Spellendag Kerst 2024

De Sint is weer voorbij, en ook Kerst ligt alweer achter ons. Dat betekent tijd voor een spellendag! We zijn ooit in 2007 begonnen met deze dagen te organiseren, omdat ons oudste kind net geboren was. En als je steeds een baby mee moet nemen, is bij vrienden langsgaan steeds lastiger. Dus wij hadden het briljante idee om dan maar onze vrienden bij ons langs te vragen, en meteen ook maar een spelletje met ze te spelen. En dat is inmiddels alweer bijna 18 jaar geleden. Verdorie, wat vliegt de tijd. 

In ieder geval, na bijna 17 keer organiseren weten we wel hoe het moet. In de ochtend vroeg opstaan om koekjes te bakken in de vorm van een kerstboom, een soep te maken (van alle broccoli die over was van ons eigen kerstdiner) en het huis te fatsoeneren voor de gasten. En inmiddels hebben onze gasten kinderen, die dan blijven logeren. Dus er moest ook een logeerkamer ingericht worden. 

En toen kwamen de gasten. Eerst vrienden J. en S. met kinderen F. en K., bijna gelijk met vriend N. Deze had een spel uit de wel heel oude doos mee, Ongelukslaan 13. Ik speelde het zelf niet mee. Maar het spel was bedoeld voor kinderen van een jaar of tien en vriend N. heeft mijn jongste kind, en kinderen F. en K. er lang genoeg mee geamuseerd. Het deed mij een beetje denken aan een mix van Cluedo (Wie heeft het gedaan? Een van je medespelers!) en Spookslot (een enorm speelbord met allemaal bewegende delen). 

Met vrienden J., S. en M. (die ook zeer op tijd binnen was) speelden we een rondje van het vrij nieuwe spel Hideous Abomination. Je bent een waanzinnig arts en je begint met alleen een romp. En in de loop van het spel kan je daar steeds meer nieuwe lichaamsdelen aan "bouwen", hoofden, armen, benen, staarten, wat je maar wil. En op het eindelijk kan je in een soort schoonheidswedstrijd punten krijgen voor het monster met de meeste tanden, hoofden, etc. Vrij eenvoudig om te spelen en toch hilarisch (en verontrustend). Zeer geschikt als eenvoudige party - game. 

Ondertussen bleef de deurbel maar gaan en bleven de mensen maar binnenstromen. Sander en ik voorzagen iedereen van taart, koffie, thee en limonade en op een gegeven moment werd er aan wel vier verschillende tafels gespeeld. 
Toen was het ook tijd om wat eten op tafel te zetten, voor de inwendige spellenspeler. En ons bezoek stelde ons niet teleur. De heerlijkste dingen verschenen op tafel, aardappelsalade, deegpakketjes met geitenkaas, een hartige wortelcake met komijn en nog een heerlijk Indonesische stoofschotel. We konden allemaal onze buikjes rond eten. Na het eten vertrokken er een aantal mensen met de jonge kinderen. En toen de rust een beetje weerkeerde, konden we weer verder spelen. 

Waaronder Azul: Queens Garden, een variant van Azul. In 2022 was deze ook al eens voorbij gekomen. Het was toen geen succes, maar we vonden dat hij nog wel een herkansing verdiende. Dit keer begrepen we de regels iets beter. Maar bij nader inzien vind ik Azul of Azul: Sintra het betere spel. Bij Queens Garden moet ik net iets teveel acties verrichten voor ik punten krijg, en raak ik de draad kwijt met waar ik nou mee bezig ben. Er moeten stenen van dezelfde soort of kleur verzameld worden. Maar voor ik ze mag plaatsen, moet ik er ook weer voor betalen, met meer stenen van dezelfde soort of kleur. Net iets te ingewikkeld voor mij. 

 

Verder zag ik nog Vast voorbij komen, en Carcassonne: Star Wars. Daarnaast was het spel Klask ook een enorme hit, waar je met magneten moet proberen om een balletje in het doel van de tegenstander te krijgen. Mechs vs. Minions kwam ook nog voorbij, wat wel een enorm spel is. En op het einde van de avond kwam de klassieker Genius ook weer voorbij. 

Tegen 23:00 ben ik naar mijn bedje gegaan. Ik was al lang genoeg wakker en had voor de rest van het jaar mijn spellenfix wel weer gehad. Maar sommige gasten bleven nog even napraten, voor zij ook definitief vertrokken. Door naar Oud & Nieuw. 

Kerst 2007

Kerst 2009
Hemelvaart 2011
Kerst 2011
Hemelvaart 2012
Kerst 2012
Hemelvaart 2013
Kerst 2013
Hemelvaart 2014
Kerst 2014
Hemelvaart 2015
Kerst 2015
Hemelvaart 2016
Kerst 2016
Hemelvaart 2017
Kerst 2017
Hemelvaart 2018
Kerst 2018
Hemelvaart 2019
Kerst 2019
Hemelvaart 2020
Hemelvaart 2021
Kerst 2021
Hemelvaart 2022
Kerst 2022
Hemelvaart 2023
Kerst 2023
Spellendag Lente 2024

Merlin

Jarenlang heb ik het Pendragon rollenspel gespeeld en in 2018 besloot ik eens per maand een film te kijken met Koning Arthur als thema. Een jaar was niet voldoende en laatst heb ik weer een Koning Arthur film kunnen kijken.  Het ging om Merlin (1998) van Steve Barron. Strikt gesproken is het een TV - Serie en bestaat hij uit twee afleveringen. 

Verder zit de film vol bekende mensen uit de jaren '90. De hoofdrol is natuurlijk voor Sam Neill (Jurassic Park, And Then There Were None). Verder zien we ook nog een piepjonge Helena Bonham Carter, John Gielgud (Around the World in Eighty Days, The Scarlet and the Black), Hollands trots Rutger Hauer, de stem van de onlangs overleden James Earl Jones (Conan the Barbarian), Miranda Richardson (Chicken Run, Sleepy Hollow), Isabella Rosselini, Lena Headey (Dredd, Pride and Prejudice and Zombies), Nicolas Clay (Excalibur, Evil under the Sun ) en een kleine rol voor Billy Whitelaw (Hot Fuzz, The Omen). 

Spoilers

Deel 1

De film begint met een oude man (Neill), die het verhaal van de val van Camelot vertelt. Het land van Brittannië verkeert in de problemen. Er dreigt een invasie van Saksen, de Koning Constant (Gielgud) houdt zich met religieuze zaken bezig en iedereen vergeet de Oude Tradities. De Elfenkoningin Mab (Richardson) kan dit niet aanzien. Zij creëert met magie een redder, Merlijn. Hij zal het land redden en de oude tradities in ere herstellen. 

Merlijn wordt geboren zonder vader. Zijn moeder sterft bij de bevalling en hij wordt opgevoed door Ambrosia (Whitelaw). Als tiener redt hij Nimue van de verdrinkingsdood. Het is de eerste keer dat hij magie gebruikt. Elfenkoningin Mab bermerkt dit. Zij neemt Merlijn mee om hem magie te leren. Merlijn is getalenteerd, maar wil niet meegaan in de plannen van Mab. Hij leert ook de Vrouwe van het Meer kennen, de wat aardiger tweelingzus van Mab (ook Richardson). Zij geeft hem belangrijke informatie over zijn afkomst en de plannen van Mab. 

De jaren gaan voorbij en Koning Vortigern (Hauer) regeert nu. En hij heeft een concurrent, Uther (Jax). Koningin Mab steunt Vortigern. Zij adviseert hem (een nu volwassen) Nimue (Rosselini) te offeren aan een draak. Merlijn redt haar en vlucht met haar naar een klooster op Avalon. Daar vraagt hij hulp aan de Vrouwe van het Meer en zij geeft hem het zwaard Excalibur. 

Merlijn kiest de kant van Uther, hopende dat hij een betere Koning zal zijn. De beslissende slag vindt plaats op een bevroren meer. En op het juiste moment laat Merlijn Vortigern onder het ijs zakken. Hij geeft daarna Excalibur aan Uther. 

Wanneer Uther Igraine, de vrouw van een van zijn Hertogen, in het oog krijgt, gaat alle verstand het raam uit. Om problemen te voorkomen, steelt Merlijn het zwaard Excalibur terug en geeft het in bewaring aan een Steen (Jones). Om Uther weer gunstig te stemmen, helpt hij hem om in de vorm van Hertog Gorlois van Cornwall seks te hebben met Igraine. Dit wordt gade geslagen door een jonge, mismaakte Morgan, die dan al doorheeft dat hier vuile spelletjes met haar moeder gespeeld worden. 

Negen maanden later komt Merlijn het resultaat van dit bedrog ophalen en hoopt dat hij de jonge Arthur kan opvoeden tot een nobele Koning. 

Deel 2

Weer gaan de jaren voorbij. Arthur is nu een jonge man en het land heeft een Koning nodig. Met wat hulp van Merlijn wordt het zwaard Excalibur weer uit de Steen getrokken en wordt Arthur op de troon geïnstalleerd. Merlijn denkt dat hij nu eindelijk van zijn rust met Nimue kan genieten. 

Maar Mab leeft ook nog steeds. En broedt weer een plan uit. Dit keer via de (nu volwassen) Morgan (Bonham Carter). Dankzij de magie van Mab is zij niet langer mismaakt. Morgan verleidt Arthur en dit leidt tot de geboorte van de onnatuurlijke Mordred (Done). Door zijn incestueuze afkomst en de invloed van Mab groeit hij onnatuurlijk snel en is door en door verrot en corrupt. 

Ondertussen huwt Arthur met Guinevere (Headey), dochter van Lord Leo (Clay) en begint aan de bouw van een nieuwe stad en een nieuw kasteel, Camelot (It's only a Model). Dan gaat Arthur op zoek te gaan naar de Heilige Graal. Hij laat stad en vrouw alleen achter voor deze queeste. Merlijn voorziet problemen en hij vraagt weer hulp van de Vrouwe van het Meer. Zij adviseert hem om haar boot te nemen, en waar deze landt om hulp te vragen. 

Merlijn landt uitgeput met zijn boot bij een kasteel en wordt daar aangesproken door een jonge Galahad (Girdler). Deze verwijst Merlijn naar zijn vader, Lancelot (Sheffield). Lancelot is vereerd door het verzoek van Merlijn en laat zonder al te veel problemen vrouw Elaine (Eser) en kind achter om bij afwezigheid van de Koning te regeren in Camelot. 

Binnen de kortste keren vallen de eenzame Guinevere en Lancelot als een blok voor elkaar. Koningin Mab blijft stoken en laat dit verraad zien aan Elaine. Deze sterft van verdriet en haar lichaam spoelt aan bij de oevers van Camelot. Dit zet alle verhoudingen aan het hof van Camelot op scherp. Lancelot vlucht weg, Arthur komt net thuis van zijn queeste en Mordred blijft zout in alle wonden strooien. 

Guinevere wordt veroordeeld tot de brandstapel en Lancelot komt haar net op tijd redden. Dit betekent wel dat een hoop edelen en onderdanen het geloof verliezen in Arthur en zijn idealen. Binnen de kortste keren leidt dat tot een nieuwe burgeroorlog, waarbij Mordred de ontevreden edelen aanvoert. 

Tijdens de Slag bij Camlann komen Arthur en Mordred tegenover elkaar te staan en zij doden elkaar. Merlijn staat Arthur bij in laatste momenten en Koning Mab staat Mordred bij. Maar beiden sterven en Excalibur verdwijnt weer in het Meer. En zo zijn alle plannen van Mab geruïneerd. 

En we keren weer terug naar het marktplein uit het begin van het verhaal, waar een bejaarde Merlijn zijn verhaal afrondt. 

Conclusie

Ik had deze serie jaren geleden al eens gezien en kan me herinneren dat ik hem toen erg leuk vond. En bij het herzien ervan, blijft de film best aardig overeind (hij is inmiddels alweer meer dan 25 jaar oud). 

Op sleutelposities zitten een paar goede acteurs, zoals Neill, Hauer, Richardson en Bonham Carter. Verder zijn de special effects niet altijd even sterk. Maar het versneld afspelen van de bewegingen van Mab en haar elfse onderdanen, zorgt voor een bevreemdend effect, wat de onwereldse aard van de elfen goed benadrukt. 

Het verhaal volgt de hoogtepunten van het Arthurverhaal vrij trouw. Zo wordt er veel aandacht besteed aan het begin van het verhaal, het conflict tussen Vortigern, Merlijn en Uther. Ook wordt er niet geheimzinnig gedaan over de conceptie van Arthur (en de problemen die dat een generatie later weer geeft), de conceptie van Mordred (en de problemen die daaruit voortkomen) en de problemen in het huwelijk van Arthur zelf. De legende hangt aan elkaar van seksuele transgressies en dat zorgt uiteindelijk voor de ondergang van alles. 

Zeker de moeite waard om eens te kijken als je geïnteresseerd bent in verfilmingen van het Arthur verhaal. 

 

Voorhang

Dit jaar heb ik geen zelfgemaakte kerstkaartjes verstuurd, want ik was met iets anders bezig. Het was wel in kerstsfeer! In mijn open keuken hangen de handoek, theedoek en aanvatters netjes aan hun haakjes. En omdat niemand naar mijn handdoeken wil kijken, hangt er een gordijntje voor. De haakjes hebben we denk ik gekocht toen we hier gingen wonen (14 jaar geleden alweer).   

Een nieuwe voorhang

En nu heb ik eindelijk een wat mooiere voorhang doek gemaakt. Het patroon komt van pinterest. Via de kringloopwinkel heb ik een mooie lap stof kunnen vinden om het op te maken. Eerst de lap opspannen op mijn borduurraam en daarna daar een stuk borduurgaas overheen. Alles met speldjes vastzetten en dan is het een kwestie van heel erg veel borduren. Heel erg veel. Ik ben er denk ik meer dan een jaar mee bezig geweest. 

Pril begin met de eerste steekjes. 

En toen ik eindelijk klaar was met borduren, was het project nog niet voor bij. alle draden van het gaas moesten (met de hand) worden uitgetrokken. Het ging uiteindelijk iets makkelijker dan ik dacht, maar de draden sneden wel in mijn vingers en ik moest af en toe flink kracht zetten. 

Draden trekken

En nog was ik niet klaar. Want de lap moest natuurlijk mooi omgezoomd worden. En er moest een lange lus gemaakt worden, waarmee het allemaal opgehangen kon worden. Maar vandaag hangt de nieuwe voorhang dan eindelijk. En we hebben nog 9 dagen van het Kerstseizoen te gaan!

De andere recycle Schutting

Kerst is natuurlijk nooit geheel vrij van drama (meestal valt het mee, kerstlichtjes kapot, ziek kind, verstopte afvoer, friteuse kapot). En dit jaar hadden we voor de kerst al drama. Hopelijk blijft het hierbij. 

Een paar jaar geleden vernielde een storm onze schutting. Die hebben we toen met een hoop bloed, zweet en tranen weten te vervangen. Maar afgelopen vrijdag viel het ons op dat er ook twee palen aan de andere kant van de tuin geknapt waren. En daar hing de schutting ook meteen scheef. Dus dat werd weer een leuk klusje voor het eerste weekeinde van de kerstvakantie. 

Opgegraven betonblokken

En het was weer net zo een gedoe als ik me herinnerde, het is alleen een stuk minder leuk om het te moeten doen in de winterse regen. Eerst de schuttingpanelen verwijderen, dan de geknapte palen. Dan ontzettend veel beton moeten uitgraven (eerst de mooie planten weghalen natuurlijk). Dan weer beton storten, palen erin en de schuttingpanelen er weer tussen manoeuvreren. En niets past dan meer de tweede keer natuurlijk. 

We hebben het uiteindelijk maar uitgesmeerd over vier dagen, zoveel tijd hadden we toch echt wel nodig. Zeker als je moet wachten tot de nieuwe palen goed zijn ingesmeerd met waterafstotend middel en het beton is uitgehard. 

In ieder geval, mijn man en de buurman hebben hard gewerkt, terwijl ik wat hand en spandiensten verleende. En nu hebben we vlak voor kerst weer een werkende schutting. Dus, binnenkort moet ik de planten maar weer terugplanten in de border en hopen dat ze het overleven. Anders heb ik weer een mooi excuus om naar de tuinwinkel te gaan. 

Godzilla Minus One

Het was weer tijd voor film met vrienden en voor het eerst in lange tijd was dat weer eens live, bij ons thuis, na een lekkere maaltijd. We keken Godzilla Minus One (2023) van Takashi Yamazaki. 

Godzilla is natuurlijk een monster met een stevige historie. Al sinds 1954 worden er films gemaakt over dit Japanse monster. In die tijd zijn er in totaal 38 films over het monster uitgebracht (waarvan ik alleen Godzilla (1998) gezien heb). De Godzilla films reflecteren (zoals altijd bij science fiction films) natuurlijk de spanningen en angsten van makers en de kijkers. Zo is Godzilla een monster geworden als gevolg van radioactieve straling, een begrijpelijke angst als tien voor het uitkomen van de eerste film, Japan nog gebombardeerd is met twee atoombommen. 

In latere films lag de focus meer op de biologische en genetische herkomst van Godzilla, toen genetische manipulatie door mensen ook beter werd begrepen en makkelijker werd, maar er nog geen antwoorden waren op de morele en ethische vragen, die dat met zich mee bracht. 

Spoilers

De film begint in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog en Japan is aan de verliezende had. Er worden Kamikazepiloten ingezet en één van hen is Koichi Shikishima (Kamiki). Hij landt met "technische problemen" op het (fictieve) Odo - eiland. De legereenheid aldaar probeert zijn vliegtuig te repareren, Sosaku Tachibana (Aoki) vermoedt dat Koichi liegt. 

Die nacht valt een gruwelijke zeemonster het eiland aan. Koichi zou als enige piloot het monster vanuit de lucht kunnen aanvallen, maar weer durft hij niet. De volgende dag zijn hij Sosaku de enige overlevenden. Als een gebroken man keert Koichi terug naar zijn thuistad Tokyo, dat ook is platgebombardeerd. Koichi vindt werk op een mijnenveger op zee, leeft (platonisch) samen met Noriko Oishi (Hamabe). Samen zorgen zij voor een weesje, Akiko. Langzaamaan lijkt het leven voor Koichi en de andere Japanners weer normaal te worden. 

Ondertussen zetten de Amerikanen hun nucleaire experimenten voort op de Bikini Atol. Dit leidt ertoe dat Godzilla herwaakt, en door de straling alleen maar groter en gemener wordt. De mijnenveger van Koichi worden naar de Ogasawara Eilanden gestuurd, met de opdracht om Godzilla tegen te houden, tot er meer hulp kan komen. (Dat betekent dat Godzilla een kleine 3.000 km heeft afgelegd van de Bikini Atol naar Ogasawara.)

De mannen laten een zeemijn in de muil van Godzilla ontploffen. Maar tot ieders schrik weet Godzilla razendsnel te regereneren. Het monster zet zijn tocht voort, naar Tokyo (Nog maar 500km). Godzilla legt de stad Ginza (nu onderdeel van Tokio) in de as, daarbij komt Noriko om. Koichi voelt eindelijk weer iets en hij wil wraak! 

Kenji Noda (Yoshioka), een collega van de mijnenveger, maar ook een wetenschapper en uitvinder tijdens de oorlog, bedenkt een plan om Godzilla neer te halen. Hij weet een hoop voormalige soldaten te verzamelen. Maar Koichi heeft weinig vertrouwen in het plan. Hij zoekt Sosaku weer op, en samen maken zij een Shinden vliegklaar. Als het plan van Kenji niet werkt, kan hij de muil van Godzilla invliegen en weer een bom laten ontploffen. 

Het plan van Kenji lijkt redelijk te werken, maar voor Godzilla volledig vernietigd is, heeft hij zich alweer bevrijd. Het monster staat op het punt om zijn gruwelijkste kracht te gebruiken. Maar dan is daar gelukkig Koichi, die het vliegtuig laat ontploffen in de muil van Gozilla. Koichi en Sosaku hebben beiden iets geleerd en toch maar een schietstoel in de Shinden geïnstalleerd. 

Terwijl alles goed lijkt af te lopen, zien we op de zeebodem toch dat Godzilla langzaam herstelt van zijn verwondingen. 

Conclusie

Ik heb in mijn tijd al heel wat deprimerende oorlogsfilms gezien, maar deze mag daar toch zeker bijhoren. Het gaat niet direct over de waanzin en nutteloosheid van de oorlog, maar vooral over de uitzichtloosheid daarna. Het burgerleven is volledig aan gort geschoten, families zijn volledig uit elkaar gerukt, verhongering ligt op de loer. En terwijl iedereen wanhopig probeert om het leven weer op te bouwen, worstelt iedereen met zijn eigen trauma's. 

En dan komt er nog eens een gruwelijk monster om de hoek kijken, dat alle vooruitgang weer teniet doet. Gelukkig weet iedereen uiteindelijk zijn oorlogservaring in te zetten om het monster te bestrijden, en zo iets van vrede te vinden. Maar nog steeds ligt het land (weer) in puin. 

Verder een puike film, met een eng monster en een aangrijpend verhaal. 

Winter 2024

De winter is nu echt begonnen en de dagen zijn wel heel kort en donker, zeker nu we ook al bijna twee weken te maken hebben met veel bewolking. Maar ik ga niet bij de pakken neerzitten. Er is ook een hoop om naar uit te kijken. De kerstvakantie is begonnen en niet alleen hebben de kinderen vrij, maar wij ook. Dus daar gaan we even goed van genieten en de agenda stroomt al vol met allerlei afspraken voor iedereen. 

En alle winterse kou en donkerte nodigt ook uit tot lekker eten. Ik kijk al uit naar het kerstdiner. Maar op de andere dagen moet ook gegeten worden. Ons jongste kind heeft aangegeven Shepards Pie lekker te vinden, dus dat zal zeker op tafel moeten komen. Verder heb ik deze vakantie hopelijk ook de tijd om meer lekker eten op tafel te zetten. 

En de tuin verkeert nu in rust. De vuurdoorn, die ik een paar jaar geleden heb geplant, is inmiddels flink gegroeid en een groot deel van de oranje-rode bessen zijn inmiddels door dankbare vogeltjes ook opgegeten. Ik kijk er naar uit om te zien, hoe dat volgend jaar alleen maar meer zal worden. 

En inmiddels ligt de kortste dag al achter ons, dus voor we het weten kunnen we weer bij daglicht naar ons werk fietsen en zien we de krokussen boven de grond komen. 

Renfield

 Onlangs stond op Netflix de film Renfield (2023) van Chris McKay. De hoofdrol was voor Nicholas Hoult (The Menu) en een perfecte bijrol voor Nicolas Cage. In een wat kleinere rol zien we nog Awkwafina. 

Renfield was in het boek van Bram Stoker natuurlijk de waanzinnige patiënt in het gesticht van Dr. Seward, die op de een of andere manier kan voorvoelen wanneer Dracula nabij is. Ook had hij in het boek een obsessie opgevat met het verzamelen van leven, en deed dat door steeds groter dieren op te eten. Deze film gaat over hem. 

Spoilers

De film begint met de geschiedenis van Dracula (Cage) en Renfield (Hoult) en hou Renfield voor Dracula ging zorgen en geheel in zijn ban kwam (Hierbij wordt zwaar geleund op het naspelen van scenes uit Dracula). Keer op keer weet Dracula terug te keren uit de dood en keer op keer is Renfield zijn willoze slaaf. 

In de moderne tijd belanden Dracula en Renfield uiteindelijk in New Orleans (een leuke verwijzing meteen naar die andere beroemde vampier, Lestat). Daar moet Dracula nog steeds herstellen van de laatste keer dat vampierenjagers hem probeerden te vernietigen. Ondertussen moet Renfield hem slachtoffers brengen, want Dracula drinkt natuurlijk wel gewoon bloed. Om zijn eigen geweten een beetje te sussen loopt Renfield allerlei zelfhulpgroepen af. Bij een praatgroep over ongezonde relaties luistert hij naar mensen, om daarna hun foute (ex)partners op te sporen en die dan te voeren aan Dracula. Maar ongemerkt pakt hij toch wat mee van de lessen van de praatgroep. 

Tijdens Renfield uitstapjes om bloed te verzamelen voor Dracula, loopt hij ook tegen de maffia - familie Lobo aan. Deze zijn druk bezig met heel erg veel drugs te verkopen en hebben daarbij de hele stad naar hun hand gezet. Nog later ontmoet Renfield ook nog charmante junior agente Rebecca (Awkwafina). Dit is een van de weinige oprechte politievrouwen in de stad en ook zij probeert strijd te leveren tegen de Lobo - familie. Renfield is haar enige getuige, die ook daadwerkelijk durft te getuigen. 

Maar wanneer Renfield steeds nauwer verweven raakt met Rebecca en met de Lobo - familie, en Dracula langzaam herstelt, komt Dracula ook in contact met de Lobo - familie. Hier kan hij eindelijk misschien genoeg voetsoldaten vinden om een oud plan weer nieuw leven in te blazen, overheersing van de wereld!

Conclusie

Het is geen heel goede film, maar hij is wel leuk en fris. Nicolas Cage is perfect gecast als overdramatische Dracula, die leeft op het terroriseren van onschuldige mensen. En Nicholas Hoult is ook goed als wat ruggegraatloos slachtoffer van eeuwen aan manipulatie. 

Zeker leuk als je eens een ander soort vampierfilm wil zien. 

Odyssey

Jaren geleden kreeg ik voor mijn verjaardag Mythos (in 2018 alweer), een hervertelling van de Griekse Mythen door Stephen Fry. In de jaren daarna verzamelde ik ook nog Heroes en Troy. En toen bleef het een tijdje stil. Maar op mijn laatste verjaardag kreeg ik Odyssey, het verhaal van de thuiskomst van de Griekse Helden, nadat ze Troje in de as hebben gelegd. 

Net als de Mythen, de Heldenverhalen en het verhaal van Troje, dit verhaal is eeuwenoud en al vaak herverteld. Het mag allemaal geen verrassing meer zijn. Stephen Fry volgt het verhaal vrij trouw. Dus we beginnen bij Telemachus, zoon van Odysseus, die op zoek gaat naar informatie over zijn vader. 

We krijgen een hoop te horen over de andere Griekse koningen, die op weg naar huis allerlei problemen tegenkwamen, maar niemand weet waar Odysseus kan zijn. Uiteindelijk verschuift het verhaal dan naar Odysseus zelf. Hij heeft jarenlang bij de nimf Calypso op een eiland gewoond, maar hij bleef maar kwijnen en verlangen naar Ithaca, zijn vrouw Penelope en zijn zoon Telemachus. Wanneer hij dan vertrekt van het eiland van Calypso, belandt hij uiteindelijk helemaal alleen op het eiland Scheria, waar hij zijn verhaal vertelt. 

En wanneer Odysseus dan eindelijk thuiskomt, moet hij daar eerst nog weer zijn trouwe onderdanen overtuigen dat hij het echt is, en daarna zijn vrouw. En dan moet hij ook nog alle minnaars van zijn vrouw uit zijn huis verjagen. En dan, wanneer dat dan allemaal eindelijk gelukt is, is hij eindelijk thuis. 

Dit boek is een prachtige afsluiting van de serie. Het verhaal komt echt tot leven en alle belangrijke punten worden aangestipt. En Stephen Fry geeft er meteen ook mooi commentaar bij om het verhaal in context te kunnen plaatsen. Waarom maken de helden bepaalde keuzes? Welke andere verhalen over hetzelfde evenement deden ook de ronde? En uiteindelijk is dit verhaal ook de afsluiting van een tijdperk. We begonnen bij de Goden en andere bovennatuurlijke wezens, die hun levens en intriges hadden, nog voor de mensen op het toneel verschenen. Toen de mensen eenmaal verschenen, waren er ook speciale mensen, die beter waren dan de anderen. En zij trokken erop uit om de wereld te beschaven en monsters te doen. En nog weer later trokken de mensen tegen elkaar op, in de grootste oorlog die de wereld ooit had gezien. En nu is iedereen weer thuis. De Goden zijn minder belangrijk geworden en de mensen verhouden zich op een nieuwe manier tot elkaar. 

Een aanrader voor iedereen. 

Call of Cthulhu XI - Spawn of the Pit

De verdenkingen rondom Forstes zijn de vorige keer tot een hoogtepunt gekomen. Kunnen de onderzoekers nu eindelijk duidelijkheid verkrijgen?

Caedmon de Monnik (afwezig)
Draca de Wijze
Cuthbert de Sterke
Benno Ben Salomo
Marcus Livim 

Dinsdag 29 maart in het jaar 998 Onzes Heren, Abdij van Sint Pieter en Sint Paul, Bath

Het is nog minder dan drie weken tot aan Pasen, en in de Abdij wordt iedereen erg nerveus. Er zijn duidelijk kwade machten aan het samenspannen, maar wie en hoe precies? Eawulf lijkt op een missie van God te zijn, maar tegen wie is die gericht? 

Om een doorbraak te forceren, pakt Abt Ælheah door. Het is de feestdag van Sint Gwynllyw, deze Welsh Koning, piraat en rover had op latere leeftijd berouw van zijn zondige leven. Hij leefde als een heremiet en kan daarmee een voorbeeld zijn voor iedereen die zich nu op het verkeerde pad heeft begeven. Abt Ælheah organiseert een feestelijke processie, met alle leden van het klooster. Iedereen zal van de Abdij, door de Stad, langs de Bronnen en terug naar de Abdij lopen. Ondertussen zal de bevolking gezegend worden in naam van Sint Gwynllyw. 

In de late morgen vertrekt de processie vanuit de Abdij. Jonge monniken lopen voor de processie uit en bewieroken alles. Daar achter komen dan de oudere monniken en die besprenkelen alles met wijwater. Draca de Wijze loopt daartussen met een wijwaterkwast. Dan volgen de andere monniken, die een beeld van Gwynllyw dragen, onder een baldakijntje. Daarachter de senior moniken en de Abt zelf. En dan allerlei andere permanente en tijdelijke bewoners van de Abdij. 

In Bath is de bevolking uitgelopen om naar de processie te kijken. Benno Ben Salomo is natuurlijk Joods, maar kijkt, omdat hij geïnteresseerd is in wat zijn buren uitspoken. Bovendien is er een kleine kans dat duidelijk wordt, wat er met Forstes aan de hand is. Marcus Livim staat natuurlijk naast de burgemeester op het plein bij de woning van de burgemeester. Tot zijn frustratie staat Forstes aan de andere kant van de burgemeester. Cuthbert de Sterke staat op het grote plein in het publiek. 

Wanneer de processie voorbij de burgemeester en Forstes komt, zorgt Draca de Wijze ervoor dat er een flinke spetter wijwater op Forstes terecht komt. Deze reageert echter niet. Wanneer Draca passeert en de rest van de processie voorbij trekt, hoort hij ineens een enorm gebrul. Eawulf heeft Forstes gezien, voor het eerst! En hij wordt wild! Hij beschuldigt Forstes ervan een duivel te zijn en dankt de Heer dat hij nu de kans krijgt om wraak te nemen. 

Forstes laat zich dat niet zeggen natuurlijk, en hij begint met zalvende stem zijn medelijden met de waanzinnig Eawulf te uiten. Eawulf valt aan, en haalt onder zijn kleding een mes vandaan. Ook Abt Ælheah dirigeert nu zijn monniken met het wijwater en de wierrook naar voren, ondertussen gebeden opzeggend. Onder deze aanval kan Forstes zich niet staande houden. Zijn vorm lijkt te veranderen, en voor sommige mensen lijkt hij nu het aspect van een groot Serpent aan te nemen!

De bevolking denkt dat zij de Boze zelf zien en raken in paniek. Iedereen probeert de processie en het grote plein te ontvluchten! Benno ziet de bui al hangen, straks krijgen de Joden de schuld. Hij probeert zijn geloofsgenoten de stad uit te dirigeren. Ondertussen grijpt Marcus eindelijk zijn kans. Hij grijpt Forstes vast en dreigt hem te steken met zijn mes! Maar onder zijn handen lijkt het lichaam van Forstes te veranderen. Het is veel groter, en lijkt bedekt met schubben in plaats van vel. Wat is er aan de hand!

Serpent People

Forstes verandert voor de ogen van de bevolking in een wezen dat er uitziet als een slang met armen en benen. Ook is hij veel groter dan een mens, hij torent boven de bevolking uit. De mensen op het plein, die nog niet in paniek waren, zijn dat nu wel. Maar Eawulf en de zijnen, Marcus, Cutherbert en Draca houden het hoofd koel en zij zetten de aanval in!

Marcus probeert het slangenmonster te prikken met zijn mes, en verwondt hem. Forstes slaat terug met een of andere gruwelijke klauw in plaats van een hand. Eawulf valt ook aan, maar mist en verwondt Marcus.

Cuthbert de Sterke: "Die, Spawn of the pit!"

Strijdkreten brullend valt Cuthbert de Sterke aan en hij verwondt het monster ernstig. De plotselinge verandering van een mens in een Slangenmonster zorgt ervoor dat de nog overgebleven krijgers op het marktplein waanzinnig worden van angst, zij durven niet meer aan te vallen. Forstes gebruikt nog zijn magische krachten om Eawulf te verwonden (shrivelling). Maar uiteindelijk zijn de verwondingen van het zwaard van Cuthbert hem teveel. Forstes gaat op in een smerige, zwavelige oranje rookwolk en hij drijft weg naar het westen. 

Later op de dag, kantoor van Abt Ælfheah 

In het kantoor van Abt Ælfheah wordt een beraad georganiseerd. Hierbij zijn Draca de Wijze, Marcus Livim, Cuthbert de Sterke, Benno Ben Salomo, Eawulf, de burgemeester en de Abt. Abt Ælfheah legt het verband tussen Eawulf en zijn avonturen, de gevonden tabletten met de mysterieuze avonturen in Egypte en de gebeurtenissen van vandaag. Het was de hand van de voorzienigheid die al deze mensen en informatie gelijktijdig samenbracht. En dat is om strijd te leveren tegen het kwaad, dat nu na al deze eeuwen weer de kop opsteekt. 

Abt Ælfheah geeft Draca de opdracht om een groep van dappere strijders en wijze mannen samen te stellen, deze wolk te volgen en te zorgen dat hij voorgoed vernietigd wordt!

Draca is gepast onder de indruk van deze opdracht. Het zal er waarschijnlijk op neerkomen dat hij het vreemde ritueel van de Verbanning van Apep zal moeten uitvoeren op dit Serpent! En wanneer zal dat dan zijn. Binnenkort is het Pasen, dan wordt gevierd dat Jezus is herrezen uit de dood. Zal het Serpent dan definitief proberen om het Licht van de Wereld te verzwelgen?

30 maart 998, Bath

De groep bestaand uit Draca de Wijze, Cutherbert de Sterke, Benno Ben Salomo, Marcus Livim en Eawulf en zijn volgelingen vertrekken uit Bath. Zij gaan eerst langs bij de Dolmen ten westen van Bath, waar zij de sporen van de Hyena vonden.   

De Dolmen zien er vredig uit. Marcus besluit nog wel om de cirkel van paddenstoelen te vernietigen. Je weet maar nooit. Maar er is geen spoor van een Oranje wolk of geur van zwavel te bekennen. Moeten ze wel hier zijn. Draca kijkt weer naar het westen en ziet weer de Tor van Glastonbury, met de kerk erbovenop. 

Het was de plek waar Christendom voet aan land zette in de Britse eilanden, toen Jozef van Arimatea daar landde. 

Battle Beyond the Stars

Battle Beyond the Stars (1980) van Jimmi Murakami en Roger Corman (The Terror, Little Shop of Horrors) was de volgende film in een slechte filmavond via Jitsi. Mijn jongste kind keek mee, maar kon het niet lang volhouden. 

Met de betrokkenheid van Roger Corman wisten we waar we aan begonnen natuurlijk (goedkoop winstbejag!). Een paar jaar eerder had Star Wars: A New Hope de wereld veroverd en iedereen wilde delen in de winsten van de nieuwe obsessie met de sterren. Roger Corman surfde daar met deze film ook op mee. En hij had de briljante ingeving om deze film een Ruimte - variant te laten zijn op de klassieker Seven Samurai. En daarmee heb ik het plot dan al grotendeels weggegeven.  

Verder zitten er nog wat bekende koppen in de film, zoals Richard Thomas (Wonder Boys), George Peppard (The A - Team), Robert Vaughn (The Magnificent Seven) en John Saxon (From Dusk 'till Dawn). 

Spoilers

De vredige wereld van Akir wordt bedreigd door griezelige Keizer Sador (Saxon) van de Malmori. Hij laat meteen twee schattige leden van de Akir omleggen, die alleen maar een weersatelliet bedienen. Daarna terroriseert hij de planeet. 

De Akir zijn simpele boeren en willen zich overgeven aan de Malmori, een strijd zullen ze toch niet winnen. Maar Zed (Corey), een laatste en zeer bejaarde krijger van de Akir, wil huurlingen inhuren om de planeet te verdedigen. Hij is te oud om die mensen zelf te vinden en te werven, maar de veel jongere Shad (Thomas) kan met het oude ruimteschip van Zed die reis wel maken. Het oude schip van Zed is eigenlijk een kunstmatige intelligentie, Nell (stem van Carlin). 

Shad gaat met Nell op weg en beleeft verschillende avonturen in de ruimte. Eerst gaat hij naar het ruimtestation van Dr. Hephaestus (Jaffe), een oude vriend van Zed. Daar ontdekt hij dat Dr. Hephaestus inmiddels zoveel ondersteuning van apparaten nodig heeft, dat hij nauwelijks nog menselijk is. Bovendien wil Dr. Hephaestus kleinkinderen en Shad is een prima partner voor zijn dochter Nanelia (Fluegel). Shad en Nanelia hebben daar weinig zin in, en Shad gaat verder met zijn missie om meer huurlingen te vinden. Nanelia keert alleen terug naar Akir. 

Shad vindt nog meer dappere eenlingen in de ruimte, zoals Cowboy (Peppard), een mens van de aarde (wacht even, Shad en Nanelia zien er menselijk uit, zijn ze dat dan niet?), Nestor, een ras van verveelde klonen, Gelt (Vaughn, die zijn rol uit The Magnificent Seven herhaalt), de super sexy vrouw Saint Exmin (Danning) van de Valkyrie en tot slot ook nog Cayman, een soort reptiel. 

Uiteindelijk verzamelt iedereen zich weer op Akir, waar de terreur van Sador en zijn Malmori steeds erger wordt. Na een lange en dappere strijd, wordt Sador uitgeschakeld, maar Nell, Cowboy, Nestor Gelt, Saint Exmin en Cayman laten daarbij wel het leven. Maar gelukkig geloven de Akir dat zolang mensen herinnerd worden, zij nooit werkelijk sterven. 

Conclusie

Dit is wel een hele goedkope imitatie van zowel Star Wars als van Seven Samurai (en daarmee Magnificent Seven). De ruimteschepen, ruimtegevechten en ruimtepakjes zijn wel bijzonder goedkoop en mijn jongste dochter had een hoop (negatief!) commentaar op de special effects. Verder waren sommige van de buitenaardse wezens ronduit lachwekkend. Verder waren de karakters ook de meeste platte stereotyepen die er maar te vinden zijn. Vooral Saint Exmin als Valkyrie, die in een of ander zwaartekracht-negerend pakje steeds rondliep. 

En het verhaal is ook al niet sterk. Het is natuurlijk eerder gedaan (en beter!). Maar hier brengen we te weinig tijd door met de verschillende huurlingen om ze echt te leren kennen, en hun overwegingen om mee te strijden met de wat weke Akir komen dan ook niet echt van de grond. En als ze dan dood gaan, voel je er ook vrij weinig bij. 

Alleen kijken als je een Roger Corman fan bent, of graag slechte SF kijkt. 

Spellenavond November 2024

De laatste zaterdag van de maand was weer tijd voor een spelletjesavond. Sander organiseert die avonden nu alweer een paar jaar en inmiddels doet ons jongste kind ook mee. 

We startten de avond met wat Codenames, een klassieker natuurlijk. En ook prima te doen in een wat groter gezelschap, omdat je toch in teams tegen elkaar speelt. Na twee rondjes verdween de jongste speler naar bed en konden wij de echte spellen tevoorschijn halen, zoals Poetry voor Neanderthals. We hebben dit spel vorig jaar voor Sinterklaas gekregen, maar nog niet veel kans gehad om het te spelen. Dit is een vrij eenvoudig spelletje, waarbij je concepten moet uitleggen, maar je mag, net als echter Neanderthalers alleen woorden van 1 lettergreep gebruiken. 

Veel mooi woord!

We hebben twee rondjes gespeeld en het is nog niet zo makkelijk om jezelf uit te drukken in woorden van maar één lettergreep. Maar het spel had verder ook niet heel veel om het lijf, dus twee rondjes was ook wel voldoende. 

Voor een volledige sfeer - whiplash haalde Sander toen Turing Machine tevoorschijn. Dit spel is een soort Mastermind, waarbij je een code moet raden. En de hints krijg je niet van de mastermind, maar moet je zelf ontdekken door middel van ponskaartjes, die je over een tabel met hints heen legt. Alleen de goede hint blijft dan over.  

Alleen voor bikkels

Ik heb geen idee of het te laat op de avond was, of dat ik al teveel vastzat in de poëzie voor Neanderthalers, maar dit spel klikte totaal niet bij mij. Het duurde me te lang voor ik doorhad dat ik de codes moest testen. De uitslagen van de testen moest onthouden en de codes moest wijzigen. Maar andere mensen aan de tafel vonden het leuk. En het is in ieder geval een nieuw idee in spelvorm. Dus misschien moet hij nog eens op herhaling, maar dan wat eerder op de avond. 

Nieuw dak

Nadat we aan het begin van dit jaar nieuwe ramen hebben laten plaatsen in ons huis, was nu ons dak aan de beurt. Een eigen huis is nooit af. 

Dakpannen

Er moesten een hoop kleine klusjes gebeuren. We hebben een dak met dakpannen, maar sommige stukjes zijn belegd met bitumen. En dat vergaat natuurlijk na verloop van tijd. We hadden al eens wat kleine lekkages gehad na een flinke regenbui en we willen natuurlijk niet dat het een grote lekkage wordt. 

Dus na een hele hoop offertes opvragen en vergelijken zijn we uiteindelijk met iemand in zee gegaan. En drie dagen lang werd er gewerkt aan ons dak. Oud bitumen werd weggehaald, nieuw bitumen werd gelegd. Een paar kapotte dakpannen werden vervangen. Gelukkig hadden we er nog een paar liggen. Verder waren er nog wat pannenlatten kapot en werden die ook vervangen. 

En een grote irritatie van mij werd eindelijk (Na 14 jaar!) opgelost. Eend dakgoot hing een beetje scheef, waardoor het water de verkeerde kant op probeerde weg te stromen. Zeker nu we een paar regenpijpen hebben afgekoppeld van het riool is dat extra belangrijk natuurlijk. 

In ieder geval, na een paar dagen hard werken, kan ons dak weer tegen een stootje. 

 

The Wonder

De Film The Wonder (2022) van Sebastián Lelio stond op Netflix. Enige tijd geleden heb ik het boek gelezen en dat vond ik heel mooi. En nu is er dan een verfilming, met Florence Pugh (Black Widow, Dune II), dus dat konden we niet laten schieten. 

Verder zat de film nog vol met allerlei bekende Britse acteurs, zoals Tom Burke (Only God Forgives), Toby Jones (Tinker Tailor Soldier Spy (2011), Orlando, The Electrical Life of Louis Wain) en de briljante Ciarán Hinds (Ivanhoe, Tinker, Tailor, Soldier, Spy (2011), Excalibur, The Woman in Black). Wat kan er nu nog misgaan?

Spoilers

De film opent lekker kunstzinnig met een shot van een filmstudio, terwijl ons verteld wordt dat het in het leven vooral gaat om de verhalen die we elkaar vertellen, terwijl de camera inzoomt op een scene. En voor we het weten begint de film. 

Elizabeth "Lib" Wright is een Engelse verpleegster die gediend heeft in de Krimoorlog. Zij heeft nu een opdracht in Ierland gekregen. Wanneer zij aankomt in het afgelegen en armoedige dorpje in Ierland, wordt duidelijk dat zij een meisje in de gaten moet houden dat claimt dat zij geen voedsel meer nodig heeft. Er zijn een stel mannen die haar claims willen onderzoeken en daarom hebben zij Elizabeth en een Non ingehuurd die het meisje in de gaten houden. 

Elizabeth heeft zo haar eigen problemen en worstelt daarmee. Maar uiteindelijk krijgt ze door welk gruwelijk drama er wordt uitgespeeld in het kleine, Ierse huisje. Anna weigert inderdaad alle voedsel en claimt dat niet nodig te hebben. Maar haar status als wonderkind komt haar ouders wel goed uit. En uiteindelijk verzwakt Anna snel. Alleen door daadkrachtig ingrijpen van Elizabeth worden alle geheimen onthuld en weet Anna te ontsnappen. 

Conclusie

De film volgt het boek trouw en alle belangrijke punten uit het boek worden ook aangestipt in de film. Alle vrouwen in de film zitten eigen volledig klem in de regels van het patriarchaat. Elizabeth Wright wordt als professional totaal niet serieus genomen door een stel oude mannen, die geloven dat kinderen kunnen leven van de lucht. Men is bereid om de gezondheid en het leven van een meisje op te geven om wetenschappelijk bewijs te vinden. 

Verder is Florence Pugh natuurlijk fantastisch als altijd, samen met de andere acteurs. 

Deze film is zeker de moeite van het kijken waard. 

Job: A Comedy of Justice

Ik heb weer eens een tweedehands boek op de kop kunnen tikken, Job: A Comedy of Justice van Robert Heinlein. In mijn leven heb ik al een hoop van Robert Heinlein gelezen (waaronder Starship Troopers), maar ik denk dat Job: A Comedy of Justice de eerste was. 

 

Spoilers

Het verhaal opent met Alex Hergenscheimer, die tijdens een cruise meedoet aan een Polynesische ceremonie, waarbij hij over hete kolen loopt. Wanneer hij na afloop daarvan zich weer bij het cruiseschip wil voegen, ziet hij dat er veel dingen anders zijn. Hij herkent de mensen en de omgeving niet meer. Maar mensen herkennen hem wel als Alec Graham, een dubieuze crimineel. 

Meer vreemde gebeurtenissen vinden plaats en  Alex en zijn vriendin Margerethe belanden zonder een cent in Mexico. Vanuit daar probeert Alex thuis te komen, in Kansas. Maar iedere keer als het beter met hen lijkt te gaan, belanden Alex en Margerethe weer in een ander universum en kunnen zij weer opnieuw beginnen. 

De diep religieuze Alex vergelijkt zijn situatie met die van de Bijbelse Job. Ook deze kreeg met steeds meer tegenslag te maken, zonder dat daar een reden achter leek te zitten. Maar uiteindelijk bleek Job het slachtoffer van een onaangenaam spelletje tussen God en Satan. Alex ziet steeds vaker de hand van God in de gebeurtenissen om hem heen. Is het einde nabij? Zijn al zijn avonturen een voorbode van het einde der tijden? Maar hoe moet dat dan met Margerethe, zij aanbidt Odin en de andere Noorse goden?

Conclusie

Dit is een enig boek. Robert Heinlein heeft er geen problemen mee om de verwachtingen van de lezer en van de hoofdpersoon op zijn kop te zetten en je nog eens na te laten denken. Verder staat dit boek op zichzelf en valt het niet in een van de series of verbonden romans die Heinlein ook schreef, dus je kunt het makkelijk oppakken als een introductie in het werk van Heinlein. 

Het is wel een kritiek op (Amerikaans Evangelisch) Christendom. Alex is dan wel de hoofdpersoon, maar in de loop van het boek komen we erachter dat hij een kleinzielige kerel is, die niets liever doet dan zijn (religieuze) wil opleggen aan anderen, terwijl hijzelf niets beter is. Onder invloed van Margerethe en zijn avonturen, waarbij hij afhankelijk is van de goedheid van mensen, die zijn moreel kompas niet delen, leert hij om eens kritisch naar zichzelf te kijken. Dat maakt hem een stuk aangenamer. 

Zeker de moeite waard. 

Call of Cthulhu X - Forstes

Vorige keer hebben de onderzoekers een aantal kleitabletten vonden met daarop Latijnse en Griekse teksten. En een tablet met allemaal kleine plaatjes van vogels en slangen. Deze keer proberen zij te achterhalen waarvoor deze teksten bedoeld zijn. 

De teksten zijn vertaald naar het Latijn door vriend R. (die in het verleden ook wel eens Brikus heeft gespeeld), waarvoor dank. Google Translate was nog niet goed genoeg. 

Caedmon de Monnik
Draca de Wijze
Cuthbert de Sterke 
Benno Ben Salomo
Marcus Livim (afwezig)

25 maart 998, Bath, Abdij van Sint Pieter en Sint Paul

Eawulf lijkt het goed te doen bij de rust en regelmaat in de Abdij. Hij brengt wel heel veel tijd door in de biecht, maar hij draagt zijn straffen met een goed humeur. Misschien dat hij hier zijn waanzin achter zich kan laten. Maar niemand heeft hem nog verteld dat in Bath ene Forstes het oor van de Burgemeester heeft. 

De Abdij van Bath

De afgelopen weken heeft de monnik Caedmon in zijn cel hard gewerkt aan het vertalen van de vreemde Latijnse teksten die Draca de Wijze vond in de ruïnes van de Romeinse Villa, waar ze ook Eawulf hebben ontmoet. Caedmon heeft lang en hard gewerkt aan de vertaling van de Latijnse teksten (Know Language Latin Succes). Hij heeft het Grieks niet eens geprobeerd. Wanneer hij zijn bevindingen wil delen met de andere onderzoekers, moet hij bekennen dat hij een van de tabletten heeft laten vallen (Push roll Know Language Latin Fail). Het licht in zijn cel in niet goed, en hij moest het tablet onder een vreemde hoek houden. 

Op advies van Caedmon veegt de brokstukken van het tweede tablet nog eens bij elkaar en doet nog een keer een poging om het te lezen. 

Hij maakt een samenvatting van wat hij geleerd heeft. 

Vele jaren geleden reisde er een gezelschap van Romeinen naar Iunnu, wat ook wel Heliopolis werd genoemd. Daar raakten zij betrokken bij een strijd tussen de cultus van Re - Atum de Schepper en het Serpent Apep. Hierbij werden ook goede Christelijke, Romeinse vrouwen betrokken. Ook werden er mensen uit de dood opgeroepen. De Romeinen speelden een belangrijke rol bij een ritueel om Apep te verslaan.

Caedmon zegt deze namen allemaal niets. Maar Cuthberd wel. Hij herkent de namen Marcus Livius Cicero en Draco Silvius Dorso als belangrijke Romeinse Ridders die 800 jaar of meer geleden naar de Britse Eilanden zijn gekomen. Beiden hadden Kastelen op minder dan een week reizen van Bath. En Draca herkent de namen van Re - Atum en Apep (Religion success), beiden zijn heidense verpersoonlijkingen van Creatie en Vernietiging. 

Jezus van Nazareth wordt ook genoemd. Wat waren deze cultisten precies aan het doen in de dagen van de vroege kerk? Apep lijkt wel een heidense variant van het Serpent, een vorm van de Duivel die Eva verleidde in het paradijs.  

Cuthbert is maar matig onder de indruk van deze vertaling. Goden uit Egypte zijn niet hier. En wordt hier dan een of andere goddeloze terreur verspreid? Maar de anderen zijn dat niet met hem eens. In de droom van 3 weken geleden, die zij allemaal hadden, riep de donkerhuidige jongeling steeds een naam, Apep. En dan was er nog een Hyena die verdween bij de Dolmen ten westen van Bath. Er is zeker wel iets gaande. Bovendien vertrouwt niemand de vreemde adviseur van de Burgemeester, Forstes. 

Cuthbert is het wel met hen eens dat de duivel kan rondwaren in de wereld. 

Ondertussen denken de monniken verder. Caedmon weet dat de Dolmen toegangspoorten werelden kunnen zijn. Sommigen denken nog steeds dat er elfen achter de Dolmen wonen. Draca de Wijze denkt dat er links en rechts duivels uitgedreven moeten worden, bij mensen. Met scherpe staken. Zijn vakbroeder weet hem te kalmeren.

Dezelfde dag, Bath

In Bath zelf ziet Benno de afgelopen weken dat de sfeer snel verslechterd. De Burgemeester vaardigt steeds meer edicten uit, zoals het goedkoop verstrekken van veel alcohol aan jongemannen. Verder zijn er ook minder wachters op straat te zien. Vrouwen worden lastiggevallen en gaan niet langer alleen over straat. Buren vertrouwen elkaar niet meer. Binnenkort eindigt dit in een of ander drama natuurlijk. En zorgwekkend genoeg krijgen Joden dan vaak de schuld. Benno maakt zich ernstig zorgen.  

Later diezelfde dag, Abdij van Sint Pieter en Sint Paul

Abt Ælfheah laat Caedmon en Draca bij hem komen. De oudere abt dankt hen voor hun goede werk met Eawulf en zijn mannen. De waanzin van Eawulf lijkt af te nemen. Maar Abt Ælfheah blijft zich zorgen maken over de uitspraken van Eawulf over Forstes. Hij vermoedt dat er een kern van waarheid in kan zitten. Hij geeft Caedmon en Draca de opdracht om nader onderzoek te doen naar Forstes. Is hij werkelijk een duivel of bezeten door een duivel? 

   

En Abt Ælfheah laat zich ook door Caedmon vertellen over de gevonden tabletten en zorgwekkende teksten die daarop staan. De Abt legt onmiddellijk het verband tussen Apep en de verschijning van de duivel als een Serpent en Re - Atum als de Schepper. Ongetwijfeld is dit een of andere heidense interpretatie van de strijd tussen de Schepper en Satan. 

Ten westen van Bath

Cuthbert, Caedmon en Draca de Wijzen hebben allemaal een paard van de Abdij genomen. Zij volgen Cuthbert, die drie weken eerder met Marcus het spoor van de Hyena naar de Dolmen volgde. Zij komen weer bij de Dolmen uit. Er is niets bijzonders te vinden. Ze staan aan de rand van een drassig laagland. In de herfst en winter overstroomt het en in de lente en zomer droogt het weer uit. Draca kijkt om zich heen en realiseert zich dat hij nog verder naar het westen de Tor van Glastonbury kan zien, met daarboven op de Kerk van Sint Michael. 

De mannen onderzoeken de Dolmen en de kring van paddenstoelen verder. Ze vinden niet veel, maar naar het oordeel van Draca de Wijze, is dit een toegangspoort naar de Onderwereld. 

Terug in Bath

De groep is terug in Bath. Veel wijzer zijn ze niet geworden. Maar ze willen nu een onderzoek naar Forstes instellen. Zij hebben hem gezien in de Kerk van de Abdij, maar kunnen zich niet herinneren of hij ook daadwerkelijk ter communnie ging. Een echte duivel zal natuurlijk nooit de hosties of relikwieen van de Kerk aanraken. 

De groep besluit eens uit te zoeken waar Forstes woont. Als alleenstaande man heeft hij bij een ouder stel zonder kinderen een zolder gehuurd. Caedmon en Draca doen alsof zij de ouderen en zieken van Bath bezoeken en kletsen zich zonder problemen bij deze Beatrice naar binnen. 

Terwijl Caedmon en Draca in de ruimte beneden naar de eindeloze verhalen van Beatrice over haar kinderen en kleinkinderen luisteren, sluipt Cuthbert de trap op naar zolder. Daar tussen de gedroogde worsten en oude kleren, vindt hij het bed waar Forstes slaapt. Verder staat er nog een kist met wat kleding en andere spullen. Er is verder niets bijzonders te vinden. Cuthbert vindt nergens een kruisbeeld, een relikwie of een rozenkrans of iets dergelijks. 

  

 

Fatal Attraction

De klassieke fim Fatal Attraction (1987) van Adrian Lyne stond op Netflix. Ik kan me nog vaag herinneren dat de film indertijd een hoop stof deed opwaaien (ik was toen tien en te jong voor deze film), maar ik had hem nog nooit gezien. Samen met Sander hebben we daar wat aan gedaan. 

In deze film zien we Michael Douglas (Behind the Candelabra, Ant-Man, Wonder Boys), Glenn Close (The Guardians of the Galaxy, Dangerous Liaisons, What Happened to Monday) en Anne Archer. Michael Douglas begon met deze film waarschijnlijk zijn carrière als (seksueel) gefrustreerde 40+er. En de manier waarop hij met zijn frustraties omgaat, is meteen ook de oorzaak van al zijn problemen. 

Spoilers

Deze film is uit 1987 en was een voorbeeld voor veel films die erna kwamen, maar ik had hem ook nog nooit gezien, dus wees gewaarschuwd. 

De film begint met een huiselijk beeld van New Yorks gezin van bedrijfsjurist Dan (Douglas), huismoeder Beth (Archer) en jonge dochter Ellen Gallagher (Latzen). Ze wonen in een appartement en hebben een hond. Wanneer Dan en Beth naar een feestje van Dan's werk gaan, ontmoet Dan daar Alex Forrest (Close). Dit is een kinderloze, single carrièrevrouw en Dan vindt haar heel interessant. Maar aan het einde van de avond gaat Dan weer met vrouw en kind naar huis. 

Wanneer later Beth en Ellen een paar dagen weg zijn, om te kijken naar huizen buiten Manhattan, begint Dan prompt een affaire met Alex. Na een avondje stomende seks wil Dan weer vertrekken, maar Alex blijkt meteen niet zo heel stabiel en manipuleert hem om langer te blijven. Dan blijft langer en uiteindelijk vertrekt hij na een lang weekeind. Hij is net op tijd thuis om zijn vrouw en kinderen weer te ontvangen. Hij denkt dat hij deze uitspatting achter zich kan laten en wil verder met zijn vrouw en kind (zonder zijn vrouw iets te vertellen natuurlijk). 

De volgende dag komt Alex naar het kantoor van Dan, om daar haar excuses aan te bieden voor haar gedrag. Zij wil samen met hem naar Madame Butterfly, om het goed te maken. Dan wijst dat af. Daarna blijft Alex hem bellen op kantoor. Alex blijft opduiken en claimt nu zwanger te van Dan. Ze wil het kind houden en zal zeker om alimentatie vragen. Dan vertelt zijn vrouw nog steeds niets. 

Nog later duikt Alex op bij de woning van de Gallaghers, onder het mom een geïnteresseerde koper te zijn. Ze babbelt een eind weg met Beth, die nog steeds geen idee heeft van de affaire van haar man. De verhuizing gaat door en Dan hoopt nu van Alex af te zijn. Maar Alex blijft Dan ook volgen in hun nieuwe woonplaats. Zij gaat nu over tot vernielen van spullen van Dan. Pas wanneer het konijn van de familie eindigt in de kookpot, bekent Dan aan Beth wat er allemaal gaande is en wat zijn rol daarbij is. 

Alex escaleert steeds verder en neemt Ellen mee van school, om een dagje naar de kermis te gaan (Dit vond ik wel waanzinnig onwaarschijnlijk. De school geeft een kind mee aan een volwassene die niet de ouder is. En Ellen is een jaar of 6, 7 in de film (6 tijdens het film) en kan prima praten. Waarom gaat zij mee met een volwassene die zij niet kent, zonder iets te zeggen tegen de juf?). Dan en Beth hebben snel door dat hun kind ontvoerd is en raken (begrijpelijkerwijs) in paniek. De zoektocht naar Ellen leidt tot niets, maar een paniekerige Beth veroorzaakt wel een auto-ongeluk, waardoor ze in het ziekenhuis belandt. Alex levert Ellen weer thuis af. 

Uiteindelijk eindigt het allemaal met een confrontatie in de badkamer tussen Dan, Beth en Alex. 

Conclusie

Geen wonder dat dit een klassieker is geworden. De acteurs zijn allemaal erg goed en het verhaal is van begin tot ongeveer 20 minuten voor het einde erg spannend. Michael Douglas is gemaakt om gefrusteerde mannen te spelen en hier komt dat ook lekker uit de verf. Glenn Close is ook goed als ambitieuze vrouw, bij wie een steekje los zit en Anne Archer is ook geloofwaardig als huisvrouw die als een leeuwin kan vechten voor haar kind en gezin. 

Het verhaal waarbij voor één keer toegeven aan je lagere impulsen waanzinnig veel consequenties heeft en alles waar je om geeft in de afgrond kan storten, is natuurlijk ook lekker eng en doet het goed als moraliteitsverhaal. 

Verder was Fatal Attraction een waanzinnig succesvolle film in het Erotische Thriller Genre en kreeg veel navolging. De jaren negentig van de vorige eeuw zaten er vol mee. Ik denk dan aan Basic Instinct (ook met Douglas), Wild Things en Sleeping with the Enemy. Die waren waarschijnlijk allemaal niet gemaakt zonder deze film.  

Maar ik heb toch wel wat te zaniken. Dan Gallagher is wel heel erg dom en impuls gedreven. Hij heeft een prima aantrekkelijke vrouw, een mooi huis en een lieve dochter. En dat wil hij allemaal op het spel zetten voor een wilde nacht met een collega. Zelfs als Alex geen gekke stalker was geweest, nam hij nog een enorm risico met zijn one night stand. Zijn vrouw van hem kunnen scheiden, hij had zijn dochter alleen nog in de weekeindes gezien en aangezien hij het aanlegde met een collega, zou zelfs zijn baan op de tocht staan. 

Verder heeft Dan al vrij snel door dat Alex niet geestelijk gezond is. En wanneer zij hem begint te volgen en bedreigen, vertelt hij zijn vrouw niets. Hij heeft er geen probleem mee zijn vrouw en dochter gevaar te laten lopen, zo lang hij maar niet hoeft te bekennen dat hij een paar zeer ernstige inschattingsfouten heeft gemaakt. 

Al met al zeker de moeite waard.    

 

Secret Camelot

Toen ik een tijdje geleden Bloed van Rozen oppikte in een tweede hands boekenwinkel, kon ik ook Secret Camelot: The Lost Legends of King Arthur meenemen. Na jaren en jaren King Arthur Pendragon gespeeld te hebben, kon ik dat niet laten liggen natuurlijk. 

Secret Camelot is van de hand van John Matthews, die een studie heeft gemaakt van de Arthuriaanse legenden. Ieder verhaal in het boek wordt dan ook voorafgegaan door een korte analyse over de herkomst van het verhaal en het verband met andere verhalen. 

Het boek is een collectie van korte verhalen met de ridders van de Ronde Tafel in de hoofdrollen. En we zien verschillende thema's terugkomen. Zo lijkt het verhaal van Tyolet wel heel veel op dat van Percival (van Wolfram van Eschenbach en van Chrestien de Troyes). 

Verschillende avonturen van dappere ridders komen voorbij. Allemaal hebben zij te maken met mooie vrouwen, vuige verraders en magische problemen. Maar dankzij hun ridderlijkheid, dapperheid en Christelijke overtuigingen weten zij alle uitdagingen te overwinnen. De problemen rondom de familie van Koning Arthur komen niet aan bod. Het is wel eens verfrissend om alle ridders van de Ronde Tafel eens in het zonnetje te zetten. 

Een prima boek met een flink aantal korte avonturen verhalen. Het enige minpunt is dat het in het Engels is, en daarmee wordt het lastig voorlezen aan een jongere generatie.

Tijd voor een feestje

Vorige week werd ik 47 en dat moest gevierd worden met een feestje! En in ons huishouden gaan feestjes inmiddels volgens een redelijk vast recept. In de morgen staan we heel vroeg op, maken het huis schoon en koken voor de gasten. En dan vlak voor ze binnenkomen, is alles redelijk toonbaar. Nu de kinderen ouder worden, geeft dat een extra dimensie aan een feestje. Er komen mensen langs, die ze graag willen zien (Opa en Oma), maar dan moeten ze wel op tijd uit hun werk of andere afspraak komen, anders lukt dat niet!

The Hobbit

In ieder geval, in de middag kwamen de eerste gasten al binnen. En die kon ik dan meteen voorzien van een lekkere taart met de laatste bessen (half om half kruisbessen en rode bessen) uit eigen tuin. En de mooie cadeaus kwamen ook meteen binnenstromen. Zo kreeg ik een geïllustreerde versie van The Hobbit.  Deze heb ik jaren geleden natuurlijk zelf eens gelezen en was een van de introducties in het Fantasy genre voor mij (en vele anderen). En een tijdje geleden heeft Sander de Nederlandse versie ook aan onze jongste voorgelezen. En nu kan ik hem komende kerstvakantie zelf eens lezen, met prachtige illustraties van Allen Lee. 

 

Odyssey

Maar de gasten (en hun cadeaus) bleven binnenkomen. Een nicht van Sander kwam ook nog langs, met haar gezin. Dus daar konden we ook weer een uitvoerig mee bijpraten. En wat worden de kinderen dan al snel groot. We bleken een voorliefde voor koken te delen en ik heb even de blits kunnen maken met cadeaus van vorig jaar, namelijk de kookboeken met recepten uit vervlogen tijden. 

Verder kon ik een boekenserie aanvullen. De Odyssey herverteld door Stephen Fry was eindelijk te koop! En nu heb ik ook een exemplaar. Het is jaren geleden (voor mijn 41e verjaardag) begonnen met Mythos. Later volgde nog Heroes en Troy. Ik ben er heel blij en de lijst van te lezen boeken wordt steeds langer en langer! En ik kreeg ook nog twee schattige legopoppetjes van Graaf Strahd en een Mindflayer. En een mooie ketting, die prachtig past bij de oorbellen van vorig jaar. 

Aan het einde van de middag kwamen er een voor een vrienden binnendruppelen en al snel moesten we iedereen voorzien van een lekker soepje en pannenkoeken. Er waren geen kleine kinderen op deze verjaardag, maar de grote mensen vonden de pannenkoeken ook erg lekker! En heel laat op de avond kwamen er nog wat mensen binnen, die eerder naar de Megagames in Malden waren geweest. 

En toen was het feest weer voorbij en kon ik vermoeid naar mijn bedje vertrekken.