gezinnen van mijnwerkers te ondersteunen, die in staking zijn tegen het beleid van Thatcher. 

Er wordt flink wat geld ingezameld, maar geen enkele vakbond van Mijnwerkers wil het geld van de Lesbians and Gays Support the Miners aannemen, want lesbiënnes en homoseksuele mannen zijn kennelijk erg eng. Dan besluiten de leden van de LGSM maar zelf een mijnwerkers dorpje te vinden in Wales om het geld persoonlijk te brengen. Hun oog valt op de Dulais vallei, waar allemaal behoorlijk onwereldse Welsh mijnwerkers en hun families wonen. Die hebben in het begin niet zo door waar de L en G precies voor staan, maar zijn maar wat blij met het geld. 

De vertegenwoordiger van Dulais, Dai Donovan (Considine) komt helemaal naar London om het geld in ontvangst te nemen en kennis te maken met de gulle donateurs. Hij is een beetje gechoqueerd wanneer hij zich realiseert dat hij met lesbiënnes en homoseksuele mannen praat. Maar hij laat zich niet lang uit het veld slaan en snapt dat hij medestanders moet zien te vinden. En hij nodigt de LSGM meteen uit in Dulais. 

Eenmaal in Dulais aangekomen, moeten de inwoners van Dulais ook wennen aan de leden van de LSGM en dat leidt tot allemaal hilarische misverstanden. Maar na verloop van tijd blijkt dat de bewoners van Dulais en de LSGM ook van elkaar kunnen leren. Jonathan (West) leert Sian James (Gunning) dat de politie ook regels heeft waar ze zich aan moeten houden en zij kan zo twee familieleden vrij krijgen. En van de oude besjes in Dulais krijgt de jonge, hippe lesbiënne nog best wat degelijk relatie advies. 

Eenmaal terug in London blijkt dat het is uitgekomen dat de mijnwerkers worden gesteund door lesbiënnes en homoseksuele mannen, ofwel perverselingen, zoals de Britse kranten dat zo smaakvol kunnen brengen. Mark laat het daar niet bij zitten en organiseert meteen een groot festival, Pits and Perverts (het bestaat nog steeds) om nog meer geld op te halen. Het festival is een groot succes en er is nu nog meer geld en nog meer aandacht voor de penibele positie van de LHBT - gemeenschap en van de mijnwerkers. 

Maar dan slaat het noodlot op verschillende fronten toe. In Dulais zijn er toch te veel mensen die niet willen samenwerken met de LGSM en hun geld wordt voortaan geweigerd. Verder wordt de mijnwerkersstaking ook gebroken en keren de mijnwerkers terug naar hun werk. En de leden van de LGSM krijgen ook allerlei persoonlijke tegenslag te verduren. 

En dan is weer tijd voor Pride 1985 en wanneer de leden van de LGSM verzamelen om deel te nemen aan de Pride Mars worden zij verrast door hun vrienden uit Dulais. En die zijn niet alleen. Allerlei landelijke mijnwerkersvakbonden hebben gezien hoeveel zij te danken hadden aan de inzet van de LGSM en zij lopen met al hun leden mee in de Pride van '85. En later zijn het de mijnwerkersvakbonden die de Labour partij onder druk zetten om de decriminalisering en acceptatie van homoseksualiteit op te nemen in het partijprogramma. 

Conclusie

Dit is een hele leuke film in de stijl van andere Britse komedies met een sterke sociale boodschap, zoals The Full Monty. De cultuurschok tussen de mondaine, stadse lesbiënnes en homoseksuele mannen en de conservatieve plattelandsbevolking is hilarisch. Maar dan blijkt stiekem dat de conservatieve mijnwerkers zo dom nog niet zijn en dat de stadse homoseksuele mannen ook nog interessante kennis hebben. De cultuurschok waar beide partijen wat van kunnen leren is natuurlijk vaker gedaan, maar het komt hier wel bijzonder goed uit de verf. 

En de film gaat ook over een interessant stukje geschiedenis van Groot Brittannië, dat aansprekend in beeld gebracht wordt. De Mijnwerkersstaking was ongekend in zijn tijd en is ook daarna nooit meer op zo een grote schaal herhaald. En de betrokkenheid van de LHBT - gemeenschap heeft ook daar gezorgd voor een enorme emancipatiebeweging van de LHBT - gemeenschap zelf, er werden toen stappen gezet om discriminerende wetgeving te schrappen. 

En mensen, vergeet niet dat vakbonden ook emanciperend werken. Dankzij de vakbond kregen vrouwen ook toegang tot onderwijs en een netwerk, dat anders niet voor hen beschikbaar zou zijn. Sian James heeft na haar werk tijdens de Mijnwerkersstaking en politieke carrière opgebouwd en werd de eerste vrouwelijke MP voor Swansea. En hetzelfde geldt voor Hefina Headon, die dankzij haar werk voor de vakbond ook de kans kreeg om andere belangrijke zaken onder de aandacht te brengen.  

Al met al een prima film, vooral kijken als je de kans krijgt. 

Call of Cthulhu VII -

Tijdens onze heerlijke vakantie aan het Comomeer had ik helemaal geen tijd om Call of Cthulhu te spelen. Maar daar hebben we na mijn terugkomst wel meteen wat aan gedaan. De laatste keer in de Romeinse tijd, hierna gaan we door naar Cthulhu Dark Ages.   

Draco Silvius Dorso - Patriciër
Gaius Valerius Lucanis - Wetenschapper in dienst van Draco Silvius Dorso
Vibus Norbanus - Ziener in dienst van Draco Silvius Dorso (niet aanwezig)
Proclus Servilius Adventus - Ex-slaaf van, maar nu als bankier in dienst van Draco Silvius Dorso.
Marcus Livius Cicero - Senator en rivaal van Draco Silvius Dorso

Ante Diem III Kalendas Mensis November, in het Eerste Jaar van het Consulschap van Hadrianus en Caesar of 898 Ab Urbe Condita, bij een enge boom.

Een Centuri is druk bezig om de boom waaraan de offers aan Asus gebracht werden om te hakken. Dit vuige symbool van mensenoffers zal snel vernietigd worden en hopelijk de cultus erbij ook. Verder worden er verkenners uitgestuurd, zij vinden al snel een naburig dorpje in een vallei. Daar zal deze smerige cultus zich schuilhouden. De rest van het cohort gaat met de Romeinen op pad om paal en perk te stellen aan deze praktijken. 

Het cohort

Wanneer de Romeinen een heuveltje over rijden, zien zij in de vallei beneden een dorpje met akkertjes liggen, zoals er zoveel zijn in landelijk  Britannica. Maar dit dorp is wat vreemd. Er zijn grote veekralen en deze bevatten geen loslopend vee, maar kooien. En er lijkt een klein tentenkampje naast het dorp te zijn. Wanneer de Romeinen het dorp verder naderen, zien zij helemaal niemand op de akkertjes, geen vrouwen die wassen bij de beek en geen spelende kinderen. Hier is iets heel raars aan de hand. 

Marcus Livius Cicero neemt de leiding en rijdt naar beneden. De rest van het Cohort volgt hem. Wanneer zij eenmaal in de buurt van de eerste hutjes komen, gooit een Britse jongedame een deur open en zij rent haar huis uit, recht op de soldaten af. Zij brabbelt wat in haar eigen taaltje, maar heeft duidelijk geen kwaad in de zin. Gaius Valerius Lucanis vangt haar op, hoewel hij geen woord Brits spreekt. In haar angst en paniek is zij ook nog slecht te volgen. Met wat strategische schouderklopjes en goed gekozen lieve woordjes, weet hij haar te kalmeren. 

Deze Britse jongedame is duidelijk bang van iets of iemand en de Romeinen krijgen niet duidelijk wat het is. Waarschijnlijk heeft het iets met het tentenkamp te maken. Marcus Livius Cicero besluit om het cohort om het dorp heen te laten marcheren en direct het tentenkamp aan te vallen. 

Wanneer het cohort het tentenkamp nadert, komt uit de grootste tent een man te voorschijn, die duidelijk de leider of priester is. Hij is geen stoere druïde maar een enge sjamaan. Hij draagt een wolvenvel met de wolvenkop als helm. Kettingen en armbanden van botjes (van eerdere slachtoffers?) hangen aan zijn armen en zijn nek. Een groep barbaars geklede mannen staat bij hem. Ze zijn misschien intimiderend genoeg om een paar dorpelingen eronder te houden, maar tegen een Romeins Cohort kunnen ze niet op natuurlijk. 

Marcus Livius Cicero geeft de Centurion opdracht om verder te marcheren en de opstandelingen uit te schakelen. Maar dan heft de Sjamaan zijn hand en plotseling is Marcus Livius Cicero in de greep van verschrikkelijke pijn! Zijn zicht vertroebelt en over zijn hele lichaam barsten vreemde gezwellen open. Hij valt van zijn paard en kronkelt van pijn op de grond (Wrack). 

De soldaten laten zich niet afleiden en marcheren verder. En net voor zij de eerste slagen met de barbaren zullen wisselen, brult de sjamaan weer vreselijke kreten. De grond begint te bewegen en gruwelijke monsters werken zich naar boven. Het lijken mensen, maar zij zijn iets groter, hebben enorme klauwen aan hun handen en zien er monsterlijk uit, met een snuit met enorme tanden, in plaats van een mond (Ghouls). De soldaten raken meteen in paniek, en van enige discipline en formatie is al snel geen sprake meer (SAN fail)!

Gaius Valerius Lucanis probeert nog de orde te herstellen, door wat bevelen te schreeuwen, maar hij heeft duidelijk geen verstand van oorlogsvoering of tactiek en hij wordt genegeerd door de soldaten (Science Rethorica fail). Marcus Livius Cicero kronkelt nog steeds op de grond. Proclus Servilius Adventus wil zich al helemaal niet met de zaak bemoeien. De laatste keer dat hij probeerde te vechten, viel hij van zijn paard. 

Draco Silvanus Dorso kan dit niet aanzien. Het zal hem toch niet overkomen dat hij door een stel Britse fanatici in de pan gehakt wordt, samen met een Romeins Cohort! Hij brult bevelen naar de soldaten. En dit keer luisteren zij (Fast Talk Succes)! Met zijn bevelen weet Draco Silvanus Dorso enige orde te herstellen en wanneer de Romeinse oorlogsmachine eenmaal in beweging komt, is deze niet meer te stoppen. 

Maar de cultisten van Baeg Ma Asus weten met de hulp van Ghouls toch nog wel enige schade aan te richten. Vooral de Ghouls zijn verschrikkelijk. Wanneer zij een Romeinse legionair weten vast te pakken, doden zij hem niet, maar beginnen meteen te eten van zijn levende vlees! Maar deze gruwelijke honger is ook meteen hun ondergang. Wanneer een ghoul probeert een soldaat op te vreten, halen zijn makkers de de ghoul neer. Als snel keert het tijd en behalen de Romeinen weer een klinkende overwinning van beschaving op chaos. 

Wanneer de cultusleider ook gedood is, herstel Marcus Livius meteen van zijn aandoening. De Romeinen nemen de leiding en bevrijden eerst gevangenen uit de kooien, waaronder ook de Gids Drust met wie het allemaal begonnen was. Hij is heel dankbaar dat zijn Romeinse vrienden de moeite hebben genomen om hem te bevrijden. Verder zijn er nog andere Britten die ook gevangen zijn genomen en tot grote schrik van Marcus Livius en Draco Silvanus Dorso zijn er ook een paar Romeinse dames onder de gevangenen. Was het de bedoeling dat ook zij doodgeranseld zouden worden als een offer aan de boom? Zouden hun schedels daar ook liggen verbleken, als zij niet naar Brittannia gestuurd waren?

Marcus Livius Cicero is van mening dat deze cultus nooit meer mag opstaan. Hij verzameld de lichamen van de leider, de cultisten en de Ghouls en hij laat heb verbranden op een grote brandstapel. Dan laat hij daarna ook nog zout over de as strooien. Dan keert iedereen weer terug naar Bath, waar zij als helden worden onthaald. 

Nawoord

Proclus Servilius Adventus was al gehuwd met de Britse ex-slavin Elenys en woonde met haar in een bescheiden villa in de buurt van zijn voormalige meester. Gaius Valerius Lucanis huwde het Britse meisje, die naar de Romeinen vluchtte en zij bleek Arianell te heten. Vibus Norbanus huwde de slavin Mery uit Bath. Marcus Livius Cicero huwde Aurelia en Draco Silvanus Dorso huwde Marcia, de twee Romeinse zusters, die gevangen genomen waren door de cultus. 

Zij leefden de rest van hun dagen in vrede in hun villas nabij Bath.  

 

 

In Vacanza in Italia - Wandelen in Breglia

Het Comomeer ligt onderaan de zuidelijke Voor - Alpen en de omgeving is dus erg bergachtig (in elk geval voor onze Nederlandse begrippen) en dat wilden we ook van dichtbij bekijken. Sander bracht ons met de auto naar Breglia en vandaar begonnen wij een korte wandeling, met prachtig uitzicht over het Comomeer. 

Uitzicht

De wandeling bracht ons nog bij de Santuario della Beata Vergine di Breglia, ofwel het Heiligdom van de Gezegende Maagd van Breglia, een kleine kapel. Vandaar konden we kijken naar Bellagia (het schiereiland uiterst links op de foto), Plesio (het dorp uiterst rechts op de foto) en Menaggio (in het midden, aan de oever van het meer). Daarna ging de wandeling nog verder door de bossen bij Breglia. We kwamen langs nog andere uitkijkpunten en als je eenmaal een beetje hoog zit, kan je wel erg ver kijken. En het was allemaal even prachtig. 

De omgeving van het Comomeer is prachtig en er is voor iedereen voldoende te doen. Misschien dat Bretagne eindelijk een zware concurrent heeft, wat betreft vakantiebestemmingen. 

  

Emma

Tijdens de vakantie was er ook tijd voor Emma (1996) van Douglas McGrath. In de hoofdrol zien we een piepjonge Gwynneth Paltrow (Iron Man 1 en Iron Man 2) en verder een hele parade aan bekende en minder bekende Britse acteurs. We zien Alan Cumming (Titus, Bernard and the Genie), Toni Collette (The Sixth Sense, Nightmare Alley), Kathleen Byron (Black Narcissus), Karen Westwood (The ABC Murders) en Ewan McGregor (A Life Less Ordinary). 

De film Emma is gebaseerd op het gelijknamige boek van Jane Austen. En daarmee is het natuurlijk weer een briljant romantisch en komisch commentaar op de goede zeden van een vroegere wereld.

Spoilers

De film volgt het verhaal van de roman vrij trouw. Mr. Woodhouse (Hawthorne) en zijn dochter Emma (Paltrow) wonen alleen op Hartfield. De oudste dochter en oudere zus van Emma, Isabella, is al getrouwd met Mr. Knightley en onlangs is ook de gouvernante van Emma, Juffrouw Taylor, getrouwd met Mr. Weston. Emma is erg in haar nopjes met het feit dat zij Juffrouw Taylor en Mr. Weston aan elkaar gekoppeld heeft en besluit om dat vaker te doen. Ze denkt daarbij niet aan zichzelf, ze is zo rijk dat zij geen man hoeft te zoeken om haar te onderhouden. 

Het oog van Emma valt daarbij op Harriet Smith (Collette), een lieve, jonge wees van onduidelijke afkomst. Zij probeert haar nieuwe vriendin te koppelen aan de lokale Vicaris Mr. Elton (Cumming). Deze heeft echter geen oog voor Harriet, maar wil juist verder met Emma, wat Emma totaal niet ziet zitten. In de nasleep hiervan maakt Emma nog wat sociale blunders, omdat ze net iets te veel blijft hangen in haar enorm geprivilegieerde positie. Wanneer Mr. George Knightley (jongere broer van de andere Mr. Knightley) haar daarop ferm aanspreekt, wordt het tijd voor wat eerlijke introspectie van Emma. 

Uiteindelijk komt alles toch nog goed. 

Conclusie 

Dit is een heerlijke film vol met jonge, mooie mensen. Een piepjonge Gwynneth Paltrow (24), Toni Collette (24) en Ewan McGregor (25) zijn heerlijk om naar te kijken en laten in hun jonge jaren al zien wat we van ze kunnen verwachten. 

Verder is Jane Austen een fantastische schrijfster met een goed oog voor de zwakheden van (jonge) mensen en weet dat humoristisch over te brengen. De ontwikkelingen tussen alle jonge mensen in het dorp zijn hilarisch om te volgen. 

Vooral kijken als je nog eens op zoek bent naar een fris kostuumdrama. 

In vacanza in Italia - Milano

Milaan ligt nog redelijk in de buurt van Cernobbio, dus op een hele hete dag besloten man en de oudste kinderen daar ook nog heen te gaan (ik en de jongste bleven achter in Cernobbio). 

Duomo di Milano

In de morgen gingen man en kinderen met de auto naar Como, om daar op de trein naar Milaan te stappen. En een uurtje later stonden ze in het centrum van Milaan. En daar hebben ze te toen meteen de Duomo di Milano bezocht. 

Deze imposante kathedraal is de grootste van Italië en een van de grootste ter wereld. Een paar jaar geleden hebben Sander en ik natuurlijk de Dom van Keulen gezien, en die vond ik toen behoorlijk imposant. Maar deze Dom is toch weer een slagje groter. En deze Dom was ook prachtig. De buitenkant is geheel in gothische stijl, met enorm veel versieringen en pilaren en allerlei andere extra's. En de binnenkant is al even mooi, met enorme glas-in-lood ramen, mozaïekvloeren en standbeelden.    

Sint Bartholomeus

En er was natuurlijk ook kunst te zien in de Dom, zoals dit standbeeld van Marco d'Agrate, van Sint Bartholomeus. En voor het geval je je afvraagt waarom Sint Bartholomeus bloot is een cape om zich heen houdt. Bartholomeus werd levend gevild voor zijn geloof. En hij draagt geen cape, maar zijn eigen vel. En typisch voor de Rooms Katholieke kerk is de goede man daarmee patroonheilige van (onder andere) leerbewerkers geworden. Ik vond het bijna net zo creepy als de verzameling relikwieen in de kerk van St. Trophime in Arles. 

Ingang van het winkelcentrum
Vittorio Emanuele II

Verder werd er ook nog even geshopt in het enorme 19e eeuwse winkelcentrum Vittorio Emanuele II, dat ook aan het domplein lag. Dit enorme winkelcentrum is al anderhalve eeuw lang een pareltje van Milaan, waar alle Milanezen elkaar ontmoeten. Binnen zitten verschillende (dure) winkels, aan prachtige barokke, overdekte straten. Op de grond ligt een prachtig mozaïek, van allemaal kleine stukjes marmer. 

Binnen in de Galeria

Dus daar moest ook gekeken worden natuurlijk. Er werden verschillende winkels bezocht en iedereen vergaapte zich aan alle mooie en dure spulletjes. 

En aan het einde van de dag was het weer tijd om naar huis te gaan. Eerst weer met de trein terug naar Como en toen weer een kort stukje terug naar huis. Het was voor iedereen een vermoeiende dag zeker in de hitte. Ik was eerlijk gezegd blij dat ik niet mee was, maar misschien dat ik dit nog eens wil doen als het wat koeler is, in mei of misschien in september. 

The Beguiled

Terwijl we op vakantie waren, keken we nog The Beguiled (2017) van Sofia Coppola (Dochter van Francis Ford). In deze wat dromerige film zien we Nicole Kidman (The Others, The Northman), Kirsten Dunst (Interview with the Vampire), Elle Fanning en Colin Farrell in de belangrijkste rollen. 

De films is gebaseerd op een boek, A Painted Devil (maar inmiddels ook bekend als The Beguiled) van Thomas P. Cullinan. En het is al eens eerder verfilmd (onder dezelfde naam), in 1971, met Clint Eastwood in de hoofdrol. 

Spoilers

De film begint met een jong meisje, Amy (Laurence) dat door een woud loopt, terwijl in de verte geweervuur te horen is. Dit zijn de gevechten van de Amerikaanse burgeroorlog. Zij zoekt paddestoelen. Plotseling vindt zij een gewonde soldaat, met het uniform van de Unie. Dat zijn de noordelijke vijanden! Maar Amy is een braaf meisje en neemt de gewonde soldaat John McBurney (Farrell) mee naar het huis waar zij woont. 

Het is de Martha Farnsworth School for Girls, geleid door Martha Farnsworth (Kidman). Vanwege de oorlog zijn de meeste leerlingen, leraressen en slaven vertrokken. Alleen Edwina (Dunst) is achtergebleven als lerares en verder zijn er nog maar vijf leerlingen over. In bijna volledige isolatie probeert Martha Farnsworth vast te houden aan de idealen van christelijkheid en beschaving en de school verkeert in een soort dromerige wereld, waar de oorlog en het gevaar nauwelijks lijkt door te dringen. Maar nu wordt er een knappe, viriele (maar gewonde) man geïntroduceerd en alle verhoudingen tussen de vrouwen staan meteen op hun kop. 

John is ernstig gewond en heeft flink wat verzorging nodig. Ook is hij dan wel lid van de Unie, maar ook dat leger heeft hij verlaten. Hij wil de rest van de oorlog wel in deze school bij de aardige vrouwtjes blijven. En hij gaat dan ook meteen aan de slag om ze allemaal te verleiden. Bij de oudere Martha Farnsworth probeert hij een wereldwijze partner te zijn, bij de eenzame Edwina een mogelijke minnaar, bij oudste leerlinge Alicia (Fanning) het foute vriendje en voor de jongsten Jane (Rice), Marie (Riecke), Emily (Howard) en Amy kan hij een interessante oudere broer zijn.

En de dames trappen er (bijna) allemaal in. Binnen de kortste keren staan ze allemaal klaar om de arme John te verzorgen, lekkere hapjes voor hem te maken en trekken ze hun mooiste kleren voor hem aan. Alleen Martha heeft door dat de mooie praatjes van John altijd precies passen in het straatje van de luisteraar. Bovendien wil zij weer ongestoord les kunnen geven. En soldaten van de Confederatie komen met regelmaat langs de school. Het is tijd dat John een krijgsgevangene wordt. 

John wil zijn comfortabele positie natuurlijk niet opgeven. En hij wil al helemaal geen krijgsgevangene worden. Dus hij probeert meteen om alle dames naar zijn hand te zetten. Hoe zal dat aflopen, wanneer alle opgelopen spanningen in een keer tot uitbarsting komen?

Conclusie

Dit is een hele mooie film. De actrices zijn prima natuurlijk en Colin Farrell is perfect als ruige, aantrekkelijke macho (met een klein hartje?), die iedereen om zijn vinger windt. Verder is de setting ook prachtig. Het verhaal speelt zich af in het vochtige en warme klimaat van Virginia, wat zorgt voor enorme wouden en veel groen. Zeker in tijden van oorlog zijn de vrouwen niet in staat om de natuur in de hand te houden, en de plantage waarop zij wonen is enorm in verval. 

En de vrouwen die zijn achterbleven in de school zijn dat eigenlijk ook. Ze vullen hun dagen met zinloze lessen, terwijl zij in de verte kunnen horen dat de wereld waarin ze die lessen zullen toepassen aan gort geschoten wordt. Ze hebben geen contact meer met hun families en vrienden, die zijn allemaal gevlucht voor de oorlog. De enige andere mensen die zij af en toe zien, zijn de soldaten van de Confederatie, wanneer die voorbij komen. Maar ook dat is niet zonder gevaar. De introductie van John McBurney in het leven van de vrouwen, brengt in ieder geval weer wat leven in de brouwerij, maar dat ontaard ook al snel in jaloezie en competitie tussen de vrouwen.  

Al met al een hele spannende en mooie film. Het begint misschien wat traag met de dromerige dagen in een geïsoleerde plantage, maar uiteindelijk is de climax buitengewoon spannend. 

In Vacanza in Italia - Villa Balbianello

We zijn tijdens onze vakantie verschillende keren in Lenno geweest, om te zwemmen en rond te kijken. En bij Lenno hoort ook een schiereiland Dosso D'Avedo, waar je kunt wandelen en uiteindelijk kan doorwandelen naar Villa Balbianello, wat we op een dag ook gedaan hebben.  

Vanaf de boot.

Villa Balbianello is ooit begonnen als een klooster (de twee kleine torentjes rechts zijn daar nog een restant van). Maar later kwam het in handen van rijke en vooraanstaande Italianen. Uiteindelijk kwam het pand en het omliggende gebied in handen van de Fondo Ambiente Italiano, een stichting die Italiaans cultureel erfgoed beheert, onderhoudt en openstelt voor het publiek. 

Het uitkijkpunt.

Dus op een mooie dag (alle dagen waren mooi) gingen wij naar Lenno, parkeerden de auto en begonnen eerst met een wandeling over de Dosso D'Avedo. Uiteindelijk kwamen we dan uit bij Villa Balbianello, waar we door de mooie tuinen konden wandelen. Het is ook mogelijk om de Villa zelf te bezoeken. Maar dat leek ons met de kinderen niet zo heel interessant, er moest namelijk ook nog gezwommen worden die dag!

De tuinen

Vanwege het hoogteverschil op de Dosso D'Avedo waren de verschillende tuinen op verschillende hoogten en liepen we steeds omhoog of omlaag met steeds wisselende uitzichten. De tuinen van de Villa lieten mij wel enigszins denken aan de Tuinen van Étretat, waar we vorig jaar zijn geweest. De tuinen van de Villa waren wat minder experimenteel en kunstzinnig, maar nog steeds erg mooi. 

I don't like sand

En Villa Balbianello is nog erg beroemd. Er worden met regelmaat films opgenomen en we konden de locaties van de verschillende scenes zo bezoeken. Zoals de "I dont like sand" - scene uit Attack of the Clones. En in Casino Royale herstelt James bond van zijn verwoningen op een van de terrassen van Villa Balbianello. 

James bond

Bella Donna

Tijdens een heerlijke, ontspannende vakantie heb ik ook weer eens tijd om echt te lezen. Ik had weer een klassieker van Robert Hichens te pakken, Bella Donna. 

Robert Smythe Hichens schreef zijn boeken in de laat 19e en en vroeg 20e eeuw en van hem las ik al eerder The Garden of Allah (waarvan ik ook een verfilming heb gezien). Zijn boeken waren populair en zijn allemaal meerdere keren verfilmd, Bella Donna is drie keer verfilmd. Allemaal goede redenen om dit boek er eens bij te pakken. 

Spoilers

Het boek is uit 1909, maar het was allemaal een verrassing voor mij. 

Het verhaal begint met Mevrouw Chepstow, die een bezoek brengt aan Dokter Meyer Isaacson. Dokter Meyer Isaacson heeft al gehoord van Mevrouw Chepstow. Zij was ooit gehuwd met meneer Chepstow, maar begon een affaire met een andere man. Zij zette een scheiding in gang, maar voor zij kon trouwen met haar minnaar, overleed deze. En overladen met schande bleef Mevrouw Chepstow achter, zonder een man om haar te beschermen. Om aan geld te komen, begon zij steeds affaires met steeds nieuwe (en jongere) mannen, wat de schande natuurlijk alleen maar groter maakte. 

Met haar bezoek aan Dokter Isaacson maakt zij ook geen goede indruk op hem. Hij vindt haar maar werelds, ambitieus en materialistisch. Maar zij is verder niet ziek en heeft ook niet echt hulp nodig. Een beetje bevreemdt door haar bezoek, zet hij haar verder uit zijn hoofd. 

Progress - Watts

Dan blijkt dat Nigel Armine weer in het land is. Deze idealistische jongeman is na lange tijd in Egypte verbleven te hebben, weer terug in Engeland. Hij haalt zijn band aan met Isaacson weer aan. Dan blijkt dat hij kennis heeft gekregen aan een oudere vrouw, die wel heel veel tegenslag heeft gehad in het leven. Het blijkt Mevrouw Chepstow te zijn. Isaacson probeert zijn vriend nog te waarschuwen, maar Nigel Armine luistert niet naar zijn vriend. Binnen de korte keren maakt hij van Mevrouw Chepstow Mevrouw Armine en samen vertrekken zij naar Egypte, waar Nigel verschillende landbouwprojecten leidt. 

Nigel is een soort proto - ontwikkelingswerker en wil (geïnspireerd door het schilderij Progress van de schilder Watts) mensen in Egypte helpen aan een beter leven, voornamelijk door landbouwpraktijken te verbeteren. En hij is niet te beroerd om daarvoor zelf in de Egyptische modder te staan. En zo ziet hij zijn vrouw eigenlijk ook. Ze zit vol potentieel, dat nooit lekker tot bloei is gekomen. Maar onder zijn bezielende begeleiding zal ook zij tot (spirituele) bloei komen. 

In de felle Egyptische zon worden alle illusies weggebrand. Mevrouw Armine blijkt alleen met Nigel getrouwd te zijn omdat zij verwachtte dat hij het geld en landerijen van zijn kinderloze broer zou erven. Maar eenmaal in Egypte gaat dat niet door. Het nieuws komt dat zijn broer twee zonen kreeg. Bovendien wordt zij helemaal gek van de eenzaamheid op de Nijl - river en de Fayyum, waar alle landbouwprojecten zijn. Ze gaat op zoek naar een andere man, die beter bij haar materialistische karakter past. Zij vindt die man in de zeer rijke Egyptenaar Mahmoud Baroudi. 

Maar Baroudi is geen Westerse man, maar een onbegrijpelijke Oosterling. Zijn ideeën over de positie van vrouwen en liefdesrelaties zijn heel anders dan die van Mevrouw Armine. De spelletjes die zij normaal speelde met makkelijk te manipuleren jongemannen hebben geen vat op hem. Hoe zal deze driehoeksverhouding eindigen?

Conclusie

Ondanks dat dit boek zo oud is, vond ik het erg leuk om te lezen. We zien veel van de innerlijke wereld van de drie hoofdpersonen, Mevrouw Armine - Chepstow, haar man Nigel Armine en zijn vriend Meyer Isaacson. En ze zijn alle drie heel geloofwaardig. En de verschillen tussen hen, zowel qua karakter als qua ambities en wensen, zorgen voor veel spanning in het eerste deel van het boek, wanneer de intrige wordt opgezet. 

Wanneer gelukkig, pas getrouwd stel samen tijd op de Nijl doorbrengt, zakt het boek behoorlijk in. Het tempo gaat omlaag, het is wel duidelijk welke de kant de intrige zo een beetje op gaat en Hichens had baat gehad bij een stenge editor die flink wat tekst had weggesneden. Tegen het einde, wanneer de verschillende intriges tot een hoogtepunt komen, neemt de spanning van het begin weer snel toe.

Het verhaal deed mij ook enigszins denken aan Gone With the Wind, uit 1936, minder dan 30 jaar na dit boek geschreven. Een hoog - intelligente en ambitieuze vrouw kan alleen een positie in de samenleving krijgen door zich te verbinden aan een man (in plaats van haar eigen talenten in te zetten) en wanneer ze dan steeds voor de verkeerde man valt, valt langzaamaan haar leven in duigen.

Robert Smythe Hichens was homoseksueel in een tijd dat dat nog niet geaccepteerd werd (hij was onderdeel van de groep rondom Oscar Wilde. En tussen de regels door lees je dat ook wel terug in dit boek. Er wordt duidelijk gespeeld met genderrollen en verwachtingen van mannen en vrouwen in dit boek. Nigel Armine is duidelijk niet mans genoeg, vandaar dat hij huwt met een volstrekt ongeschikte vrouw (ouder dan hij, wereldwijs en ambitieus). Dat huwelijk loopt dan al snel spaak op de verschillende wensen van het echtpaar. Zijn relatie met de Joodse arts Meyer Isaacson lijkt veel meer op een werkbaar huwelijk. Hun vriendschap is erg diep en ze hebben op het vlak van normen en waarden veel meer gemeen. Vanwege Isaacsons Joodse afkomst is hij als minderheid altijd de ondergeschikte partij in gezelschap. En op de laatste pagina's is het Isaacson die met Nigel een huishouden voert.    

Als laatste minpunt was het boek behoorlijk racistisch en seksistisch, wat niet gek ik voor de tijd waarin het geschreven is. Er zijn duidelijk fundamentele verschillen tussen mensen van verschillende rassen en seksen en die verschillen zijn alles bepalend voor hun innerlijke motivaties. Op een gegeven moment wordt het wel erg idioot als rassen zich kennelijk houden aan moderne landsgrenzen en alle mensen altijd een perfect product zijn van een ras, sekse en klasse. 

Al met al een prima boek uit de oude doos. 

 

 
 

In Vacanza in Italia - Varen over het Comomeer

In een groot meer kun je niet alleen zwemmen, je kan er ook overheen varen. En dat hebben we ook gedaan. Aan het Comomeer liggen verschillende dorpjes, en die zijn allemaal met elkaar verbonden met een boot. Het werkt een beetje als een streekbus. Je koopt een kaartje en kan de hele dag heen en weer reizen tussen de verschillende dorpjes. En zeker als je van de ene kant van het meer naar de andere kant moet, is de boot de enige optie (of je moet wel erg ver omrijden). 

Het meer met alle haltes. 

Dus op een mooie dag deden wij dat ook. We stapten in de morgen op bij de boot in Cernobbio. De boot bracht ons naar Moltrasio, waar we moesten overstappen op een andere boot. Om de tijd te doden, wandelden we ook nog wat door zeer warm Moltrasio en kochten uiteindelijk een enorme appel (als vroege lunch).

Kijken naar de oever.

Later stapten we dan weer in een andere boot, die ons naar Lenno bracht. We voeren over een heel kalm meer en konden vanaf de boot kijken naar de stadjes op de oever. En het was allemaal even prachtig. De heuvels waren nog helemaal groen, en de stadjes super pittoresk met de oranje dakpannen.  

In Lenno was het marktdag. Dus we hebben nog even over de markt gedwaald. Uiteindelijk was de appel in Moltrasio niet voldoende en hebben we ook nog stevig geluncht in Lenno. Na de lunch hebben we nog wat gewandeld door Lenno en besloten we om ook daar nog eens te komen zwemmen. Uiteindelijk pakten we weer een boot terug naar Cernobbio en konden we thuis bijkomen van een lange dag in de zonneschijn. 

They Cloned Tyrone

They Cloned Tyrone (2023) staat nu op netflix en ik heb hem laatst gekeken met Sander, toen alle kinderen naar de Vierdaagse Feesten waren (of op bed lagen).  

Deze film is van Juel Taylor en met John Boyega (The Woman King) in de hoofdrol. Verder zien we Jamie Foxx (Baby Driver, Django Unchained), Teyonah Parris en Kiefer Sutherland. 

Spoilers

Als de film begint volgen we Tyrone Fontaine (Boyega). Hij is een drugdealer in zwarte achterstandswijk The Glen. Hij verkoopt drugs, hij perst mensen af en hij valt mensen aan, die hem niet kunnen betalen. Alle vrienden en buren draaien ook mee in dit min of meer criminele, uitzichtloze wereldje. Maar dan valt Fontaine de verkeerde man aan, deze schakelt Isaac (Nicholson) in om wraak te nemen. Nadat Fontaine in de avond pooier Slick Charles (Foxx) en prostituée YoYo (Parris) afperst, wordt hij gevonden door Isaac en neergeschoten.

De volgende morgen wordt Fontaine wakker in zijn eigen bed en draait zijn routine van drugs dealen en afpersen weer af. Wanneer hij aan het einde van de dag weer terecht komt bij Slick Charles en YoYo, zijn deze de enige twee die zich realiseren dat hier iets heel raars aan de hand is. Gedrieën gaan zij op onderzoek uit in The Glen en al snel vinden zij een verlaten woning, met daaronder een laboratorium, waar vreemde experimenten worden uitgevoerd. 

Zeer verontrust trekken Fontaine, Slick Charles en YoYo zich terug in een lokale snackbar. Al snel realiseren zij zich dat er een samenzwering gaande is, waarbij mensen gekloond worden. Hoe ver gaat deze samenzwering en wie zit hierachter? Wat willen zij bereiken met het klonen van zwarte mensen in een achterstandswijk?

Conclusie

Dit is een hele leuke film en zeker de moeite van het kijken waard. Boyega, Foxx en Parris zijn prima acteurs. Met name Parris als YoYo kwam over als een intelligente en daadkrachtige vrouw. Een zwaar leven had haar in de prostitutie laten belanden, maar in geval van nood hield zij haar hoofd koel, stelde de juiste vragen en handelde verstandig. Altijd fijn om dat in een film te zien. 

Het verhaal zit ingenieus in elkaar. Langzaam wordt duidelijk dat er een heuse samenzwering gaande is, dat niemand te vertrouwen is en dat de samenzwering misschien dieper en verder gaat dan veel mensen willen geloven. 

En verder wordt er nog interessant commentaar gegeven op verhoudingen tussen bevolkingsgroepen en de krachten die achterstandswijken op achterstand houden. In die zin doet de film erg denken aan Us of Get Out!. Ook die films gingen over Zwarte families in de Verenigde Staten, die er achter komen dat er een onaangename samenzwering gaande is, met naargeestige racistische plannen. 

Zeker de moeite van het kijken waard.    

In Vacanza in Italia - Zwemmen in het Comomeer

Met zo een prachtig Como Meer voor de deur, moest er natuurlijk ook gezwommen worden. Het Como Meer is een bergmeer, dus er zijn niet echt strandjes in het zuidelijke deel. De berghelling loopt zo het water in. Maar er zijn wel verschillende plekken waar er laddertjes het water in gebouwd zijn en wat ruimte is voor de toeristen om te zwemmen en te zonnebaden. Dus daar hebben we veel tijd doorgebracht. 

Lido van Ossucio, met olijfbomen

En het was heerlijk. Het water was helder, koel en verfrissend (we konden de vissen zien zwemmen) en als we eenmaal waren afgekoeld, konden we op de kant genieten van de warme zon en van het prachtige uitzicht. 

Isola Comacina

We hebben verschillende keren gezwommen in Ossuccio en in Lenno. Ikzelf vond Ossuccio wat mooier, daar konden we in een gratis Lido onder de olijfbomen zitten (die Italiaanse zon is krachtig!). En vandaar konden we kijken naar Isola Comacina, een klein eiland in het Como Meer. Dat was ook een druk stuk waar veel rondvaartboten en privéboten langskwamen. Gelukkig was er een veilig stukje voor ons afgezet. 

Lenno 

Man en kinderen vonden het leuker om bij Lenno te zwemmen. Daar konden we in de kleine baai uitkijken op de boulevard van Lenno zelf. En daar stonden ook een paar mooie huizen, om jaloers naar te kijken.   

Bloeiende Abrikozen

Op vakantie was het weer tijd voor een goed boek. Dit keer nam ik When the Apricots Bloom van Gina Wilkinson mee. 

Gina Wilkinson heeft lange tijd gewerkt als journalist in allerlei gevaarlijke gebieden, waaronder in Bagdad, terwijl Saddam Hussein nog aan de macht was. Deze roman is niet waargebeurd, maar wel gebaseerd op haar ervaringen in Bagdad, met de lokale Iraakse bevolking. 

Omdat ik eerder al eens Frankenstein in Bagdad had gelezen, was ik ook wel geïnteresseerd in dit verhaal. 

Spoilers

Het verhaal speelt in 2002 in Bagdad. Saddam Hussein is nog aan de macht en voert een waar schrikbewind. De westerse sancties tegen Iraq laten hun invloed ook voelen en de bevolking zucht onder alle onderdrukking. 

Australische diplomaat Tom Wilson wordt in Bagdad gestationeerd en neemt zijn Amerikaans/ Australische vrouw Ally mee. Zij heeft weinig te doen in Bagdad en gaat op zoek naar de geschiedenis van haar moeder, die in de late jaren '60 en vroege jaren '70 ook tijd heeft doorgebracht in Bagdad. Tijdens haar zoektocht maakt Ally kennis met Huda, een medewerkster aan de Australische ambassade en Rania, een verarmde aristocraat en kunstenares. 

Ally roept de aandacht van de gevreesde geheime politie over zichzelf af met haar zoektocht naar haar moeder en de Iraakse vrouwen waar zij mee omging. En dat betekent dat Huda en Rania ook in het vizier van de geheime politie komen, met groot gevaar voor hun eigen families. De draaikolk van plannen gaat steeds sneller draaien, zal Ally haar vriendinnen kunnen beschermen? En zullen Huda en Rania hun families kunnen beschermen?

Conclusies

Ik vond het maar meh. De beschrijving van de vergane glorie van Bagdad en de beklemmende onderdrukking van de geheime politie en de dreigende armoede waren goed gedaan en kwamen goed naar voren in de levens van Huda en Rania. 

Maar Ally werkte mij enorm op de zenuwen en haar leven en gebeurtenissen hingen van toevalligheden aan elkaar. Net op het moment dat Ally zich voor kan doen als een werkloze, Australische huisvrouw (terwijl ze ook een Amerikaanse journalist is!), kan zij met haar man naar Bagdad. Bagdad! Waar haar jong overleden moeder met een mysterieus verleden ook heeft gewoond! En dan loopt zij zonder al te veel problemen aan tegen mensen die iets zouden kunnen weten over het Bagdad in vroeger tijden, en over haar moeder. 

En niet een keer vraagt Ally zich af of het wel een goed idee is om te gaan graven in het verleden in een land dat al meer dan 30 jaar zucht onder een van de wreedste, autoritaire regimes die er ooit geweest zijn, met een geheime politie die zijn weerga niet kent in omvang of wreedheid. Spoiler alert: het is geen goed idee om in het verleden te gaan graven van een wreed en autoritair regime. 

Daar komt nog eens bij dat de periode waarin haar moeder in Bagdad was, ook het moment was dat Saddam Hussein aan de macht kwam met zijn Ba'ath partij. Dat was een tijd van snelle politiek omwentelingen, waarin vuile spelletjes gespeeld werden. Een journalist zou moeten weten dat gegraaf daarin niet gewaardeerd zou worden door de huidige machthebbers. 

Al met al, dit boek was het net niet helemaal. Vooral omdat Ally veel te veel door het beeld liep.  

 

 

In Vacanza in Italia - Cernobbio

We zijn net terug van een heerlijke vakantie in Italië! We zijn met het hele gezin naar Cernobbio aan het Como Meer geweest en het was fantastisch. 

Cernobbio - uitzicht over het Como Meer

Vorig jaar nog vierden we vakantie met een kind minder. Maar dit jaar besloot onze oudste om toch weer met ons mee te gaan. Dus we zaten weer als vanouds met ons vijven in de auto. En we kozen dit jaar voor Italië, omdat in favoriet vakantieland dit jaar de Olympische Spelen zijn, en we de drukte een beetje wilden vermijden. We vonden Italië wel ver, dus op de heenweg overnachtten we nog in een klein plaatsje in Duitsland. En toen vertrokken we daar weer de volgende morgen, zodat we in de loop van de ochtend arriveerden in Cernobbio. 

En het was allemaal even mooi. We hadden een appartementje gehuurd even buiten het centrum van Cernobbio en konden wandelen naar het centrum, waar we konden uitkijken over het water, een veerboot konden nemen naar de omliggende dorpjes en de markt konden bezoeken. En dat hebben we ook allemaal gedaan tijdens onze vakantie. 

Het Como Meer is al eeuwen een toeristisch brandpunt en terwijl we er waren, konden we ook wel zien waarom. Het weer is heerlijk, de uitzichten zijn allemaal even mooi en het heldere water is heerlijk om in te zwemmen. En als je daar genoeg van hebt, kan je altijd nog mooie wandelingen in de omgeving maken. En alle rijke mensen die in de loop der eeuwen mooi wilden wonen, hebben daar dus ook meteen allerlei aantrekkelijke Villa's gebouwd, die ook bijdroegen aan de prachtige omgeving.