Desperado

Toen Sander laatst met de twee jongste kinderen Sinterklaas vierde, bleef ik thuis met een ziek oudste kind. Dan zit er maar 1 ding op, een foute film marathon. Deze keer viel mijn oog op Desperado (1995) van Robert Rodriguez (From Dusk Till Dawn, Machete Kills). De hoofdrollen waren voor Antonio Banderas (Interview with the Vampire, The Expendables 3) en Salma Hayek (From Dusk Till Dawn). 

In kleinere rollen zagen we nog Steve Buscemi (Fargo), Cheech Marin (From Dusk Till Dawn), Quentin Tarantino (Pulp Fiction, Django Unchained) en Danny Trejo (Machete Kills). Deze film is deel twee uit een trilogie (Zie ook El Mariachi (1992) en Once Upon a Time in Mexico (2003)). En in dit deel had Robert Rodriguez duidelijk meer geld te besteden. 

Spoilers

De film opent met de Amerikaanse Buscemi (Buscemi, hij krijgt nooit een naam), die ongure Mexicaanse kroegen afstruint en daar telkens een lang en ingewikkeld (en hilarisch) verhaal vertelt over hoe hij net ontsnapt is aan een slachtpartij in een andere kroeg. De dader was een moordenaar met zijn wapens in een gitaarkist, die op zoek is naar ene Bucho. De Mexicaanse criminelen (onder leiding van Marin) hangen aan zijn lippen en laten duidelijk blijken van hun stuk te zijn na het verhaal van Buscemi. 

Buscemi informeert zijn vriend Mariachi (Banderas) dat de gasten van de laatste kroeg waar hij was waarschijnlijk wel meer weten over Bucho. Mariachi gaat er ook heen, om het kunststukje uit het verhaal van Buscemi te herhalen. Hij weet bijna iedereen over de kling te jagen, behalve de onopvallende Tavo (Larriva). Deze achtervolgt Mariachi na zijn slachtpartij. Op straat komt het tot een vechtpartij, waarbij Tavo omkomt, maar Mariachi door de knappe Carolina (Hayek) mee naar huis genomen wordt, om daar verder opgeknapt te worden. 

Buscemi wil dat Mariachi stopt met alle bloedvergieten. Ja, zijn vriendinnetje is dood (in de eerste film), maar dit zal alleen maar tot meer ellende leiden. Laat het gewoon. Net terwijl Mariachi dat in overweging wil nemen, worden hij en Buscemi aangevallen door een man met een eindeloze voorraad messen (Trejo). Maar de mannen van Bucho arriveren ook. Zij kunnen Mariachi niet zien, maar de man met de messen wel. Zij doden hem, denkende dat het Mariachi is. 

Eenmaal terug in de compound van Bucho (de Almeida) realiseren de mannen zich dat de dode man niet Mariachi is, maar Navajas, een huurmoordenaar, gestuurd door de Colombiaanse opdrachtgevers van Bucho. Nu is hij dood en Mariachi nog steeds in leven. Bucho realiseert zich dat Mariachi in het nabij gelegen stadje moet verblijven. Gelukkig is iedere inwoner van dat stadje van hem afhankelijk, dus Mariachi zal ongetwijfeld snel gevonden worden. 

Mariachi en Carolina realiseren zich ook dat Bucho en zijn mannen achter hen aan zullen komen. Het is tijd om het gevecht naar Bucho te brengen. Gelukkig heeft Mariachi nog wat vrienden die hem bij kunnen staan. Het komt tot een vreselijke shoot - out, waarbij een hoop doden vallen. 

Uiteindelijk vertrekt Mariachi uit het dorpje. Maar even later bedenkt hij zich. Hij besluit om Carolina toch maar mee te nemen. En na even nadenken ook maar alle wapens. Je weet maar nooit. 

Conclusie

Dit is een briljante film. Alleen de openingsscene al waarbij Buscemi vertelt over de mythische Mariachi die zonder problemen geharde criminelen uit de weg vaagt. Verder zijn Banderas en Hayek op hun mooist in deze film (waarbij Hayek steeds verkeersongelukken veroorzaakt). En de Almeida is lekker gemeen als leider van een drugsbende. 

Zeker eens kijken wanneer je de kans krijgt. 

Start van de Winter

Sint is weer geweest, Kerst is weer geweest en als je heel goed oplet, worden zelfs de dagen alweer (iets) langer. Dat betekent dat de winter nu echt begonnen is. aan de temperatuur is het momenteel niet echt te merken, hoewel we wel al wat vorst gehad hebben. In de tuin is alles nu in de slaapstand, hoewel ik her en der al de eerste blaadjes van de sneeuwklokjes kan zien. 

Wie weet staan ons nog flinke winterse buien en kou te wachten, we weten het niet. Voor nu geef ik mijn blog weer even een nieuwe 'look' en denk ik alvast na over een bestelling van nieuwe zaadjes voor het voorjaar. 
 

The Eagle has Landed

Laatst had ik zomaar tijd om in mijn eentje een film te kijken. Nu de kinderen weer thuis zijn en ik thuis moet werken, komt dat niet vaak meer voor. Het was The Eagle has Landed (1976) van John Sturges (The Magnificent Seven). 

The Eagle has Landed

Dit is een film die echt helemaal vol zit met bekende namen uit de jaren '70, zo zien we Michael Caine (De Batman Films, Ashanti, A Bridge too Far), Donald Sutherland (Dr. Terrors House of Horrors, The Dirty Dozen), Robert Duvall (Apocalypse Now) en Donald Pleasence (Halloween). In wat kleinere rollen komen ook nog Jenny Agutter (The Avengers, Captain America: The Winter Soldier), Anthony Quayle en Jean Marsh. 

Spoilers

Het verhaal begint met een terugblik op de bevrijding van Mussoline door de Nazi - troepen. Hitler wil dat kunststukje herhalen, maar nu met de kidnap van Winston Churchill. Hiertoe krijgt Admiraal Canaris (Quayle) de opdracht om een haalbaarheidsstudie te laten doen. Canaris weet dat Hitler de aandachtsspanne van een dronken goudvis heeft, maar zijn tweede man Himmler (Pleasence) is een ander verhaal. Dus hij geeft de opdracht weer door aan een van zijn officieren, Radl (Duvall). 

Radl krijgt informatie dat Churchill een tijdlang in Norfolk zal verblijven, waar ook een slapende spion voor de Duitsers verblijft, die veel lokale informatie kan geven. Een plan begint vorm te krijgen. Hij weet ook wat mensen te verzamelen, zoals die Ierse Liam Devlin (Sutherland), die toch al bij de IRA zat en Kurt Steiner (Caine) en zijn mannen, die momenteel een krijgsraad afwachten, wegens het weerstreven van de SS. Radl krijgt toestemming van Himmler om het plan in werking te zetten. 

De Nazi - troepen onder leiding van Steiner zullen zich verkleden als Poolse strijders en het dorpje in Norfolk infiltreren. Ondertussen is Devlin al vooruit gestuurd om het een en ander voor te bereiden. Hierbij heeft hij met zijn onweerstaanbare Ierse charme al kennis gekregen aan een lokaal meisje, Molly (Agutter). Bovendien zal de spion Joanna Grey (Marsh) ook nog van dienst kunnen zijn. Het doel is Churchill ontvoeren en met een onderzeeër weer terugkeren naar Duitsland. 

Maar al snel loopt het plan in de soep. Een van de mannen van Steiner probeert een kind te redden uit een watermolen. Wanneer hij uit het water gevist wordt, ziet iedereen zijn Duitse uniform onder zijn Poolse. Dan moet Steiner de geheime missie meteen militair maken. Alle dorpelingen worden verzameld in de kerk. Maar een doortastende dame weet te vluchten een groep van nabij gelegerde Amerikaanse soldaten te waarschuwen, die natuurlijk onmiddellijk een tegenaanval inzetten. 

De Amerikanen zijn wat enthousiaster dan daadwerkelijk kundig en de eerste tegenaanval loopt enorm in de soep en er vallen aan alle kanten slachtoffers. Een tweede aanval lijkt beter te gaan en eigenlijk zouden de Duitsers hun missie op moeten geven. Maar Steiner en zijn mannen wacht de krijgsraad en zij kunnen alleen hun naam zuiveren door Churchill mee naar huis te nemen. Steiner stuurt zijn overlevende mannen vast vooruit naar de wachtende onderzeeër, terwijl hijzelf, in een noodsprong Churchill gaat ontvoeren uit een nabijgelegen landhuis. 

Eenmaal aangekomen in het landhuis wordt Steiner ontdekt. Hij weet nog net Churchill neer te schieten, voor hijzelf wordt neergeschoten door de bewaking. En dan blijkt dat Churchill niet eens in Engeland was, maar onderweg naar de Teheran - conferentie. Alles was voor niets. In Duitsland wil Himmler ook zijn straatje schoonvegen en de enige die nog iets van de missie weet, Radl, moet ook sterven. 

Conclusie

The Eagle has Landed is een leuke en intelligente actie/ spionage - film met een paar toffe acteurs in hun jonge jaren, maar ook weer niet heel briljant. Daarvoor waren er toch nog net even teveel gaten in het verhaal. Zo hangt een groot deel van het vroege succes van het plan af van meisje Molly dat na anderhalve dag in het gezelschap van Liam Devlin zo verliefd op hem is, dat zij zijn geheim ontdekt, dat geheim houdt (landverraad in dit geval) en haar eigen verloofde overhoop schiet, als hij het geheim wil onthullen. 

Verder lijkt het me ook een beetje onwaarschijnlijk dat een grote bijeenkomst van drie van de vier wereldleiders geheim gehouden kan worden voor de vierde wereldleider en dat de Duitsers werkelijk dachten dat Churchill in Norfolk zou zitten ten tijde van de Teheran conferentie. En het plotseling opduiken van een stel Poolse soldaten in een dorp waar Churchill ook zou zitten wekt ook geen enkele argwaan van het Britse oorlogsapparaat. 

Desondanks zeker het kijken waard. 

Nieuwe kerstkaartjes

Nadat ik laatst weer een bladwijzer heb gemaakt, had ik de smaak weer te pakken. De dagen worden weer korter en de winter komt eraan. Dat betekent dat ik weer kerstkaartjes maak. Ik heb ze vaker gemaakt en inmiddels is het een fijne, herfstige traditie voor me (2020, 2018, 2017, 2016, 2015, 2013, 2012). Dus dit jaar ben ik ook weer aan de slag gegaan. Via Pinterest verzamel ik meer en meer kleine patroontjes, die na wat gepriegel in een kaartje geplakt kunnen worden.

 

Na al deze jaren is het misschien ook een mooi moment om mijn borduurframe eens aan te prijzen. Ik heb natuurlijk een hoepel, die ik in de hand houd. Maar wanneer je wat meer werk te doen hebt, is een staand frame ook wel prettig. Ik heb er ooit eens een cadeau gekregen. Maar hij lijkt erg hierop. 

Met een staand frame, heb je je handen vrij en kan je een hand voor je werk en een hand achter je werk houden. Dan gaat het borduren ineens ook wat sneller.  En het frame valt helemaal te demonteren en leeft dan een bescheiden bestaan onder het bed. 

En dat levert dan weer een hele serie kaartje op, die weer naar familie en vrienden gestuurd kunnen worden. En ik heb weer een aantal donkere avonden veilig binnen doorgebracht. 

The Personal History of David Copperfield

Onlangs zag ik The Personal History of David Copperfield (2019) van Armando Iannucci en gebaseerd op het verhaal van Charles Dickens (A Muppet Christmas Carol, Scrooge). Eigenlijk was het de bedoeling dat ik deze film vorig jaar in de bioscoop zou zien, maar ik was ziek. Maar ik kon nu de film lenen uit de bibliotheek. 

The Personal History of
David Copperfield

De film was een enorme verzameling van oud en nieuw Brits talent. We zagen Dev Patel (The Green Knight), Hugh Laurie (The Night Manager), Tilda Swinton (Only Lovers Left Alive, Doctor Strange), Peter Capaldi (Dangerous Liaisons), Morfydd Clark (Dracula, Pride and Prejudice and Zombies), Benedict Wong (Doctor Strange), Ben Whishaw en Rosalind Eleazar. De oude bekenden kende ik natuurlijk al, maar ik hoop dat we van de nieuwe gezichten meer zullen zien in de toekomst. 

Het verhaal is een verfilming van een boek van Charles Dickens. Dickens schreef The Personal History, Adventures, Experience and Observation of David Copperfield the Younger of Blunderstone Rookery (Which He Never Meant to Publish on Any Account) in serie - format in 1849. Het verhaal is gebaseerd op gebeurtenissen uit het leven van Dickens, hoewel het geen autobiografie is. 

Spoilers

Het verhaal opent met de geboorte van David Copperfield. Zijn vader is dan al overleden en zijn moeder (Clark) probeert de eindjes aan elkaar te knopen, wat nog niet makkelijk is als weduwe. David brengt veel tijd door in Yarmouth, bij de family van zijn huishoudster Pegotty (Cooper). Hier maakt hij voor het eerst kennis met de levens van mensen uit de armere onderklasse van Groot Brittannië. 

Terwijl David in Yarmouth verblijft, besluit zijn moeder te hertrouwen met Mr. Murdstone (Boyd). Mr. Murdstone is een keiharde man, die zijn stiefzoon hardhandig wil opvoeden. Als het conflict hoog oploopt, stuurt Mr. Murdstone zijn stiefzoon David weg naar Londen, om daar te gaan werken in een flessenfabriek, terwijl hij een kamer huurt van de eeuwig in schulden verkerende Mr. Micawber (Capaldi) en zijn uitdijende familie.  

Wanneer David (inmiddels gespeeld door Patel) is opgegroeid, krijgt hij te horen dat zijn moeder is overleden en begraven. Hij vlucht weg uit de fabriek, naar zijn enige familielid, Tante Betsey Trotwood (Swinton) en haar excentrieke huurder Mr. Dick (Laurie). Daar kan hij een tijd blijven wonen. David leert nieuwe mensen kennen, zoals Mr. Wickfield (Wong) en zijn dochter Agnes (Eleazar) en volgt voor het eerst een formele opleiding, waar hij mede-student Steerforth (Barnard) leert kennen. 

Zijn opleiding leidt uiteindelijk tot een echte baan in het kantoor van Mr. Spenlow (Cottle) en zijn mooie maar hersenloze dochter Dora (weer Clark). David legt het aan met Dora, en alles lijkt de goede kant op de te gaan voor David, ondanks zijn wat ruwe start. Maar dan staat Tante Betsey ineens op de stoep. Zij is al haar geld kwijt. Haar accountant Mr. Wickfield heeft verkeerde beslissingen genomen en als gevolg daarvan moet Betsey nu in armoede leven. Maar de dochter van Mr. Wickfield is wat handiger dan haar vader. Zij realiseert zich dat Mr. Uriah Heep (Wickshaw) een vuil spel speelt. Agnes en David weten Uriah te ontmaskeren en zo te ontslaan. Met het kantoor van Mr. Wickfield gaat het dan snel weer beter. 

Ondertussen heeft David zijn levensverhaal opgeschreven, wat ook weer zorgt voor extra inkomsten. En zo weet hij van de tegenslag in zijn leven een succes te maken en uiteindelijk met zijn familie te beginnen aan zijn volwassen leven. 

Conclusie

Een erg leuke en redelijk getrouwe verfilming van het boek. De jonge acteurs zijn leuk en fris en de oudere acteurs zijn goed en grappig. Verder heeft de regisseur Iannucci ervoor gekozen om kleurenblind te casten, vandaar dat we acteurs zien van overduidelijk Indiase, Afrikaanse of Aziatische afkomst. En dat geeft Londen wel een lekkere cosmopolitische uitstraling. 

Verder ligt het tempo lekker hoog en worden hoogte en dieptepunten lekker vlot afgewisseld. Zeker een aanrader, als je van Dickens houdt. 

De Wortels van de Stad

Voor mijn verjaardag kreeg ik De Wortels van de Stad van Karel van Spaendonck. Karel van Spaendonck is een gepensioneerd psycholoog, die nog voor het Radboud UMC heeft gewerkt. En daarna heeft hij nog een boek geschreven. 

Spoilers

Het boek begint in een naamloze stad, door buitenstaanders wel de Dwaze Stad genoemd. De mensen in de stad willen alleen maar een kalm leven leiden en laten zich niet van de wijs brengen door berichten van buiten. Maar de rustige status quo wordt bedreigd. Zo is de Zonderling op bezoek gekomen in de stad, die allerlei vragen stelt over de geschiedenis van de stad. Als zelfs de leiders geen antwoord kunnen geven op zijn vragen, ontstaat er nog meer onrust. Ook krijgen de bewoners vreemde, verontrustende dromen. Uiteindelijk besluiten de Zonderling en inwoners Taainagel en Vlastoet er op uit te trekken, de wijde wereld in, op zoek naar antwoorden. 

Het drietal wil naar Trechterland gaan, waar wijze mensen wonen, die alle antwoorden zouden moeten weten. Maar voor zij daar aankomen, reizen zij eerst langs andere volkeren. En ieder volk lijkt een stukje van de puzzel in handen te hebben en langzaamaan leren Taainagel en Vlastoet steeds meer over de wereld waarin zij leven hoe die ontstaan is. De problemen uit de Dwaze Stad zijn een voorbode van een nieuwe ronde in een kosmische strijd om het bestaan. Zullen de Zonderling, Taainagel en Vlastoet de juiste beslissingen kunnen maken? Zullen zij de antwoorden op hun vragen vinden?

Conclusies

Ik weet niet goed wat ik moet vinden van dit boek. Aan de ene kant ben ik natuurlijk een Cultureel Antropoloog van huis uit en vind ik ontstaansgeschiedenissen en -mythologieën erg interessant (Grieks, Noors), dus dit vond ik boeiend om eens te lezen. Aan de andere kant, het verhaal kwam behoorlijk verknipt over. Er was wel heel veel aandacht voor allerlei vormen van seksuele transgressies en je gender bepaalt je rol in de kosmos en de wereld.

Zo zijn er tijden waarop mensen (en dieren) geen seks mogen hebben. Als dat toch gebeurt, worden daaruit misvormde kinderen geboren, om de schande van de ouders te blijven benadrukken. Zo zijn er Stomme Kinderen, die mutistisch worden in de pubertijd en dan ook niet meer ouder worden. Ook zijn er Schrikkelkinderen, die een verstoorde groei hebben en waarvan de mannen niet vruchtbaar zijn. Verder is het nageslacht van een eenhoorn en een hert een hertejong dat uiteindelijk droogte veroorzaakt. 

Dan is er ook nog een stad waar, heel tegennatuurlijk, vrouwen de macht uitoefenen. En hun hogere doel is uiteraard het herwinnen van het eeuwige leven, zodat ze eeuwig mooi zullen blijven. En ze gebruiken hun (al bestaande) grote schoonheid om alle mannen, die zij tegenkomen aan zich te onderwerpen en te binden in een soort slavernij. Yeah, ik vnd het een tikkeltje al te voorspelbaar, vrouwen zijn alleen maar geïnteresseerd in het behouden van hun schoonheid, om mannen aan zich te kunnen binden, andere ambities hebben we niet.  

En dan is er nog de Zonderling, een heel boek lang min of meer de held van het verhaal. Hij heeft een mysterieuze achtergrond en duidelijk een koninklijke afkomst. Zo een beetje op de laatste twee bladzijden wordt duidelijk dat hij zich ooit vergrepen heeft aan een vroeg-puberend meisje. Maar hij kon er niets aan doen, hoor. Hij was overweldigd door haar schoonheid, had ze zich maar moeten bedekken. Gelukkig voelde hij zich er verder wel schuldig over, dus dat maakt het weer goed. Of zo. Uit die seksuele episode komt ook weer een misvormd kind voort (zonder ruggengraat en bekken) dat weer een ander misvormd kind voortbrengt, dat ook voor problemen zorgt.  

Dus, ik vond het overkoepelende verhaal best interessant, maar het Gender Essentialisme, de nadruk op seksuele transgressies en het straffen van kinderen voor de zonden van hun voorvaderen vond ik op een gegeven moment ook een beetje ongezond worden. 

Sherlock and the Spider Woman

In een lockdown is er weer niets te doen in de weekeinden. We wenden ons dan maar weer tot het kijken en becommentariëren van foute films. Dit keer was het de Sherlock film The Spider Woman (1943) van Roy William Neill. Basil Rathbone (The Hound of the Baskervilles, The Garden of Allah) en Nigel Bruce (The Hound of the Baskervilles, Rebecca, She (1935)) vertolkten weer Sherlock Holmes en James Watson. En in de bijrollen zagen we Gale Sondergaard en Dennis Hoey. 

Basil Rathbone zagen we al eerder als Sherlock in The Hound of the Baskervilles uit 1939. Daar volgde een hele serie Sherlock films uit. Tussen 1942 en 1946 werden de zogenaamd Baker Street Dozen opgenomen, waarbij snel verschillende Sherlock films werden gemaakt met vaste acteurs voor de vaste rollen. Ook werden de verhalen van Sir Arthur Conan Doyle grotendeels losgelaten. En de verhalen werden verplaatst naar de (toen) moderne tijd, waarmee ze ook propaganda films werden met vaak Nazi's als vijanden. In die zin waren ze dan ook weer een inspiratie voor de serie Sherlock. 

Spoilers 

Sherlock en Watson zijn in Schotland vakantie aan het vieren. Daar horen zij van verschillende mannen in Londen die zelfmoord hebben gepleegd. Sherlock zet zijn eigen dood in scene, om stilletjes terug te kunnen keren naar Londen om daar onderzoek te doen. 

Als een Indiase Prins (in smaakvolle brownface) weet Sherlock in de High Society van Londen al snel de aandacht te trekken van Adrea Spedding (Sondergaard). Zij blijkt een oplichtster te zijn, die mannen in financiële nood hun verzekeringen afhandig maakt, waarna zij uit wanhoop zelfmoord plegen. Als zij ontdekt dat haar Indiase Prinse eigenlijk Sherlock is, wil ze hem meteen laten doden, met een giftige spin. 

De zoektocht naar meer informatie over giftige spinnen brengt Sherlock en Watson op het spoor van Adrea Spedding en haar bende. Uiteindelijk komt het tot een confrontatie op een kermis. En Sherlock wordt nog vastgebonden achter een schietschijf waar Watson en Lestrade (Hoey) op schieten. 

Maar uiteindelijk komt alles toch nog goed en worden Adrea en haar bende gearresteerd en komt er zo een einde aan het afpersen van verarmde mannen. 

Conclusie  

Dit is duidelijk snel gemaakte, goedkope pulp. Dit is lang zo goed niet als The Hound of the Baskervilles die Rathbone en Greene een paar jaar eerder maakten. De belangrijkste acteurs zijn prima, maar de acteurs in de bijrollen acteren wel erg houterig of clichématig. 

Verder zijn de verhaallijnen te ongeloofwaardig. Sherlock verdrinkt in een klein riviertje in Schotland en iedereen accepteert dat zijn lichaam niet gevonden wordt? Watson en Lestrade zijn hier wel buitengewoon dom, zodat Sherlock wat beter kan schitteren. En het verhaal zit ook te ingewikkeld in elkaar. Fraude door een bende drijft mannen tot zelfmoord (erg genoeg), maar de bende die de fraude organiseert kan ook moorden uitvoeren met behulp van spinnen en pygmeeën? En uiteindelijk is er ook nog een connectie met een kermis. Het was allemaal net iets teveel van het goede. 

Kijk alleen als je alle films met Sherlock erin eens gezien wil hebben, of enorme Basil Rathbone fan bent en al zijn films wil zien. 

Dalí

Afgelopen week was het weer even tijd voor cultuur. Ik ben met Sander en onze dochters naar een tentoonstelling over Dalí gegaan, in het Noordbrabants Museum. We zijn daar wel vaker geweest, met een tentoonstelling over Jeroen Bosch en een tentoonstelling over Romantiek. Deze keer ging het dan over leven en werk van Dalí. 

Dalí is natuurlijk heel bekend geworden van zijn schilderijen met de smeltende klokken en de paarden met de onmogelijk lange benen. Maar Dalí heeft meer gedaan. Zo heeft hij veel commercieel werk gedaan, voor allerlei organisaties. En die advertenties waren al net zo bevreemdend als zijn andere schilderijen. Het bekendst is misschien nog wel het logo van de Chupa Chups lollies. Dalí heeft dat ontworpen en ook meegegeven dat het logo bovenop de lolly moest komen, zodat het beter te zien was, dan wanneer het op de zijkant stond. 

Met snor

 Verder waren er ook een hoop foto's met Dalí als onderwerp, gemaakt door een bevriende fotograaf. Daarmee kreeg je echt een inkijkje in het persoonlijk leven van Dalí. 

Al met al een leuke, overzichtelijke tentoonstelling. Na afloop hebben we nog even een rondje gelopen door de vaste tentoonstelling van het Noordbrabants Museum, waarbij de kids nog een speurtocht konden doen langs de schilderijen. 

Een erg leuk dagje uit. En in het museum zagen we ook reclame voor een tentoonstelling over Goth Design. Misschien dat dat nog een leuk tripje is voor de kerstvakantie.